ไม่เคยรู้ว่าเจ็บสักเพียงไหน เพราะไม่เคยรักใครไหนมาก่อน พอเขาห่างร้างไปใจอาวรณ์ เฝ้าทอดถอนห่วงหายิ่งอาลัย เป็นหนทางสุดท้ายปลายความหวัง ไม่อาจยั้งหยุดยื้อตื้อไม่ไหว เขาบอกลาเสียงเข้มอย่างเต็มใจ ต้องปล่อยไปตามทางอย่างอ่อนแรง มิเคยคิดว่ารักจะหลุดลอย ต้องเหงาหงอยเกินบอกยอกแสลง กระจ่างแล้วใจเราเขาแสดง เหมือนหนามแหลมทิ่มแทงเจ็บปวดนัก ต้องยอมรับชะตาฟ้าลิขิต รักเป็นพิษซึมซับรับทุกข์หนัก พอกันทีลาแล้วหนอขอหยุดพัก เรื่องความรักเข็ดขามตามแต่ดวง...