หน้าส่วนตัว
แสงตะวันขึ้นขอบฟ้าอันดามัน........................อันไกลริบ
ฉาบวิจิตรวาทการอันเฉิดฉาย
เช้าวันใหม่สองชาติพันธุ์มิเสื่อมคลาย
เราก็คล้านมนุษย์ชนตนเดียวกัน
แม้แบ่งแยกเชื้อชาติศาสนา
การนำพาแห่งมตรมิขวางกั้น
แค่ผืนฟ้า........แค่ผืนน้ำ........อันดามัน
ก็มิพลันความจริงใจ......ให้สองเรา
กวาดจับพม่าครั้งยิ่งใหญ่จังหวัดระนองทางการเตรียมผลักดันสู่ประเทศพม่าด้านเกาะสอง
โชโชออง
โชโชออง
โชโชออง
ได้ยินเสียงชื่อนี้.....แค่เศษฝัน
วันทั้งวันฉันเฝ้ารอเธอห่วงหา
เธอจากไปโดยมิได้กล่าวคำลา
มีเพียงหน้าที่ตราตรึงเต็มหัวใจ
อันความรักไม่มีขีดแบ่ง...............กั้นโลก
อันความรักไม่มี........ชาติ......ศาสนา
อันความรักก่อเกิดได้ทุกครา
อยู่ที่ใจเราสองคนกลมเกรียวกัน
1005
คลุกกรุ่น ครุ่นคิด ในหัวใจ
อัดแน่น แทบวาย หมดสิ้น
เพราะรัก ทุ่มเท ทุกสิ่ง
ตัวตน ตัวจริง ตัวเรา
คำว่ารัก มีตัวตน หรือไม่ ใคร่ถาม
ใครนิยาม คำว่ารัก มักผล
ใครได้ลอง จะได้รู้ ตัวตน
ปาวชน ตร่อมจม อุรา
ยิ้มชื่น หน้าใส คลายทุกข์
รักประดุจดั่งเทพ อนิสา
ดั่งตัวตน ตัวเขา เราหลอมมา
กลายเป็นก้อนเหล็กกล้าแห่งดวงใจ
วัฐจักรแห่งรักต้องมีจบ
เมื่อคนดีพานพบกับสิ่งใหม่
สิ่งที่ขาดเธอมาเติมให้เต็มใจ
ทิ้งเยื่อใยแห่งรักกัปล์ชั่วกรรณ์
นี่หรือรัก คืออะไร ใคร่ขอถาม
จากน้ำหวานกลายเป็นขมตรมใจหา
มันอัดอั้น ตรึกตึง ไฟสุมมา
นี่หรือข้า ตัวตน คนอย่างเรา
เพิ่งประจักษณ์
รัก
คืออะไร
กลับมาสู่ตัวตนทิ้งไว้กับปริศนคำว่ารักอยากนักที่จะคลี่คลาย..วัฐสงสารแห่งตน
ปฐมบทแห่งรุ่งสาง
รุ่งสาง สายลมวับวูบหวิว
เปาะแปะ เปาะแปะ
เสียงหยดน้ำฝน หยดลงใส่หลังคาสังกะสีตอนใกล้รุ่ง
เอ๊กอี้ เอ๊ก เอ๊ก....................เสียงแห่งเช้าวันใหม่เริ่มขึ้น
เดือนพฤษจิกายน สายฝนแห่งฟากฟ้าพร่างพรมลงพื้นแทบทุกวัน
ฝนตกเรายิ้ม แดดออกยิ้มได้
ธรรมชาติสร้างสรรค์มหรสพแห่งฤดูกาล
แสงแรกแห่งวัน เช้าวันใหม่
ลมแรกแห่งสงพัดแผ่วโชย
หญิงชราในชุดขาวยกขันใส่ข้าวขึ้นเหนือศรีษะ
สาธุ
สาธุ
สาธุ
ขอให้ได้รับส่วนบุญกันทั้งหมดทั้งโลก
ชายผ้าเหลืองแผ่วพลิ้วดำเนินตามรอยพระพุทธองค์
ยิ้มอิ่มใจ
แล้วเริ่มวันใหม่อย่างมีความสุข
แว่วเสียงรอกติดคอวัวดังกระทบกันมาแต่ไกล
ชาวนากำลังเดินไปพร้อมกับเจ้าทุยเพื่อไปทำหน้าที่ของตนเอง
ป้าขายผักหวานเทินของไว้บนหัวเดินผ่านหน้าบ้านและหยิบยื่นให้โดยไม่คิดเงิน
มีชายร่างผอมแกร่งปั่นจักรยานไปอย่างรีบเร่ง
พร้อมหันหน้ามาพูดว่า "ตอนเย็นจะมาช่วยงานบวชนะ"
วัฐแห่งความดี
หยาดฝน พร่างพราวตา
สาดลงมา มิขาดสาย
สายฝน...............สายฝน
ไม้ชุ่มน้ำ......ป่าชุ่มฝน.....แอ่งน้อย.......แอ่งใหญ่
ในช่วงไม่ถึงกาล
ดั่งเช่น
....สิ่งดี....
ที่คอยบ่ม
คอยเพาะ
คอยสม
จากสิ่งเล็ก
สู่สิ่งใหญ่
จากเรื่องง่าย
สู่เรื่องยาก
เฉกเช่นคนทำสิ่งดีที่มิหวัง
วันนี้
อาจไม่มีใครรู้
แต่................วันหน้า
สิ่งที่ให้อาจประจักษ์
ซาบซึ้ง
คุณค่า
แห่งสิ่งที่ได้ให้
ทำต่อไป............ทำต่อไป
สิ่งดีๆที่ทำให้ยังคงอยู่
สู่พื้นพสุธา
สายน้ำ........แห่งความสุข
เรือมาดน้อยล่องลอยกลางสายน้ำ
เมฆสีครามประจักษ์ฟ้าพณาสี
สายลมน้อยคอยพักโบกโลกรวีย์
ฉาบสาดสีแสงแสดฟ้าเวลาเย็น
หมู่วิหกบินหลากสีกวีวาด
โฉบอากาศล่อนลมสมใจหา
หมู่ปลาน้อยคอยแหวกว่ายในธารา
ฝูงโลมากระโดดเล่นเย็นฤๅทัย
เรือมาดน้อยล่องลอยใกล้ชายฝั่ง
คนที่นั่นกำลังคอยเราอยู่หนา
อยากกราบ กราบแม่ และปู่ตา
ลูกกลับมาสู่ชายขอบอบอุ่นใจ
