27 กุมภาพันธ์ 2547 10:56 น.
พันดาว
ฉั นคุ้นเคยต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่ริมบ้าน
ผ่านเวลาเนิ่นนานมั่นคงไม่หวั่นไหว
ร้อยฤดูฝน พันฤดูหนาว ดุจผาแกร่ง มั่นคงตลอดไป
แต่ภายใน บอบบาง ตามสายธาร แห่งกาลเวลา
รับรู้ได้ถึงเวลาของการลาจาก
รับรู้ได้ถึงการพราก สิ่งที่เคยมีมาเสมอ
วันที่ฉันต้อง เดินทางไกล โดยปราศจากเธอ
ไม่มีร่มเงา น้ำเสียงเธอ แต่นี้ตลอดไป
เคยคิดว่าชีวิตนี้อยู่ไม่ได้
เคยคิดว่าจะร้อนแค่ไหน จากแสงแดดที่แผดเผา
เคยคิดว่าทนไม่ได้ หากปราศจากเธอเสมือนร่มเงา
เคยคิดว่า สายลมสองเรา อยู่คู่กัน
วั น ใ ห ม่ กั บ ฉั น ที่ ไ ม่ มี ต้ น ไ ม้ ใ ห ญ่
ฉั น รั บ รู้ ถึ ง แ ส ง แ ร ก ด้ ว ย ใ จ เ ปี่ ย ม ค ว า ม ฝั น
ณ. ที่ แ ห่ ง นี้ ไ ม่ พ า น พ บ แ ด ด ล ม ฝ น ม า น า น วั น
แ ต่ ฉั น รั บ รู้ ว่ า มั น เ ป็ น อี ก ห นึ่ ง ค ว า ม สุ ข ค ว า ม ฝั น... ที่ ฉั น ร อ ค อ ย
^*^ -`๏- พันดาว -`๏- ^*^
,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-
เป็นกำลังใจให้กับคนที่ผิดหวังกับใครสักคน
เมื่อสิ่งหนึ่งจากไป จะมีสิ่งใหม่เข้ามาทดแทนเสมอ
คุณอาจจะพบว่า เมื่อปราศจากต้นไม้ใหญ่
แสงแดด ลม ฝน ที่เคยถูกไม้ใหญ่บดบัง ที่คุณเคยกลัวนักหนา
ช่างอบอุ่นอย่างน่าประหลาดใจ
,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-
26 กุมภาพันธ์ 2547 14:39 น.
พันดาว
ฉ้นเป็น . ฟางหญ้าสีขาว
กลางทุ่งหญ้าที่ทอดยาว ดุจทะเลแห่งความฝัน
เป็นเจ้าหญิงฟางขาว เจ้าสาวของเจ้าชายแห่งแสงตะวัน
เดินตามรอยแห่งความฝัน จุดหมายนั้นคือดวงตะวันที่ปลายตา
เจ้าหญิงฟางขาว รับรู้ได้แต่เพียงว่า
ณ. เส้นขอบฟ้า มีดวงดาราหนึ่ง พักอาศัย
ตะวันดวงนั้น ให้ความอบอุ่นกับท้องทุ่งหญ้า และ จากไป
เนินนานเพียงไหน ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป ตามกาลเวลา
ณ. ค่ำคืนหนาว มีดาวอุ่น
ลมหายใจของไอแดดละมุน ฉาบท้องทุ่งอย่างอ่อนไหว
เจ้าหญิงฟางขาว เริงระบำ ใต้ละอองแดด รับอุ่นไอ
ฟ้าใส ฟางขาว กับเรื่องราวการเดินทาง
การเดินทางของเจ้าหญิงฟางขาว
ทำได้เพียงผลิดอกพราว แผวบาง กลางสายลมอันอ่อนไหว
เจ้าชายสายลม ผู้หลงรักฟางขาว ดังดวงใจ
ขับกล่อมสายลม อันพริ้วไหว ฟางขาวล่องลอยไปตาม แสงตะวัน
ห นึ่ ง เ จ้ า ห ญิ ง ฟ า ง ข า ว . . . ผู้ ไ ม่ เ ค ย ไ ป ถึ ง ป ล า ย ท า ง ฝั น
ห นึ่ ง เ จ้ า ช า ย แ ส ง ต ะ วั น . . . ผู้ ไ ม่ รั บ ท ร า บ ค ว า ม มุ่ ง มั่ น ข อ ง ฟ า ง ข า ว
ห นึ่ ง เ จ้ า ช า ย ส า ย ล ม . . . ผู้ เ ป็ น ไ ด้ แ ค่ ส ะ พ า น ที่ ท อ ด ย า ว
ต ะ วั น กั บ ฟ า ง ข า ว เ ป็น ไ ด้ แ ค่ เ รื่ อ ง เ ล่ า จ า ก ส า ย ล ม
,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-
^*^ -`๏- พันดาว -`๏- ^*^
25 กุมภาพันธ์ 2547 13:24 น.
พันดาว
ฉันเป็นเม็ดฝน ในคืนวันหนาว
ฉันเป็นน้ำค้างพราว ในตอนรุ่งสาง
ฉันเป็นหนึ่งความทรงจำอันเรือนราง
ฉันเป็นหมอกจางๆ ยามรุ่งอรุณ
นั่นคือฉันในวันเก่าๆ
มองฟ้าสีเหงา หัวใจร้องไห้
สิ้นฝัน ล้มลงนั่ง อย่างถอดใจ
แค่ลุกขึ้นยืน แล้วเดินต่อไป ยังยากเกิน
แว่วเสียงกระซิบ เรียกฉันจากนอกหน้าต่าง
ถ้าเธอกล้า จงออกเดินทาง ตามหาฝัน
เปิดหน้าต่าง ต้อนรับแสงแรก แห่งตะวัน
ลืมความหลัง พกเป้ความฝัน แล้วออกเดินทาง
เส้นทางใหม่ ในวันฟ้าใส
จะโบยบินไป ด้วยใจช่างฝัน
จะโล้ชิงช้า แกว่งหาดวงตะวัน
แต้มสีไม้ระบายฝัน วาดพระจันทร์ เป็นรูปเธอ
จับหยดน้ำ ปั้นก้อนกลม เป็นต้นฝน
จับสายลม ถักทอ เป็นพรมขาว
ขี่สายรุ้ง โหนกิ่งฝัน ล้อแสงดาว
ข้ามสะพานขาว ปลายโค้งยาว เพื่อพบเธอ
คือเรื่องเล่า จากรองเท้าเก่า ของนักเดินทาง
ผู้สรรค์สร้างตำนาน แห่งการตามหาฝัน
ร้อยลมฝน พันลมหนาว กับสองเท้าก้าวตามดวงจันทร์
ในกล่องเก็บฝัน ของฉัน เก็บคืนและวัน ที่ฉันมีเธอ
,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-
^*^ -`๏- พันดาว -`๏- ^*^
หน้าส่วนตัว
1391
