ซ่อนความทุกข์เก็บไว้ไม่บอกใคร แม้หัวใจเปลี่ยวเหงาเราต้องสู้ แอบคิดถึงบางใครไม่ต้องรู้ ชีวิตเราต้องอยู่ดำเนินไป

ยังมุ่งมั่นต่อไปไม่ครั่นคร้าม อย่าได้ถามความรักทักบ้างไหม เพราะเกิดแล้วผนึกลึกภายใน อยู่ก้นบึ้งหัวใจมาเนิ่นนาน

เฝ้ารอวันฝันดีถ้ามีมา หากวันหน้าได้พบสบสมาน รักคงเหมือนดอกไม้ได้เบ่งบาน ขึ้นอยู่กับรากฐานของหัวใจ

จะตบมือข้างเดียวคงไม่ดัง คงต้องหวังเมตตาพรมมาให้ ช่างอยู่ห่างเกินจะถามถึงความนัย ต้องอาลัยสงสารรักที่หนักทรวง

ปฏิรูปมักง่ายพูดได้เพราะ เป็นมั่นเหมาะก่อนที่จะเลือกตั้ง ยังไม่รู้ปฏิรูปยังไงในภวังก์ เอาแต่ได้ก็หวังยกขบวน

คนภาคใต้หนึ่งเสียงห้าคะแนน เลือกผู้แทนสองส่้วนแต่งสามส่วน คนภาคอื่นหนึ่งคะแนนตามกระบวน ตั้งสภาก็ชวนพวกตัวมา

รัฐบาลแต่งตั้งทำจนเสร็จ จึงเลือกตั้งให้สำเร็จเลิกกังขา ชนะแน่ทองแดงแผงเต็มตา มาตามหลังคนบ้ากันดูที

ไม่เห็นพูดปฎิรูปพวกทหาร ซึ่งพล่าผลาญงบประมาณเสียเต็มที่ แล้วพวกศาลปฎิรูปไม่เห็นมี หรือว่าเขาคนดีในสายตา

ดีแต่สร้างวาทะกรรมมาใส่ร้าย โกง โกง โกง มากมายไม่เข้าท่า ศาลจำคุก ปรส. โกงพารา ไมเงียบกริบปากไม่อ้าสักแอะเดียว

อิอิ แปดแสนล้าน ศาลจำคุกนี่สิ ไม่ใช่วาทะกรรม

กำลังใจคงมั่นไม่หวั่นไหว

กำลังกายพร้อมสู้ไม่รู้เหนื่อย

ยังหากินอยู่ได้ตามชายเฟือย

สมองเอื่อยหดหู่ไร้คู่กาย

ช่างต่ำต้อยด้อยค่าในชีวิต

พรหมลิขิตเหหันฝันสลาย

มืดแปดด้านหมดทางจะย่างกราย

อยู่เหมือนตายไร้รังจะนั่งนอน

โอ้อนาถวาสนาชะตาตก

ในทรวงอกหวั่นไหวคล้ายสังหรณ์

อนาคตไม่มีความแน่นอน

ต้องลุ่มดอนหมดค่ามิกล้าปอง

ไม่มีสิทธิ์เผยอหน้าสบตาใคร

แม้หัวใจเปี่ยมรักภักดิ์สนอง

จึงเก็บงำจำเลี่ยงเพียงเฝ้ามอง

จะเอาแร่แลกทองไม่สมควร