การอำลามาถึงพึงตระหนักแม้เรื่องรักต้องพรากยากจะฝืนชีวิตสิ้นสูญไปไม่หยัดยืนไม่อาจฟื้นสืบสาวเรื่องราวใดปลดให้สิ้นทุกห่วงเป็นบ่วงพิษทำให้จิตเศร้าหมองไม่ผ่องใสลืมเสียเถิดความหลังที่ฝังใจหากเ้หลือไว้อาจนำมาย้ำตรองยามกลบฝังหวังว่าเอาหน้าคว่ำ ไม่จดจำหน้าใครให้หม่นหมอง โลกเหลวแหลกยุ่งยากไม่อยากมอง เป็นธุลีฝุ่นละอองเพียงเดียวดาย
อย่าเก็บงำเรื่องราวทุกคราวครั้ง ปล่อยให้เป็นความหลังที่สูญหาย เพียงความรักไร้ค่าอย่าฟูมฟาย สิ่งสุดท้ายหลุมฝังก็พังภินท์
ในส่วนลึกสำนึกรู้อยู่เต็มอก
เมื่อดวงตกความรักปลักสิ้น
ให้สังขารเป็นทานไส้เดือนดิน
ไม่ยลยินห่วงหาอาทรใด....
พุทธองค์สอนสั่งยังจำมั่นใครสร้างกรรมคนนั้นย่อมรับผลการทำงานกระทบระหว่างคนย่อมไม่พ้นเกิดกรรมที่ตามมาต้องยอมรับผลกรรมที่บังเกิดใช่ดีเลิศปุถุชนล้นคุณค่าความถูกต้องยึดก่อนมานานช้าจึงต้องกล้าพินิจตัดสินใจเมื่อกรรมชั่วทำไว้ไม่ยอมรับสร้างเล่ห์กลสับปลับให้จับได้มากโทสะโมหะนำมาใช้ความรุนแรงมิใช่เป็นสิ่งดีผลของกรรมทำเอาต้องเศร้าหมองผู้เกี่ยวข้องเกือบตายกลายเป็นผีเมื่อสร้างกรรมเป็นทุกข์ติืดคุกฟรีอนาคตไม่มีความรุ่งเรืองเมื่อฟ้าใหม่ชีวิตใหม่ได้บรรเจิดสิ่งที่เกิดปล่อยหายไปทุกเรื่องเมื่อกรรมดีมีผลล้นประเทืองคงฟูเฟื่องงดงามตามเพรงกรรม
แสงสว่างจางเจือเหนือสำนึกโสตรู้สึกสัญญาณชีพบีบในหูในสายตาพร่าเลือนเหมือนไ้ด้ดูระโยงยางพรั่งพรูเลือดน้ำเกลือคลองจักษุปรากฏหมวกสีขาวยิ้มฟันขาวจับประคองมองโอบเอื้อเสียงเสนาะเพราะพริ้งยิ่งชิดเชื้อว่าเหลือเชื่อฟื้นแล้วแจ้วพึมพัมรติแรกแปลกนักมาทักจิตสมองคิดเอมใจให้ชุ่มฉ่ำมีเพียงเธอในสำนึกอันลึกล้ำตรึกฝังจำกระจ่างขึ้นกลางใจฤๅพ้องพานผ่านภพแล้วจบสิ้นแต่ดวงจินต์คงมั่นมิหวั่นไหวใต้สำนึกสดชื่นเหนืออื่นใดบ่วงคล้องใจรัดรึงถึงวิญญาณ
เมื่อต้องมีศัตรูผู้อาฆาต
ชะตาชีวิตเกือบขาดคมกระสุน
กลับฟื้นคืนมาได้คงเพราะบุญ
และพระคุณของมิตรคิดเกื้อกูล
สวัสดิการของรัฐช่วยจัดให้
สิทธิประโยชน์ได้ใช้ไม่เป็นสูญ
ได้อาศัยพึ่งพาพ้นอาดูร
ด้วยไออุ่นน้ำใจและไมตรี
ไม่คาดคิดได้พบได้คบเพื่อน
คนบ้านกลอนเป็นเสมือนดั่งน้องพี่
ได้ช่วยเหลือเจือจุนคุณความดี
ฝังติดตรึงชั่วชีวีมิเลือนไป
กลับมาแล้วหนุ่มใหญ่ใจกล้าแกร่ง
พร้อมเรี่ยวแรงแข็งขยันและฝันใส
ทุกข์ที่ผ่านมาแล้วให้แล้วไป
มุ่งตั้งต้นชีวิตใหม่ด้วยใจตรง
ไม่ขอฟื้นความหลังแต่ครั้งเก่า
ประคองตัวให้เข้าเป้าประสงค์
ด้วยสองมือฟันฝ่าเข้าหาธง
ความมั่นคงของชีวิตคิดมานาน...
สายลมหนาวพัดมาอุราระทม ทุกข์ทับถมท่วมอกนรกแช่ง อุปสรรคพล่าผลาญพาลระแวง หนาวลมแล้งสั่นใจหวั่นไหวทรวง ความสัมพันธ์ห่างหายไกลสุดกู่ เกินจะสู้ความนัยที่ใหญ่หลวง ต้องยอมรับสิ้นหวังเรื่องทั้งปวง หยุดถามทวงรักเก่าที่เนานาน ขอบพระคุณเถ้าแก่ที่แลเห็น เปิดประเด็นร้าวเสื่อมเชื่อมรักหวาน ซึ้งสุดซึ้งน้ำใจหาใดปาน แต่ความรักมิอาจต้านกาลเวลา โอกาศมีแต่ช้าไปแล้วต๋อย เขาไม่คอยลาล่วงไม่ห่วงหา จึงต้องปล่อยไปตามโชคชะตา คนไร้ค่าทุกข์เองตามเพรงกรรม "เป็นเรื่องแปลกตื้นลึกหรือหนาบาง ในระหว่างสองคนสับสนแท้ เหมือนกับการตอบโต้หาทางแก้ ความปรวนแปรหัวใจเป็นไงกัน คนหนึ่งหาหนุ่มตี๋มีใจมอบ อีกคนตอบหาหมวยช่วยสร้างสรรค์ แต่เรามองถึงหัวใจใฝ่สัมพันธ์ คนสองคนรักกันอย่างแน่นอน เพียงแต่ถือทิฐิไม่ปริปาก เป็นเรื่องยากที่จะง้อใครก่อน ต่างเล่นแง่มิแผ่ใจใช้แววงอน ในส่วนลึกแค่อ้อนน่ารักดี อยากจะเป็นคนกลางช่วยประสาน ให้รักหวานงดงามตามวิถี ในฐานะทั้งสองร้องเรียกพี่ เรื่องผิดใจควรมีวันเลิกลา อุปสรรคสิ่งใดไม่สำคัญ เมื่อหัวใจรักกันอย่ากังขา พฤหัสแมงกุดจี่พี่สัญญา เป็นเถ้าแก่เดินหน้าขบวนขัน.".. อิอิ รักกันก็ปรับความเข้าใจกันซะเถอะ เผื่อจะได้กินเลี้ยงอีกมื้อ อิอิ ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน) 12 ก.พ. 54 - 00:03
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings
พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings
พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings
พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1877
