15 พฤษภาคม 2547 12:24 น.
พันดาว
สวัสดีเพื่อนเก่า จำฉันได้หรือเปล่า
หญิงสาวขี้เหงา ในตาช่างฝัน
อยู่กับตัวเอง ผ่านร้อนหนาว มานานวัน
นั่งสร้างความฝันอยู่กับนิทานปรัมปรา
...
ทักทายสายฝนอยู่ริมหน้าต่าง
สูดกลิ่นไอดินเบาบางหลังพิรุณหาย
ทอดสายตาไปไกลแสนไกล อย่างเดียวดาย
ว า ด ฝั น ว่ า เ มื่ อ ฝ น ห า ย ด อ ก ไ ม้ จ ะ ผ ลิ บ า น
...
ฉั น มี ค ว า ม เ ห ง า ค อ ย เ ป็ น เ พื่ อ น
ย า ม ร า ต รี มี เ ดื อ น เ ป็ น ส ห า ย จ า ก ฟ า ก ฟ้ า
มี ส า ย ล ม เ ป็ น ผู้ ป ล อ บ โ ย น ทุ ก ก า ล เ ว ล า
มี ด ว ง ด า ร า เ ป็ น ผู้ ก ล่ อ ม นิ น ท รา ใ ห้ ฝั น ดี
5 พฤษภาคม 2547 10:26 น.
พันดาว
-=----=----=----=----=----=---
ในวันที่แสงแดดอบอุ่น
เมฆขาว เบื้องบนสงบนิ่ง
สายลม พัดไอแดดอุ่น อย่างอ้อยอิ่ง
แว่วยินเสียง สายลม ฉันพร้อมแล้วนะ สำหรับการเดินทาง
-=----=----=----=----=----=---
เม็ดพันธ์ความฝันฉันออกเดินทางไป
ผ่านทะเลดาวแสนไกลที่ปลายฟ้า
ผ่านโค้งรุ้ง ม่านเมฆขาว ทักทายตะวันจันทรา
เริ่มต้นการเดินทางที่ไร้กาลเวลา กับฝันฉันอันเปราะปาง
พายุฝนพัดฉัน ในวันอ่อนไหว
จังหวะเต้นของหัวใจ ที่บอบบางท่ามกลางสายลมหนาว
พร่างน้ำค้างพรม เสมือนดนตรีเล่าขานเรื่องราว
แล้วในวันหนึ่ง การรอนแรม ที่แสนยาว ก็สิ้นสุดลง
---=----=----
ณ. ที่ แ ห่ ง นี้ มี ปุ๋ ย ห ล่ อ เ ลี้ ย ง ค ว า ม ฝั น
ต้ น ก ล้ า ผ ลิ บ า น รั บ แ ส ง ต ะ วั น ที่ ส ด ใ ส
ต้ น ฝั น ฉั น งอ ก ง า ม แ ผ่ กิ่ ง ก้ า นใ บ
ฉั น ใ น วั น นี้ ข อ บ อ ก อ ย่ า ง จ ริ งใ จ
ว่า เ ธ อ คื อ ดิ น ดี แ ล ะ น้ำ ใ ส ที่ ทำ ใ ห้ ใ จ ฉั น ง อ ก ง า ม
หน้าส่วนตัว
2798
