บริบูรณ์ต้องจบแบบสวมแหวน ต้องคอยแหงนคอตั้งบ่าหน้าบิดเบี้ยว ทำอย่างไรตั้งความหวังไว้คนเดียว ไม่เคยเกี่ยวข้องใครในบ้านกลอน เศรษฐกิจพับฐานงานเลิกจ้าง อนาคตเวิ้งว้างเหมือนถูกหลอน จะหาแหวนที่ไหนมาเว้าวอน คงต้องรอไปก่อนสักสิบปี ระหว่างนี้มีอยู่หลายทางเลือก จะตัดเชือกปล่อยไปคล้ายภูตผี หรือออมชอมถนอมไว้เผื่อกลายดี ความรักนี้อาจจบครบบริบูรณ์ อยู่ที่ใจเมตตาคิดสงสาร หรือหักหาญตัดใจให้เป็นศูนย์ ยอมรับได้ทุกอย่างข้างเพิ่มพูน หรืออาดูรโศกใจไม่อุธรณ์