สุข เศร้า เหงา คิดถึง

พัลจิล

สุขที่ได้พบสบตาคนน่ารัก
                                    เศร้าที่รักแล้วเขาไม่ใยดีฉัน
                                    เหงาที่งานน้อยๆว่างวันๆ
                                    คิดถึงที่ไกลกันแม้ไกล้กาย
                                    
                                    กลัวเกินกล้าจะอ้าเปิดใจบอก
                                    หวั่นคำเพื่อนกระฉอกออกนอกแก้ว
                                    หวามว่าไม่บอกไปก็ใช่แนว
                                    ไหว...ที่แววแพ้พ่ายไก้ลแค่เอื้อม

                                    สุขที่ได้จ้องมองยามข้องเกี่ยว
                                    เศร้าที่เสี่ยวเธอมองเหน็บออกอ้าง
                                    เหงาที่เดินคนเดียวเปลี่ยวตามทาง
                                    คิดถึงที่ไม่มีทางจะไปถึง

                                    กลัวว่าฟ้าไม่ใยดีที่ดินแล้ง
                                    หวั่นคำแพงซีเรียสทำเคียดขึง
                                    หวามว่าถึงขั้นแตกหักรักล้มตึง
                                    ไหว...โรงกลึงสร้างใจให้ใครกัน

                                    สุกที่เสร้าหมกไหม้ไฟคุอก
                                    เสร้าที่สุขเล่นตลกทำผกผัน
                                    เหงาที่แหงนมองฟ้าโอ้ว่าจันทร์
                                    คิดถึงที่หน้าใครกันบนจันทรา

                                    กลัวผมกลัว...กลัว...จนจับจิต!
                                    หวั่นผมหวั่นหมดสิทธิ์จะเสาะหา
                                    หวามผมหวามรอบตัวจนสุดตา
                                    ไหวสายตามองไปไม่มีเขา.