22 กุมภาพันธ์ 2546 20:14 น.
~~พราวฝัน~~
แม่มดสาวเหลือน้อย
เฝ้ารอคอยพ่อมดหนุ่ม
ด้วยหัวใจอันร้อนรุ่ม
เมื่อไหร่จะได้เจอพ่อมดหนุ่มเสียที........
เที่ยวเหาะเหินค้นหา
ขี่ไม้กวาดขึ้นฟ้าหาทุกที่
พ่อมดหนุ่มจ๋า...คนดี
อยู่ไหนกันละนี่...อยู่ไหนกัน................
จะให้ขี่ไม้กวาดหาอยู่ใย
จะหลบเร้นซ่อนอยู่ใยกันนั่น
ออกมาเถอะนะ มาพบกัน
ก่อนที่แม่มดอย่างฉัน จะอ่อนแรง..........
เหาะผ่านทะเล ผ่านภูผา
ผ่านตะวันแรงกล้าจ้าส่องแสง
ผ่านเมฆใส ผ่านลมแรง
ผ่านพระจันทร์สีแดง....ยามค่ำคืน.......
จะตามหาพ่อมดหนุ่มจนพบเจอ
ด้วยหัวใจอันล้นเอ่อ ด้วยความฝัน
ด้วยหัวใจที่เข้มแข็ง และมุ่งมั่น
ว่าสักวัน....ฉันจะได้เจอเธอ.............
แม้ว่าฉันจะเป็นแม่มดมีฤทธิ์เดช
ฉันสามารถเป่าเสกได้เสมอ
ด้วยเวทย์มนต์วิเศษที่เลิศเลอ
แต่ฉันจะไม่ใช้กับเธอ ..นะคนดี.
ฉันจะใช้ในสิ่งที่ฉันมีอยู่
คือหัวใจอันมุ่งสู้ไม่ท้อหนี
ฉันจะค้นหาเธอให้เจอนะคนดี
ฉันแม่มดสาวเหลือน้อยคนนี้..จะตามหาเธอ..ทุกวัน...ืทุกวัน.........
22 กุมภาพันธ์ 2546 19:38 น.
~~พราวฝัน~~
ไม่รู้จะคิดถึงใคร เพราะไม่มีใครให้คิดถึง
ไม่รู้จะซึ้งกับใคร เพราะไม่มีใครจะให้ซึ้ง
ไม่รู้จะฝันถึงใคร เพราะไม่มีใครให้ฝันถึง
ไม่รู้จะรักใคร เพราะไม่มีใครให้รักเลย
ชีวิตใยข่างอ้างว้างเดียวดาย
เหลียวแลมองรอบกายอกเอ๋ย
ไม่มีใครเลยนะ ฉันไม่มีใครเลย
ช่างเงียบเหงาจังเลย.ช่างไม่มีใคร
จึ่งเว้าวอนอ้อนจันทร์เจ้าขา
ช่วยส่งใครก็ได้หนา มาให้ได้ไหม
ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใคร
ขอเพียงให้เขามีใจ ห่วงใยกัน
7 กุมภาพันธ์ 2546 20:32 น.
~~พราวฝัน~~
โผผินบินกลางฟ้ากว้าง
แผ่หางกางปีกโผผิน
ปีกร่อน ปีกกล้า ท้าบิน
โผผินบินไป..แห่งใด..................
จุดหมายปลายทางปลายฟ้า...
เหาะเหินแกร่งท้า...ฟ้าใหญ่
ต้านฝน ต้านลม พรมไล้
สั่นไหว..ปีกส่าย.. ไกวเอียง...............
เป็นฝูง เป็นกลุ่ม..เป็นแถว
เป็นแนว เป็นทาง เป็นเสียง
กึกร้อง ก้องฟ้า สำเนียง
พร้อมเพรียง...บินไป..บินไป........
ไกลโพ้น..ที่ใด..ใครรู้
สุดกู่..ไกลเกิน..รู้ได้
จุดหมายเจ้าคือที่ใด....
บินไป..บินไป...บินไป...บินไป.............
3 กุมภาพันธ์ 2546 21:21 น.
~~พราวฝัน~~
ดูซิ..พระจันทร์คืนนี้สวยจัง!
ใครอยากจะเต้นรำ..กับฉันบ้างไหม..
ใต้เงาพระจันทร์..ใต้แสงดาวพราย..
ฉันอยากเริงร่าย..เต้นรำกับธอ.......
จับมือฉันไว้ซิ......คนดี!!
สองมือฉันนี้..จะโอบเอื้อมเจอ
มือน้อยน้อย...ของฉันและของเธอ
เราจะสัมผัสความเลิศเลอ..แห่งอารมณ์
เสียงเพลง แผ่วพลิ้ว..หวานล้ำ
ฟ้าใส..ยามค่ำ..สุขสม..
โอบกอด..คนดี..เชยชม........
ท้าลม..ท้าดาว...พราวฟ้า........
ล่องลอย..เหาะเหิน..เยื้องย่าง
ท่าทาง..เหยาะเยื้อง..ท่วงท่า
โยกย้าย...ส่ายพลิ้ว...ลีลา....
ใต้ฟ้า..ใต้ดาว..ใต้เดือน.......
เพลิดเพลิน..ดื่มด่ำ..ค่ำค่อน
กาลย้อน..ดาวลับ....ดับเลื่อน
แสงดาว..พราวฟ้า...ลาเลือน
ปลุกเตือน..ให้พราวฝัน...พลันตื่นนอน...........(ฝันไปจ้า..อิอิ)
3 กุมภาพันธ์ 2546 14:26 น.
~~พราวฝัน~~
ยามฉันมองดาวบนท้องฟ้า
ฉันได้พบดาวดวงหนึ่งสวยใส
แต่ดาวดวงนั้นช่างอยู่แสนไกล
ฉันไม่อาจเอื้อมมือไปหยิบดาวมา..
อยากหยิบดาวดวงนั้นปันให้เธอ .
ดาวดวงนั้นช่างงามเลิศเลอ..ล้ำค่า
อยากเอื้อมมือไปหยิบดาวดวงนั้นมา
แต่อนิจจา...ดาว..อยู่ไกลเกินใฝ่ชม.
แต่..แม้ว่าดวงดาวจะอยู่แสนไกล
แต่..ดวงดาวยังคงสดใส..และสวยสม
ยามเมื่อสองเรา.เฝ้าคอยชม
ดาวดวงกลมกลม.ช่างงามจับใจ
ฉันอยากจะนั่งอยู่อย่างนี้ .
และ..อยากจะนั่งอยู่อย่างนี้ตลอดไป
อยากจะนั่งเพราะมีเธออยู่เคียงใกล้
ไม่อยากลุกจากไปไหนไกลจากกัน.
เราจะนั่งนับดวงดาวพราวพร่างฟ้า
เราจะนั่งวาดจินตนา-การ. พราวฝัน
เราจะนั่งแต่งแต้มฟ้าสวยไปด้วยกัน
เราจะนั่งปั้นเมฆขาวสวยพลันให้พรั่นพรู
จะขอนั่งอิงแอบเจ้าขวัญใจ
จะขอเอียงหน้าซบลงตรงไหล่เคียงคู่
สองตา สองเรา..จะเฝ้าดู
ดวงดาวจะพราวพร่างพรู..มิรู้คลาย
โอบกอดฉันไว้.....นะคนดี
อย่าทิ้งร้างห่างหนี...ฉันไปไหน
โอบกอดฉันไว้นะ...ยอดดวงใจ
อย่าปล่อยทิ้งฉันไว้ได้ไหมได้ไหม
ฉันคงหนาวเหน็บสั่นสะท้าน ...
เกินต้าน....แรงลมพัดไหว
ผิวเนื้อคงสั่นเทิ้ม...มิวางวาย
ด้วยขาดเธอแนบกาย...เคล้าคลอ
สายลมยังคงโชยลูบไล้พัดผ่าน
ความหนาวซ่านโชยลูบไล้ผิวเนื้อ
เสียงกระทบริมฝีปากคงสั่นเครือ
ด้วยหนาวเนื้อ ..หนาวล้ำ..ค่ำคืนกาล
หน้าส่วนตัว
2080
