8 มีนาคม 2555 23:06 น.
พลายแก้ว เมืองกาญจน์
ได้ยินคำ พร่ำพรอด เชิงออดอ้อน
คล้ายลมร้อน แตะแต้ม สองแก้มอิ่ม
ไยเขินอาย นักเล่า โอ้เจ้าพิมฯ
แก้มลักยิ้ม แดงเรื่อ เมื่อได้ฟัง
เสร็จงานไร่ และนา จะมาขอ
ให้พิมฯรอ คอยพี่ อย่างที่หวัง
ว่าสัญญา ทุกสิ่ง จะจริงจัง
แต่พิมฯยัง ตรึกตรอง ลองคิดดู
เพราะเขาร่ำ ลือไกล ไปทุกที่
ข่าวของพี่ ฮือฮา จนหนาหู
กิตติศัพท์ จัดเจน ดั่งเช่นครู
ความเจ้าชู้ ของพี่ นี้น่ากลัว
พิมฯเกรงจะ ผิดหวัง นั่งร้องไห้
พาเป็นไข้ ทุกข์ทน จนปวดหัว
แก้มใสใส จะต้อง พบหมองมัว
พิมฯจึงกลัว ยิ่งนัก จักกลับกลาย
เมื่อฝนซา ขาดสาย ปลายวสันต์
ก็เอื้อนเอ่ย ถึงขั้น จะหมั้นหมาย
มาขอพิมฯ คนนี้ หรือพี่ชาย
แล้วสาวท้าย บ้านนั้น ทำฉันใด
พิมฯขอคำ อธิบาย นะพลายแก้ว
เมื่อยินแล้ว ก็จง อย่าสงสัย
อธิบาย บอกมา อย่าช้าใย
ความจริง เป็น เช่นไร ให้ชี้แจง
พิมพิลาไลย
สุพรรณบุรี
1 มีนาคม 2555 21:56 น.
พลายแก้ว เมืองกาญจน์
ไม่ต้องการ แหวนเพชร เม็ดโตใหญ่
มิกลัวว่า มีใคร ไหนเหยียดหยาม
การตัดสิน ดูที่ ความดีงาม
มิครั่นคร้าม ขยัน สร้างสรรตน
กำหนดมา หมั้นหมาย ปลายเดือนสี่
ได้ฤกษ์ดี ที่ตอน ก่อนหน้าฝน
จะเร่งรีบ จัดการ งานมงคล
พิมฯหน้ามล จะรอ นะพ่อพลายฯ
หากเก็บเกี่ยว เที่ยวนี้ หมดหนี้สิน
พลิกผืนดิน อีกครั้ง ยังไม่สาย
ธรรมชาติ เหมือนว่า จะท้าทาย
กับแรงใจ แรงกาย จรดปลายทาง
แม้มีแหวน สามสลึง สร้อยหนึ่งบาท
ก็มิอาจ ทำให้ ใจเมินหมาง
ถ้ามีคน ลือไกล ไปทั้งบาง
ถือว่าช่าง ประไร ใครอยากคิด
29 กุมภาพันธ์ 2555 22:57 น.
พลายแก้ว เมืองกาญจน์
ปีก่อนนั้น นาล่ม ข้าวจมหาย
ลอยตามสาย นที ที่ไหลเชี่ยว
ระรอกคลื่น กลืนซัด ตระหวัดเกลียว
ข้ามคืนเดียว เวิ้งว้าง อย่างทะเล
กำลังใจ ให้มา อุตส่าห์สู้
เพื่อยอดชู้ ผู้นั้น มิหันเห
พอน้ำลด หมดหมอง จ้องคะเน
เหมือนซวนเซ แต่ยัง หวังฟื้นตัว
ปีใหม่นี้ มีข่าว ข้าวมีค่า
เราคิดว่า คงขาย ไปได้ทั่ว
ฝรั่งแขก ตีรัน รบกันนัว
หลงเมามัว อย่างไร ไม่สังวร
แต่ช่างเขา เราหวัง สร้างฐานะ
เพียงเพื่อจะ ร่วมเรียง คู่เคียงหมอน
สาวสุพรรณ หวั่นไหม ใจอาทร
เจ้าคงนอน หนาวเปลี่ยว อยู่เดียวดาย
พ้นเก็บเกี่ยว เที่ยวนี้ หักหนี้สิน
บอกยุพิน พี่หวัง ตั้งใจหมาย
กำหนดงาน หมั้นที่ เดือนสี่ปลาย
รอเจ้าพลายฯ ขายข้าว เอาซื้อทอง
ได้แค่แหวน สามสลึง สร้อยหนึ่งบาท
นึกอนาถ ในจิต คิดแล้วหมอง
แม่พิมจ๋า อายไหม เมื่อใครมอง
หรือว่าต้อง แหวนเพชร เม็ดโตงาม..
พลายแก้ว
21 กุมภาพันธ์ 2555 23:03 น.
พลายแก้ว เมืองกาญจน์
เมื่อเร่งรัด พัฒนา ไร่นาสวน
ตามกระบวน หลักการ ด้วยชาญเชี่ยว
ความเหนื่อยกาย หายวับ ดับทีเดียว
ฤดูเกี่ยว เที่ยวนี้ คงมีทาง
ตื่นขึ้นมา ก่อนไก่ จอบไถเสียม
กับควายเตรียม ออกนา ฟ้ามิสาง
ดาวรุ่งขึ้น ขอบเขา แลเงาจาง
สองเราต่าง ทำนา ก่อนฟ้าแดง
จวบแดดร้อน แรงล้า กลับมาบ้าน
เตรียมอาหาร ข้าวปลา มาปรุงแต่ง
มีน้ำพริก ผักสด ซดน้ำแกง
หลังจัดแจง ฟางข้าว ให้เจ้าทุย
พอบ่ายตรง ลงสวน พรวนดินใหม่
หญ้ารกใช้ มีดดาย พร้อมใส่ปุ๋ย
พริกมะเขือ ข่าตระไคร้ ขุดให้ซุย
เพลินเสียงคุย สาลิกา มันพาที
อาหารปลา เป็ดไก่หมู ดูไม่ขาด
ชาวตลาด แวะมา หาถึงที่
ขอซื้อผัก ปลาไข่ สิ่งใดมี
ได้ไม่กี่ สตางค์ ก็ช่างมัน
กำลังใจ ไม่ท้อ เรื่องต่อสู้
มีคนอยู่ เคียงใกล้ แต่ในฝัน
เมื่อยามเหนื่อย คะนึง คิดถึงกัน
แม้ว่าวัน ได้พบ จะลบเลือน
พลายแก้ว
กาญจนบุรี
19 กุมภาพันธ์ 2555 23:01 น.
พลายแก้ว เมืองกาญจน์
วสันต์โรย ละออง ใสผ่องแผ้ว
หวนคิดถึง พลายแก้ว แล้วสิหนอ
หลายผลงาน สลัก ร่วมถักทอ
จนเกิดก่อ ไมตรี ดีต่อกัน
ยังจดจำ คำวอน ครั้งก่อนเก่า
ทั้งสองเรา เคียงข้าง ร่วมสร้างสรร
แม้จะผ่าน ปีเดือน เคลื่อนคล้อยวัน
จึงคงมั่น สัญญา ว่าห่วงใย
หลังฝนซา ฟ้าสวย ด้วยสายรุ้ง
เธอคงมุ่ง ทำงาน ทั้งหว่านไถ
อย่าท้อถอย หวาดหวั่น นะขวัญใจ
ดวงฤทัย พิมฯเจ้า เฝ้ากังวล
เพราะภาระ หน้าที่ เรามีอยู่
เธอคงรู้ ใช่ไหม ในเหตุผล
แม้หากมี บุญทาน บันดาลดล
เราคงพ้น วิบากกรรม ที่ทำมา
พิมฯจะเป็น กำลังใจ ให้เสมอ
ขอเพียงเธอ คนดี ไม่หนีหน้า
มิทอดทิ้ง เหินห่าง แรมร้างลา
แม้ไกลตา หัวใจ เราใกล้เคียง
สายฝนพรำ ผสม ลมพลิ้วผ่าน
ร่ายบทกานท์ ว่าห่วงแสน แทนน้ำเสียง
หริ่งเรไร ขานรับ สรรพสำเนียง
ให้รู้เพียง พิมฯพ้อ ถึงพ่อพลายฯ
พิมพิลาไลย
สุพรรณบุรี
ฟังคำพ้อ ของพิมฯ แล้วยิ้มรื่น
ช่างสดชื่น ฤดี ตามที่หมาย
ว่าสัญญา ครั้งก่อน ไม่คลอนคลาย
มิเบื่อหน่าย สิ้นหวัง กำลังใจ
เคยออดอ้อน ก่อนเก่า เราจำมั่น
ค่ำคืนนั้น นั่งคู่ ดูฟ้าใส
แลดวงเดือน เคียงดาว พราววิไล
ความห่วงใย ให้กัน แต่นั้นมา
จากสุพรรณ กลับกาญจน์ สุดรานร้าว
ช่างเหน็บหนาว เพราะใจ นั้นใฝ่หา
เหมันต์พ้น ฝนพรำ ฉ่ำไร่นา
จึงจำพราก จากลา เจ้าหน้ามล
ตระเตรียมงาน หว่านไถ ทำไร่สวน
ดินต้องพรวน พลิกผืน ฟื้นอีกหน
สิ่งขาดตก บกพร่อง ต้องคอยยล
ให้ทันฝน เมื่อวัน วสันต์เยือน
กำลังใจ ให้มา ล้ำค่านัก
แจ้งประจักษ์ แก่ใจ หาใครเหมือน
โสตนั้นยัง สดับ กับคำเตือน
มิเคยเลือน เคลื่อนไกล ไปจากมาน
หากเก็บเกี่ยว เที่ยวนี้ มีเงินเหลือ
ส่วนหนึ่งเพื่อ ตนบ้าง อย่างไขขาน
จะซื้อทอง ของขวัญ หมั้นนงคราญ
คงมีงาน แต่งแน่..นะแม่พิมฯ
พลายแก้ว
กาญจนบุรี