7 เมษายน 2553 20:48 น.

ไมู่้ว่าจะตั้งว่าไง

เสียงรำพัน พร่ำเพ้อ ละเมอถึง
คิดคนึง หนึ่งดวงใจ ฤทัยหวัง
ชีวิตรัก มักยากเข็ญ เป็นจีรัง
ความรักพัง เพราะต้องพราก ลาจากกัน
คราบน้ำตา มาอาบแก้ม มิแย้มได้
ดึกยิ่งไหล รินหลั่ง ยังถึงฝัน
เห็นดวงดาว พราวพราย ใต้แสงจันทร์
แต่บัดนั้น ก็ยังทุกข์ ไร้สุขใจ
ความชอกช้ำ ตร่ำตรอก หลอกให้รัก
มอบกายพัก พิงจิต คิดเลื่อมใส
หมดศรัทธา เมื่อเธอมา ลาจากไป
จากแสนไกล ลับฟ้าดิน ถิ่นกมล
ถ้าย้อนกลับ กาลก่อน สอนให้คิด
นั้นว่าพิษ ฤทธิ์รัก ประจักษ์ล้น
กามเทพ เสกศร ตอนดาลดล
มอบแก่คน ตาบอดนี้ ที่รักจริง
แต่วันนี้ เจ็บอก ระทกเหลือ
เธอตัดเยื่อ ขาดใย ไร้ทุกสิ่ง
ยังเฝ้ารอ ทรมาน เพื่อคนทิ้ง
จิตประวิง เว้าวอน อ้อนเธอมา

/// ช่วยแต่งต่อหน่อยนะค่ะ พอดีแต่งตอนครูสอนเช้านี้ ค่ะ ///