20 ธันวาคม 2547 11:42 น.
พันดาว
เวลาคือ นักเดินทาง
ไม่เดินเร็วไปกว่าเดิม และไม่เคยเดินช้าลง
แต่ฉันซิ หลายครั้ง ไม่อยากเดินต่อไปแล้ว
เหมือนว่าทุกย่างก้าวที่เดินไปข้างหน้า ฉันจะหันหลังกลับมามองข้างหลังเสมอ
ทั้งๆที่รู้ว่า หันกลับมาก็คงพบเพียงรอยเท้าเก่า เท่านั้นเอง
*-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+* *-+*
ยังคงยิ้มเศร้าๆ กับการจากลาของความรัก
ฝืนยิ้มรับการมาทายทักของ เพลงรักในสายลมหนาว
ยังฮัมเพลงเก่า ที่เราเคยฟัง ตอนนอนนับดาว
รอยเท้าที่ผ่านมาเป็นทางยาว เส้นทางข้างหน้าคงมีเรื่องราวให้ต้องก้าวต่อไป
ฉันคือ คนธรรมดา
ที่ยังคง ตามหาดวงดาราในหนึ่งช่วงเวลาของฉัน
จึงยังคงมีเรื่องเล่า บอกกล่าวให้เธอได้อ่านเป็นบทกลอนกัน
เส้นทางเดินตามหาฝัน มักต้องผ่านคืนวันอันยาวนาน
ยั ง ค ง. . . เ พ้ อ ฝั น ถึ ง พ ร ะ จั น ท ร์ ด ว ง เ ก่ า
แว ว ต า ยั ง ขี้ เ ห ง า ทุ ก ค รั้ ง . . . กั บ ก า ร ม า ข อ ง ส า ย ฝ น
ยั ง คิ ด ถึ ง . . . ใ ต้ ร่ ม คั น ใ ห ญ่ ที่ เ ค ย อุ่ น ไ อ ข อ ง ใ จ อี ก ห นึ่ ง ค น
บ อ ก ตั ว เ อ ง ว่ า. . . ทุ ก อ ย่ า ง จ ะ ผ่ า น พ้ น. . . เ พ ร า ะ เ ป็ น เ พี ย ง ส า ย ล ม แ ห่ ง อ ดี ต ก า ล