11 มีนาคม 2547 21:42 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
น่าเบื่อเนอะการอยู่คนเดียว
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ถ้ามีคนมาเคียงข้างคนดี
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ชีวิตคงมีสีสันกว่าเก่า
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
มีคนมาทะเลาะกับเราบ้าง
Yaosian says:
ฝันไง
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ด่าเราในข้อเสียของเรา
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เป็นเหมือนกระจกที่สะท้อนเงาของเรา
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
นี่จาบ้าเหรอ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
น้องคือน้อง
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เมียคือเมีย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แต่ถ้ามีคนมาฟังเราบ่นบ้างคงดี
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
มีทะเล
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
มีเราที่ไปไหนมาด้วยกันเสมอ
Yaosian says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เค้าว่ากันว่าการตามหาที่ยากที่สุดคือการตามหาหัวใจตนเอง
Yaosian says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แต่ยากกว่านั้นคงเป็นการการตามหาสิ่งที่มาเติมชีวิตเราให้มีสีสันมากขึ้น
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
หาใจเราที่อยู่กัยคนอื่นไง
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
มีคนเป็นพันล้านคน คนไหน นะเ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
จามาเป็นคนรักของเราล
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ว่าแล้วรำพึงรำพันคงไม่เป็นประโยชน์อะไร
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ว่ะมะ
Yaosian says:
โฆ
Yaosian says:
โฆ
Yaosian says:
โห
Yaosian says:
คิดได้ไงเนี่ย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เหมือนบ่นๆอะไรเลยแต่เวลาฟังเพลงแล้วมันนึดเรื่องประมาณนี้ออก
Yaosian says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
คิดอย่างนี้แหละ
Yaosian says:
ความคิดไม่ค่อยต่างกันเท่าไร
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ต่างกับอารายอ่ะ
Yaosian says:
แต่ตอนนี้เราว่าไม่ใช่เวลาที่จะหาเพราะคนที่เราต้องการนั้น
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
กับนายเหรอ
Yaosian says:
ช่าย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
มันก็เป็นบางมุม
Yaosian says:
เราต้องการให้เขามีสังคมมี ความต้องการของเขา
Yaosian says:
ไม่จำเป็นต้องมาคอยผูกมัดกับเรา
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
พระจันทร์ดวงเดิมคงสวยมากขึ้นถ้ามีเค้ามาอยู่เคียงข้าง
Yaosian says:
แต่เราก็อยากให้คอยมีคนเคียงข้างนะ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เข้าจัย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แต่ว่านะมันก็ยังอยาก
Yaosian says:
ใช่ ห่างแค่ไหนไม่รู้ แต่ว่า เราคงได้ดูพระจันทร์ดวงเดียวกัน
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แม้รู้ว่ามันจะไม่ดีในช่วงเวลาที่ไม่สมควรเช่นนี้
Yaosian says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เวลาฟังเพลงแล้วนึกถึงเค้าเพลงจะโรแมนติกทันใดเลย
Yaosian says:
โอ้ แน่นอน
Yaosian says:
เห็นด้วยเลย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
นี่เค้าเรียกว่าอารมณ์คนเขียนกลอนป่าว
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เวลาเล่นเปียโนแบบว่าถ้ามีเค้า จาเล่นโดยไม่บ่นเลย
Yaosian says:
อืม เป็นไปได้นะเนี่ย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เราเป็นอย่างนี้แหละ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
นั่งเอาขาจุ่มน้ำ ร้องเพลง คิดถึงคนคนนั้นจัง
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
คนไหนไม่รู้
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
คนที่เราไม่เห็น
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ไม่รู้จัก
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แต่รู้ว่าเขามีจริง
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เป็นหญิงที่เรารอคอย
Yaosian says:
ต้อง ร้องเพลง แด่คนๆ นั้น
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ประมาณนั้น
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ใครน๊าาาา
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
จามาเดินเคียงข้างเรา
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ตื่นเต้นจัง
Yaosian says:
ใครจะมาอยู่กับฉัน
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ใครจาเฝ้ามองเรา
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ใครจากอดเวลาเราเสียใจหรือปลอบเวลาเราพ่ายแพ้
Yaosian says:
โฮโฮโฮ อันนี้เด็ดมากกกกกกกก
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ใครที่หอมแก้มเป็นของขวัญที่มีค่าทุกเช้าใคร
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ใครที่ไหน
Yaosian says:
อืม จิงนะ
Yaosian says:
นายมี สเป็ค มะ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ใครดูพระอาทิตย์ขึ้นกับเรายามเช้า
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ใครที่มองเราด้วยความห่วงใย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
มี
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เป็นแม่พระ
Yaosian says:
อะป่าวก็ไม่รุ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อบอุ่น
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ห่วงใย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ดูแล
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เอาใจใส่
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
หวาน
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
โรแมนติก
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แบบไม่ซ้ำใคร
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เป็นแม่ที่รักลูก
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ห่วงครอบครับ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ไปเที่ยวกับเราทุกที่
Yaosian says:
โฮโฮโฮ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อยู่ลำพังไม่เอาแล้วทนไม่ได้ อยากมีชีวิตที่มีเธอ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อยากใช้ชีวิตที่มีเพื่อเธอ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ประมาณนั้น
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เสปคเราเลย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
หายากนะ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แต่มีจริง คุ้มค่าที่สุดแล้วในชีวิต
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เราอยากมีเงิน เมื่อเรามีครอบครัวอยากไปเที่ยวกับครอบครัวตลอดไปตราบวันตาย
Yaosian says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ใครน๊าาาเป็นคนที่เรากอดเค้าไม่ปล่อย กอดเค้าไปจนวันตาย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
นายว่ะมะ
Yaosian says:
เห็นด้วย
Yaosian says:
อ่านของนายแล้วเพลินดี
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
จามีมั้ยน้าาาาา คนที่ร้องไห้ กับเรายามเราเศร้า
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ยิมยามเรามีรอยิ้ม
Yaosian says:
ยามทุกข์และสุขอยู่ด้วยกัน
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ฝันยามเราฝัน ไม่ทิ้งกัน เป็นเพื่อน ทุกเวลามีกันเสมอไป
Yaosian says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เรามันนักฝันอยู่แล้วอยากหาคนทำให้เรามีแรงใจก้าวไป พอจะทำมันเป็นจริงบ้าง
Yaosian says:
อ้อ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ความคิดถึงมีให้ในใจนั้น
มิมีหวั่นเปลี่ยนไปให้ไกลหนา
ถึงแม้ห่างเพียงไรเกินสายตา
แต่ห่วงหาห่วงใยมีให้กัน
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อันนี้เพื่อนที่เข้ามาดูกลอนของเราเขียนให้เรา
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
พระอาทิตย์อรุโนทัยทอแสงแรงกล้า
จิตใจข้าร้อนทรทนไฟเผา
คิดถึงนางที่เคยเอ่ยเผนา
อยากแหงนเอาดาราไขว่คว้าไป
จันทราเพี้ยงเอียงเอื่อมเหลื่อมเมฆา
รำพึงรำพันแต่ดาราเป็นไฉน
เก็บของขวัญเป็นความเศร้าไว้ที่ใจ
ถึงผลักใสยอมรับจำทนเอา....
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ส่วนอันนี้ของเราเองลองอ่านนะ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
คงสู้มี่ไม่ได้
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อ่านยั่งเพื่อน
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อ่านยางงงงงงงง
Yaosian says:
อ่านแล้ว
Yaosian says:
เด็ด ดีนะ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อันไหน
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ของเค้าหรือของเรา
Yaosian says:
ทั้งคูด
Yaosian says:
คู่*
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อืม
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เราเขียนกลอนอันใหม่อยู่เด๋วเอาให้ดู
Yaosian says:
ได้
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อืมกว่ามันจาตอบ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แก่เลย
Yaosian says:
555
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เป็นหม่อมป้า
Yaosian says:
กำ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อิอิ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
แบ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ชีวิตเป็นของเราจริงๆแค่ไหนะ
Yaosian says:
กรม
Yaosian says:
กรรม
Yaosian says:
ไม่รู่
Yaosian says:
แต่เป็นคำถามที่คำตอบไม่เหมือนกันแน่นอน
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ทามมายเราให้เวลากับเรื่องต่างๆมากมายจนลืม .... ลืมดูแลหัวใจตนเอง
Yaosian says:
555
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
อิอิ
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
เราลืมตนเองได้งัย
Yaosian says:
จริง
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
ลืมหัวใจเราได้งัย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
จำได้แม้วันเกิดคนอื่น แต่วันเกิดตนเอง มีอะไรดีกับชีวิตยังน้าาาา
Yaosian says:
ไปก่อนนะ ป๋ษนิด บาย
กระเพราะจานเด็ด ... neo^^,new says:
จ้าาาบาย
The following message could not be delivered to all recipients:
จ้าาาบาย
8 มีนาคม 2547 22:30 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
วันนี้มีโอกาสที่จะเข้าไปเยี่ยมเยียนงานเขียนของเพื่อนคนนึง เธอเป็นที่แรกผมสัมพันธ์ ก็ทำให้ใจทั้งดวงพลอยสดชื่น
น่าชื่นชมกับความฝันของเธอ จริงแล้วเธอคราย ฝน ที่ตดลงบนใจของผม ในขณะที่หัวใจของผมต้องการพอดีเหมือนว่า ผมจะประทับใจ
กับความฝันในส่วนหนึ่งของเธอ แล้วความจริงที่น่ากลัวก็บังเกิด เมื่อความห่างเหินพรากเราสองให้จากกัน ไกลห่างออกจากกัน ง่ายนิดเดียว
หากเราจะเข้าใกล้กันอีกนิด ให้ผม เข้าใจเธอบ้าง แล้วให้เอบอกว่า เกิดอะไรขึ้นในใจของเธอ ความฝันดังกล่าว มันสาบสูญไปไหน ความเศร้า
ผมเองรับใว้เธอคงไม่เข้าใจ ถ้าเพื่อนคนนึงตกลงปลงใจที่จะเป็นเพื่อนแม้ปัณหาจะอยู่ข้างหน้า เราก็พร้อมเดินไปด้วยกัน
ไม่นานมานี้เราเดินสาวนกันที่มุมถนน ผมพลางนึกถึงรอยยิ้มที่สดใสราว กับดอกไม้ที่มีคนบรรจลเสียบแจกันก็มิปานของเธอ และ
บัดดลเธอก้าวเท้า ของเธออย่างเร่งรีบ ออกมาจากมุมถนน ความฝันหรือความจริงที่เพื่อนไม่ได้เจอกันต้างนานจะมีโอกาสได้พบเจอ ขอผมถามเธอ
ว่าทานข้าวรึยังคงดี ตากลมโตของเธอเห็นผม แต่ดุจกำแพงเธอหยุดมองผม และก้าวเท้าออกไปเสหมือนคนไม่คุ้นเคย ผมจำเป็นที่จะทิ้งถ้อยคำทักทาย
ของผม เพื่อเดินจากไป จากไปอย่างเจ็บปวด ถ้าเป็นเธอคนที่มีความฝันคนเดิน ถ้าจะไม่มีวันทำอย่างนี้เป็นยอันขาด ผมปลอบใจตนเองเช่นนั้น ตลอดเวลา
เจ็ดเดือนที่เราไม่ได้พบ เจอกัน นี่คงเป็นของขวัญ แทนความห่วงใยที่ผมมีให้เธอเสมอกระมัง
ความเสียใจในวันนั้ เป็นแรงผลักดันที่ทำให้ผมมาเขียน เป็นนักเขียน อย่าที่ท่านเห็น บางครั้งความเจ็บปวด ก็บังคับให้ผมก้าวต่อไป
นี่คงไม่ใช่เรื่องซับซ้อน มีโครงเรื่องที่น่าสนใจ หากแต่เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับ ชีวิตของเพื่อน คนนึง แท้จริงผมกะเสมอว่าจะมาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อ
แต่ผมสิครับ ดันไปอ่านเรื่องของเธอ เรื่องที่เธอไม่เคยแต่งเพิ่มเลย ผมอ่านมันซ้ำ ๆ ด้วยความเป็นกังวลว่าเธอจะเป็นเช่นไร รู้สึกว่าทำไม ทำไมนะเราต้อง
เป็นห่วง เค้าขนาดนั้น หาแต่ผมคนเดียวไม่ แต่ยังทมีเพื่อน ๆ อีกกลุ่ม ที่คอยเป็นห่วงเธอเหมือนผม ไม่นานมานี้มีเพื่อนคนนึง เป็น ไมเกรน เพราะ
เจอภาพ เดียว กับผม ภาพที่เธอจากไป เดินจากไปราวคนไม่เคยรู้จัก เพื่อนคนนี้มันตะโกน ทัก เธอ แต่ มีเพียงใบหน้าที่มีรอยยิ้มแห้งๆ ปนอยู่บน สอง
แก้มขาวของเธอ ภาพนั้นเราเห็นกันหลายคน ต้องปลอบใจกันและกัน อยู่นาน
วันนี้ผมยังไม่ได้พบเธอ และเธอเองคงไม่พร้อมมาเจอผม สักวัน เธอคงรู้ว่าพวกเรามิได้โกรธ การจากไปของเธอ เพราะเราเข้าใจว่า
ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร ... จะเป็นเพื่อนแท้ตลอดไป ... เขาอยู่ใกล้ๆเรา อยู่พื้นดินเดียวกับเรา... อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน ... อยู่บนโลกใบเดียวกัน
หากลมแห่งมิตรภาพพัดมา มันคงจะพัดมาอีกครั้ง
8 มีนาคม 2547 22:30 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
วันนี้มีโอกาสที่จะเข้าไปเยี่ยมเยียนงานเขียนของเพื่อนคนนึง เธอเป็นที่แรกผมสัมพันธ์ ก็ทำให้ใจทั้งดวงพลอยสดชื่น
น่าชื่นชมกับความฝันของเธอ จริงแล้วเธอคราย ฝน ที่ตดลงบนใจของผม ในขณะที่หัวใจของผมต้องการพอดีเหมือนว่า ผมจะประทับใจ
กับความฝันในส่วนหนึ่งของเธอ แล้วความจริงที่น่ากลัวก็บังเกิด เมื่อความห่างเหินพรากเราสองให้จากกัน ไกลห่างออกจากกัน ง่ายนิดเดียว
หากเราจะเข้าใกล้กันอีกนิด ให้ผม เข้าใจเธอบ้าง แล้วให้เอบอกว่า เกิดอะไรขึ้นในใจของเธอ ความฝันดังกล่าว มันสาบสูญไปไหน ความเศร้า
ผมเองรับใว้เธอคงไม่เข้าใจ ถ้าเพื่อนคนนึงตกลงปลงใจที่จะเป็นเพื่อนแม้ปัณหาจะอยู่ข้างหน้า เราก็พร้อมเดินไปด้วยกัน
ไม่นานมานี้เราเดินสาวนกันที่มุมถนน ผมพลางนึกถึงรอยยิ้มที่สดใสราว กับดอกไม้ที่มีคนบรรจลเสียบแจกันก็มิปานของเธอ และ
บัดดลเธอก้าวเท้า ของเธออย่างเร่งรีบ ออกมาจากมุมถนน ความฝันหรือความจริงที่เพื่อนไม่ได้เจอกันต้างนานจะมีโอกาสได้พบเจอ ขอผมถามเธอ
ว่าทานข้าวรึยังคงดี ตากลมโตของเธอเห็นผม แต่ดุจกำแพงเธอหยุดมองผม และก้าวเท้าออกไปเสหมือนคนไม่คุ้นเคย ผมจำเป็นที่จะทิ้งถ้อยคำทักทาย
ของผม เพื่อเดินจากไป จากไปอย่างเจ็บปวด ถ้าเป็นเธอคนที่มีความฝันคนเดิน ถ้าจะไม่มีวันทำอย่างนี้เป็นยอันขาด ผมปลอบใจตนเองเช่นนั้น ตลอดเวลา
เจ็ดเดือนที่เราไม่ได้พบ เจอกัน นี่คงเป็นของขวัญ แทนความห่วงใยที่ผมมีให้เธอเสมอกระมัง
ความเสียใจในวันนั้ เป็นแรงผลักดันที่ทำให้ผมมาเขียน เป็นนักเขียน อย่าที่ท่านเห็น บางครั้งความเจ็บปวด ก็บังคับให้ผมก้าวต่อไป
นี่คงไม่ใช่เรื่องซับซ้อน มีโครงเรื่องที่น่าสนใจ หากแต่เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับ ชีวิตของเพื่อน คนนึง แท้จริงผมกะเสมอว่าจะมาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อ
แต่ผมสิครับ ดันไปอ่านเรื่องของเธอ เรื่องที่เธอไม่เคยแต่งเพิ่มเลย ผมอ่านมันซ้ำ ๆ ด้วยความเป็นกังวลว่าเธอจะเป็นเช่นไร รู้สึกว่าทำไม ทำไมนะเราต้อง
เป็นห่วง เค้าขนาดนั้น หาแต่ผมคนเดียวไม่ แต่ยังทมีเพื่อน ๆ อีกกลุ่ม ที่คอยเป็นห่วงเธอเหมือนผม ไม่นานมานี้มีเพื่อนคนนึง เป็น ไมเกรน เพราะ
เจอภาพ เดียว กับผม ภาพที่เธอจากไป เดินจากไปราวคนไม่เคยรู้จัก เพื่อนคนนี้มันตะโกน ทัก เธอ แต่ มีเพียงใบหน้าที่มีรอยยิ้มแห้งๆ ปนอยู่บน สอง
แก้มขาวของเธอ ภาพนั้นเราเห็นกันหลายคน ต้องปลอบใจกันและกัน อยู่นาน
วันนี้ผมยังไม่ได้พบเธอ และเธอเองคงไม่พร้อมมาเจอผม สักวัน เธอคงรู้ว่าพวกเรามิได้โกรธ การจากไปของเธอ เพราะเราเข้าใจว่า
ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร ... จะเป็นเพื่อนแท้ตลอดไป ... เขาอยู่ใกล้ๆเรา อยู่พื้นดินเดียวกับเรา... อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน ... อยู่บนโลกใบเดียวกัน
หากลมแห่งมิตรภาพพัดมา มันคงจะพัดมาอีกครั้ง
7 มีนาคม 2547 22:42 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
แน่ทีเดียวขณะนั้นผมคิดเพียงว่า หากพ่อมีเวลาพาผมไปเที่ยวที่สวนสนุก บ้างคงดี จะมีสักนาทีมั้ยที่ผมจะแนบใบหูของผมกลางอกพ่อ มีมั้ยที่จะรู้สึกปลอดภัยเหมือนอย่างความรู้สึก ที่เพื่อน ... เพื่อนคนเดียวของผมเล่าให้ฟัง ในวิมานแห่งความฝันคงมีเพียงเสียงหัวใจที่เรียกร้องให้พ่อหันมา วาจาจากปากนั้นมิได้เคยเอื้อนเอ่ยออกมาแม้สักครั้ง ที่สวนสนุกที่โรงเรียนมันเป็นเสี้ยวหนึ่งของความฝันของผม จริงมันยิ่งใหญ่มากหากแต่ไม่มีพ่อเคียงกาย ภาพงดงามของพ่อที่เข้ามากอดผมดูเลือนหายไปจากใจทีละน้อย เป็นคนอื่นที่เขามีพ่อมารับ แต่กลับเป็นผมที่อยู่กับความว่างเปล่า ชีวิตครึ่งแรกของผมก็เป็นอย่างนี้แหละครับ
พ่อเติบโตทางธุรกิจอย่างรวจเร็วในตลาดหลักทรัพย์ จากที่เป็นคนรวยคนดังอยู่แล้ว ก็กลายมาเป็นมหาเศรษฐีเพียงชั่วข้ามคืน จากความสำเร็จนั้นทำให้สัมพันธภาพระหว่างผมกับพ่อห่างออกไปอีกเท่าตัว จากที่ท่านเคยอยู่บ้าน ท่านก็ย้ายไปอยู่โรงแรมระดับห้าดาว นานนักจะกลับมา ในขณะนั้นผมเองก็มิได้เจ็บช้ำกับเรื่องของพ่อนัก เพราะได้โตขึ้นมาก ถ้าจะพูดถึงพ่อ พ่อก็เป็นความภาคภูมิใจของอาก๋ง ซึ่งตอนนั้นเองท่านกำลังจะเสีย เนื่องจากโรคถุงลมโป่งพอง ผมได้เห็นหน้าพ่อก็ตอนนั้นเอง พ่อดูเปลี่ยนไปมาก ดูมีอายุมากขึ้นเนื่องจาทำงานหนักกระมัง ผมมองพ่อราวคนแปลกหน้า แม้ตอนเด็กจะดูคุ้นเคย "มองไรตี๋มากอดป๊าหน่อย" พ่อเรียกผมไปกอด ผมเคยแต่ฝันแต่ตอนนี้มันเป็นความจริงที่อยู่ตรงหน้า ผมวิ้งเขากอดพ่ออย่างไม่สงสัย แล้วไว้วางใจกันคำพูดของพ่อ พ่ออยู่กับอาก๋งตามลำพัง ไม่นาน คุณหมอที่แต่งตัวดูสะอาดสะอ้าน เดินเข้ามาพลางพูดประโยคที่คุ้นเคยกันดี "ผมเสียใจด้วยนะครับเราพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว" มันเป็นคำพูดที่กระชากความรู้สึดของคนฟัง จนพวกเราไม่สามารถทนฟัง รวมทั้งผม ที่เสียใจและดีใจเพียวชั่วข้ามนาทีนั้นเอง
งานศพอาก๋งเป็นแบบเรียบง่าย มีเพียงญาติที่เข้ามเยี่ยม นับแต่นี้ต่อไปต้องกัดฟันสู้เพราะครอบครัวเราที่ผ่านมามีอาก๋งเป็นคนตัดสินใจ ในหน้าที่การงานของทางบ้านทั้งหมด ชีวิตคนร่วงใบราวใบไม้ผลัดใบ ผมย้ายมาอยู่กับพ่อแถวสุขุมวิทขณะนั้น ยังไม่สู้เจริญนักพ่อหยุดทำงานธุรกิจ แม้เราใกล้ชิดกัน และไปเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกันเหมือนเพื่อนต่างวัย แต่ไม่อาจปิดความเศร้าหมองภายในดวงตาของพ่อได้ แม้พ่อจะพยายามมีความสุขมากเพียงไรก็ตาม ดูหมเอนการจากไปของอาก๋งคงพรากหัวใจพ่อไปด้วย พ่อคงเข้าใจเรากระมังที่เราไม่เคยอยู่กับพ่อเลย พ่อคงรับรู้ความรู้สึกของเราได้
พ่อดูเสหมือนคนธรรดา ฐานะพ่อตกลงมาราวกับฝัน กลายเป็นเพียงมังกรเขี้ยวหัก ที่เคยวาดลวดลายในตลาดหลักทรัพย์เมื่อครั้งรุ่งเรือง หมายศาลตราครุฑถูกนำมาติดที่บ้านแผ่นแล้วแผ่นเล่า พ่อกอดผมพลางร้องไห้ แท้จริงนับจากวันนั้น พ่อเลี้ยงผมมาตลอด เรามีปากเสัยงกันเสมอ หากแต่ลึกลงไปในใจพ่อคงอยากจะบอกว่าพ่อไม่เคยเลี้ยงใคร เป็นเพียงพ่อที่จะทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ตรงนี้ งานไม่สามารถพรากเราได้อีกต่อไป ผมเข้าใจความหมายนี้จากสายตาที่บอบช้ำของพ่อคนเดิน ที่เป็นทั้งพ่อและแม่ ท่านเป็นสิ่งมีค่าเพียงหนึ่งเดียวที่ผมเหลืออยู่ พ่อเป็นเพื่อนแท้เหนือเพื่อนที่ผมมีผมโตขึ้นมาก และผมไม่ท้อใจเพราะความลำบากเลย ความชื่นใจยอมนึกถึงพ่อเป็นแรง เป็นน้ำที่เสริมำลังให้ต้นไม้อย่างผมยืนต้นอยู่ได้ กลางปัญหาอุปสัก พ่อเปรียบเสหมือนคูรที่สอนประสบการณ์ร้อนหนาวให้ผม จิตผมเข้มแข็งด้วยคำปลอบประโลมของพ่อ นับเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก มิได้รู้มาก่อนว่ามันจะจบลงในไม่ช้า พ่อสูบบุหรี่จัดเสมอในครานั้นเลย พ่อเป็นมะเร็งที่ปอด นับเวลาถอยหลังพ่ออีกเพียวหกปี ขณะที่บ้านเราถูกยึดก็คงเป็นหมายศาลมากมายที่เคยเห็น และพ่อของผมไม่มีทางสู้เนื่องจากป่วยและฐานะตกต่ำลงมาก ศาลตัดสินขับไล่ครอบครัวของผมออกจากบ้านที่สุขุมวิททันที เราไม่มีที่นอนแล้วที่เก็บของในบ้านมันถูกลำเลียงออกมาวางที่ริมถนน พ่อกับผมตระเวนทั้งคือเพียงเพื่อหาโรงแรมม่านรูดนอนพักสักคืน.....( ตอนนี้หมดชั่วโมงพรุ้งนี้มากต่อเรื่องของผมกัน )
6 มีนาคม 2547 21:52 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
ข้าแตพระเจ้าผู้โชลมความรักดุจนำบริสุทธิ์ เหนือชีวิตคนธรรดาดุจข้าพระบาท ของกราบแทบเท้าและมอบความวางใจแด่พระเจ้าเสมอเหมือนเมื่อวานไม่บิดเบือน ของทรงสดับ หยาดหยดแห่งคำอธษฐาน หากมีสักคนที่ทุกข์ใจและขายตนเองสู่พันธนาการแห่งความพ่ายแพ้ มัสักคนที่มอบไม่เห็นหนทางภายหน้า มีสักคนที่ยอมให้ความทุกข์ปรกครุมเสมือนเมฆา ดำทมึน ในชีวิต มีสักคนเหนือราวเดินทางไร้จุดหมาย มีสักคนที่ย่อยยับลงท่างกลางภาพลวงตาแห่งความทุกข์แสนสาหัส
ข้าพระบาทเดือดร้อน แทบเขาเหล่านั้น เพราะสำหรับเค้าเค้ามองไม่เห็นวันพรุ้งแม้มันจะอยู่ตรงหน้าเขา ข้าพระบาทเจ็บชำราวถูกฟันจากโจรหิวกระหาย ของเป็นข้าพระบาทที่เจ็บช้ำแทนเขา เอาความเศร้าตรมไปจากเขา ขอให้เขามีพรุ้งนี้ มีพระอาทิตย์ทอแสบส่องสว่างในหัวใจ มีแรงบรรดาลใจต่อสู้อุปสัก ขอที่ตาเขาจะไม่เจ็บเพราะอดีตที่ทำร้าย ขอให้เขามัความสุขที่สุดเท่าที่เขาจะเป็นได้ในขณะที่ ต้องการ ขอให้ดาวประจำรุ่งบอกทางเขานำทางเขา ให้ประสบการณ์บอกเขาที่เค้าควรจะเดินที่เขาควรจะทำ
โปรดประทานจิตใจกล้าหาญแก่เขากล้าที่จะบอกว่าตนเองไม่แพ้ กล้าที่จะเดินต่อไปจะที่สุด ผมขออ้อนวอนต่อพระเจ้าที่ผมเชื่อ และต่อพระองค์ผู้ทรงเมตตา ช่วยเหนือคนอย่างผม น้อยที่สุด 6 ปีมาแล้ว ขออธิษฐานให้คนเหล่านี้ก่อนที่ผมจะหลับและตื่นมาเพื่อโอบกอดวันพร้งนี้อีกครั้ง
ผมขอมอบการโอบกอดแห่งความหวังใจแด่ผู้สิ้นหวัง ขอมอบการจุมพิศแด่ผู้เหน็บหนาว ขอมอบสายใยแห่งความห่วงหาแด่ทุกดวงใจ สุดท้ายขอมอบพันธแห่งความรักแก่ผู้ที่อ่อนแรง เป็นแรงบรรดาลใจให้ ... ดุจเวลาพระอาทิตย์ที่ไม่เคยหยุดงานแม้วันอาทิตย์ ในนามพระเยซูคริสตร์เจ้าอาเมน
หน้าส่วนตัว
857
