24 พฤศจิกายน 2550 20:44 น.
พังพลาย
สายฝนพรำฉ่ำเย็นเทลงมา
บนนภาครื้มฝนมืดสนิท
ฟ้าสีครามเป็นนิลดูมืดมิด
เหมือนชีวิตของข้าจะมืดมน
เมื่อไรเล่านภานั้นจะสว่าง
เมื่อไรเมฆจะจางหมอกจะพ้น
กว่าจะถึงตอนนั้นคงต้องทน
กับความหม่นหมองจิตที่เศร้าใจ
พยายามอดทนปนอดกลั้น
จากความมืดเหล่านั้นเพื่อวันใหม่
รอวันที่ฝนหยุดเมฆผ่านไป
เผื่อวันใหม่นั้นสดใสไร้ระทม
23 พฤศจิกายน 2550 21:18 น.
พังพลาย
### ตะวันสาดส่องแสงลอดหน้าต่าง
หยาดน้ำค้างบางเบาบนใบไม้
กิ่งไผ่ลู่ตามสายลมและโปรยใบ
เช้าวันใหม่สุขใจสดใสพลัน #
### แหงนหน้ามองอรุณรุ่งของฟากฟ้า
บนนภาฟ้าชมพูช่างสร้างสรรค์
บุปผชาติเบ่งบานรับตะวัน
ไก่แก้วขันสกุณาร่วมร้องเพลง #
23 พฤศจิกายน 2550 20:54 น.
พังพลาย
+++เก็บมาฝากเหมือนเคยเก็บมาฝาก
เก็บเอาจากฟากฟ้าสีสดใส
เก็บมาเพิ่มเติมส่วนลึกของหัวใจ
เก็บมาให้เธอรับไว้เป็นกำลัง
++เก็บมาเล่าเหมือนเคยเก็บมาเล่า
เก็บมาเล่าความขมขื่นหมื่นความหลัง
อดีตที่ท้อแท้หมดกำลัง
มาเล่าสู่กันฟังหวังประสบการณ์
++เก็บมาให้ครั้งนี้ไม่หวังรับ
หวังแค่ซับน้ำตาคนกล้าหาญ
อย่าท้อแท้เริ่มใหม่เถอะดวงมาลย์
จงห้าวหาญที่จะออกไปก้าวเดิน
++เมื่อฟังแล้วรับไว้อย่าได้ท้อ
อย่ารีรอที่ยอมแพ้ต้องห่างเหิน
อย่าอ่อนแอแก้ตัวใหม่เริ่มดำเนิน
ชีวิตใหม่ที่เจริญรอเราทำ+++
23 พฤศจิกายน 2550 20:43 น.
พังพลาย
ข้าขออธิษฐานที่จะฝัน
และจะเป็นดั่งฝันนั้นให้ได้
ความผิดหวังความกลัวจะผ่านไป
ด้วยจิตใจข้านั้นแสนมั่นคง
ข้าเรียนรู้สิ่งหนึ่งจากฟากฟ้า
เป็นวิชาดำเนินชีวิตแสนสูงส่ง
สร้างชีวิตให้วิญญาณข้ามั่นคง
และช่วยส่งตัวข้าตามฝันไป
ข้าจะเอื้อมสิ่งใหม่ที่สูงค่า
ข้าจะฝ่าฟันอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่
ข้าจะดึงสิ่งวิเศษจากภายใน
จะก้าวไกลตามความฝันเส้นทางเดิน