28 มกราคม 2554 12:26 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ความคิดฝันพลันหายกลายเป็นอื่น
รักเคยชื่นกลับช้ำทำลายฝัน
จึงเปลี่ยนแปลงแฝงนัยให้งงงัน
จนถึงขั้นเปิดกว้างอย่างเคลือบคลุม
ชม้อยชม้ายชายตาหาหนุ่มตี๋
แต่บังเอิญแถวนี้ไม่มีหนุ่ม
ชายหน้าแก่หัวโหนกโรคเร้ารุม
มีเพลิงสุมในอกเหมือนพกไฟ
ด้วยไฟรักรุมเร้าเศร้าทรวงลึก
เสี้ยวรู้สึกอกพรั่นจิตหวั่นไหว
เป็นเรื่องจริงทิ้งร้างเลยห่างไกล
จึงแปรใจมองหาตาชั้นเดียว
อยากมีลูกผิวขาวราวไข่ปอก
เราคนนอกหน้าดำผิวคล้ำเขียว
คงต้องห่างสัมพันธ์หยุดขันเกลียว
เดินดายเดียวตามทางไม่ค้างคา
ขออวยพรให้พบประสบโชค
ทั้งหล้าโลกพักใจเลิกใฝ่หา
จึงจำเป็นต้องไปให้ไกลตา
สุดขอบฟ้าสุดทางจะย่างเดิน..