13 พฤษภาคม 2548 09:43 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ในราตรีสีเศร้าเงาดำมืด
ชีวิตชืดชินชาอารมณ์หลอน
น้ำตาเอ่อคลอเบ้าอยากเว้าวอน
หทัยรอนดั่งชีวิตจะปลิดปลิว
สิ้นเรี่ยวแรงอ่อนไหวใจร้าวหม่น
หมดความสุขทุกข์ทนก่นหวีดหวิว
ทุกเรื่องราวทับถมเป็นแถวทิว
สติแตกแยกริ้วเกินเยียวยา
ชีวิตนี้มีค่าเพียงน้อยนิด
ไม่มีคนใกล้ชิดคอยห่วงหา
อยู่หรือตายมีใครเขานำพา
ถึงเวลาปิดฉากฝากรอยกรรม
ในราตรีสีดำที่คล้ำหมอง
พินิจมองเรื่องหลังพลั้งถลำ
สิ่งเลวร้ายเกินจะนับยับระยำ
ไม่อยากจำติดตรึงถึงนรก
แววนัยน์ตาฝ้าเลือนเหมือนโลกฝัน
ดาวประชันเต็มหน้าน้ำตาตก
ลมหายใจขาดห้วงทรวงสะทก
แน่นหัวอกสิ้นใจเพียงดายเดียว...