31 มกราคม 2549 14:00 น.
พัฐฐา
+ + + คิดถึงคนคุ้นเคยยามไกลห่าง
เหงาอ้างว้างเดียวดายอยู่หลายหน
จำต้องปล่อยให้เดินไปตามใจตน
ด้วยจำทนเพราะกฎเกณฑ์บังคับมา
+ + + นั่นเพราะเป็นเพียงเพื่อนรักหาใช่แม่
ไม่ดีแน่จะหวงห้ามให้กังขา
ถ้าหากฉันเป็นคนรักคู่กายา
คงมีสิทธิ์ห่วงหาเอื้อนบอกเธอ
+ + + แต่เพราะความเป็นจริงเรายังต่าง
ทำได้บ้างแค่สบตายามเธอเผลอ
พูดคุยกันเสี้ยวเวลายามพบเจอ
ไม่กล้าเสนอบอกรักเธอแค่ในใจ
+ + + จึงอยากฝากดวงดาวช่วยดูหน่อย
สายลมคอยพัดให้ใจเขาสดใส
จันทร์เจ้าขาอย่าให้เขาต้องทุกข์ใจ
โปรดดลให้ไม่เจ็บกายสบายที
+ + + แม้คนที่เขาคิดถึงไม่ใข่ฉัน
แต่ขอแค่ความฝันในวันนี้
ฉันจะเป็นสายลมที่หวังดี
โอบกอดเธอตรงนี้ไม่ห่างไกล
++++ แมวน้อย จะไปเข้าค่ายที่เขาชนไก่แล้วแม่มดเป็นห่วงนะจ๊ะ ดูแลสุขภาพด้วย อย่าโหมล่ะรู้ไหม โชคดีนะ "เพื่อนรัก" ++++
30 มกราคม 2549 23:10 น.
พัฐฐา
+ + + ความห่างคืออาจารย์ยามมีรัก
มันช่วยตักเตือนใจให้แข็งแกร่ง
ความคิดถึงคือยาช่วยเสริมแรง
ให้เข้มแข็งแม้ไม่มีเธอข้างกาย
+ + + ความคำนึงเกิดตามเมื่อมีห่วง
ใจสองดวงครวญหาเมื่อห่างหาย
ไม่พบเจอ พบพราก เหงามากมาย
แม้เช้าสาย บ่ายค่ำ ไม่เว้นวาง
+ + + ยามอยู่ใกล้ใจกลับไม่มีความสุข
เพราะมัวทุกข์จับผิดในทุกอย่าง
เมื่อเลิกลาห่างไปไม่ปล่อยวาง
กลับเร่งสร้างบ่อน้ำตาไว้ข่มใจ
+ + + อันความรักจะว่าหวานก็ใช่ที่
จะว่าขมทุกนาทีคงไม่ได้
จะรสไหนแล้วแต่ใจชี้นำไป
ปรุงแต่งได้ตามใจที่ตนเป็น
22 มกราคม 2549 22:28 น.
พัฐฐา
+ + + แค่บุคคลพันผูกเมื่อวันวาน
เป็นแค่กาลเวลายามเธอเหงา
เป็นสายลมที่โอบกอดเธอเบาเบา
เพื่อพัดความโศกศร้าให้จางไป
+ + + เป็นเพียงเพื่อนที่อยู่ใกล้ไม่เคยห่าง
เป็นเพียงทางให้เธอผ่านยามชิดใกล้
เป็นเพียงคนที่นึกถึงยามอาลัย
แต่ไม่เคยได้ใจเธอสักที
+ + + เป็นแค่คนสร้างรอยยิ้มเมื่อทายทัก
แต่ไม่ใช่คนรักในวันนี้
เป็นแค่เพียงเพื่อนแท้ที่แสนดี
เป็นคนที่เธอไม่รักและปักใจ
21 มกราคม 2549 20:04 น.
พัฐฐา
ความรักคือยาพิษที่ขมปาก
มีพบพรากลาจากให้ใจหาย
ยามมีสุขก็แสนสุขไม่รู้วาย
พอรักตายใจสลายทุกข์ระทม
ความรักคือโรคาอันร้อนเร่า
ความรักคือความเหงาที่สั่งสม
มีรักแล้วใจมักสร้างความระบม
ให้ตรอมตรมหมองไหม้ด้วยไฟครวญ
รักเหมือนเงาวิ่งตามยามวิ่งหนี
เลิกลาแล้วยังมีซึ่งลมหวน
รักสวยสดเหมือนดอกไม้ที่เย้ายวน
แต่มากล้วนหมู่ภมรไม่จริงใจ
แม้นหากอยากตัดใจให้รักขาด
ก็แสนยากเพราะฝังจิตไม่ไปไหน
แม้นอยากลืมเธอให้สิ้นดวงหทัย
ก็ยังเหลือไว้ซึ่งใยให้คำนึง
หน้าส่วนตัว
1253
