27 พฤศจิกายน 2551 15:04 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
สายลมที่หนาวแหน็บ
เก็บความจริงที่เบือนบิด
ปิดความจริงอั้นร้าวราน
รักหวานซึ้งไม่เคยพบ
เก็บกดแห่งความเหงา
เศร้าทั้งใจและกายา
หาใครสักคนเพียงเข้าใจ
ใครเล่าเอยจะมาสม
ขื่นขและมหมดหวัง
มันพังทลายดับสูญ
กำเนิดเกิดมานานนับ
ไม่อาจรับความจริงที่เป็น
ใครเล่าเห็นสิ่งนี้ในตัวเรา
ความเศร้าที่กำเนิด
เกิดพร้อมความเหงา
จันทราลอยเด่นยามราตรี
มีดวงดาราคอยช่วยส่องแสง
ทอแสงแรงกล้ายามดึกดื่น
ฉันตื่นมาเห็นจันทราเคียงคู่
หมู่ดาราไม่เคยห่างกันไกล
แต่ในใจดวงนี้กลับเดี่ยวโดด
ช่างโหดร้ายแสนเหลือทน
สุขปนเศร้าเคล้าน้ำตา
มาตลอดทุกยามคืน
26 พฤศจิกายน 2551 21:37 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
ลมหนาวแผ่วผ่าน
คนโง่เดี่ยวโดด นั่งโดดเดี่ยว
เที่ยวมองหาคนคู่เคียง
เพียงเห็นหน้าก็คงดี
มีเพียงเสียงก็ดีใจ
แต่ไม่มีเลยที่คอยหา
คงต้องลามานั่งเดี่ยวโดดดังเดิม
ให้เคลิ้มจนลืมมันไป
26 พฤศจิกายน 2551 00:10 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
ออนเอ็มเอสเอ็น
เห็นใครไม่รู้ออนอยู่
แต่ไร้คู่คุยทางเอ็มแห่งนี้
ไม่มีใครมาทักทาย
หมายเจอบางคน
หมดหนทางได้เจอ
เหม่อลอยไปกับเอ็มเอสเอ็น
เห็นตัวเองนั่งเหงาหน้าคอมเอย
20 พฤศจิกายน 2551 21:39 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
อยู่คนเดียว
เหม่อดูดวงจันทรา ที่สวยงามแต่โดดเดี่ยว
ห่อเหี่ยวกับดวงจิตร คิดหาคนที่อยากคุยด้วย
คิดได้ห่วยแตก แบกหน้าโทรหาเขาไม่รับ
กลับมานั่งเหงากับจันทรา อีกครา
Lovers
0 คน เลิฟพลายลิขิต ณ เมืองพาน
หน้าส่วนตัว
1509
