6 พฤษภาคม 2547 22:14 น.

พลอยร้าว

เมื่อพบเธอ ฉันไม่คิดว่า เธอจะทำให้ฉันกลายเป็นคนอีกคนได้ ก่อนนั้นฉันคือพลอยร้าวไร้ราคา ไม่เคยรู้จักคำว่าความสุข ไม่เคยรู้จักคำว่า อาทร ชีวิตอยู่ไปวันๆ เหมือนดังยอมรับชตากรรมทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต พอพบเธอฉันรู้ว่า ความจริงชีวิตยังมีทางเลือก หากแต่มาถึงวันนี้ ฉันยังมีสิทธิเลือกหรือไม่  ถ้าตอบอย่างคนเห็นแก่ตัวก็อยากบอกว่า ชีวิตเป็นของเราเราน่าจะเป็นคนเลือกทางเดิน หากแต่สำหรับฉันแล้วไซร้ ชีวิตไม่ใช่ของฉันคนเดียว ยังมีอีก 2 ชีวิตที่ผูกติดกับวิญญานของฉัน 2 ชีวิตนี้เอง ที่ทำให้ฉันอดทนทุกอย่างได้  ส่วนเธอเล่า เธอแน่ใจแล้วหรือว่า เธอรับพลอยร้าวไร้แววสิ้นสวยคนนี้ได้จริงหรือ ฉันคิดว่า เมื่อวันหนึ่งวันที่เธออาจต้องตัดสินใจ เธอจะกล้ารับฉันได้หรือไม่ ตอบฉันหน่อย ความจริงใจที่เธอมีให้ เต็มร้อยหรือยัง ถ้าหากว่ายัง ฉันจะรอให้เธอเติบเต็มทุกอย่างในหัวใจฉันก่อน วันที่เราจะมีหัวใจมอบแด่กันไปจนตราบหมดลมหายใจ