25 สิงหาคม 2548 01:12 น.
พระอาทิตย์เจ้าเอย
การหั้ยสะท้อนความนัยหลายสิ่ง ...
เอาความหยื่งซ่อนไว้ใครมองเห็น
ซ่อนตัวตนคนไม่ดีอย่างที่เป็น
เพราะรักมักลำเค็ญ ... เช่นวันวาน
ความอ่อนแอที่มี ... เก็บซ่อนไว้
ภายในใจไม่อาจบอก .. ใครได้รู้
เอาความเจ็บสะสมเป็นดั่งครู
สอนกูรู้ ... ความทรมานเป็น ... อย่างไร
รอเพียงรอกล่องของขวัญจะเปิดออก
ภาพภายในขาวดุจหมอกดังฉันผัน
ได้อยู่เคียงคู่กันและกัน
มีนางฟ้ากับฉัน ... ตลอดไป
หลายครั้งฉันตื่นนอนมาพบครายน้ำตาของตนเองบนที่นอน ฉันเฝ้าถามตัวฉันเองว่า เหตุได้ของขวัญที่ฉันเฝ้ารอมานานนับปีจึงถูกมอบให้กับคนอื่น ... จะมีวันไหนที่ฉันจะได้เปดมันด้วยมือของฉันเอง ไย พระเจ้าชอบเล่น กล เลื่อนมันไม่จากฉัน เวลาที่ฉันต้องการ และพลักไสมาหั้ยฉันเวลาที่ฉันไม่อยากได้ ... เคยมั้ยที่ไม่มีใครยืนเคียงข้าง เคยมั้ยที่ต้องอ่อนระอาจัยไม่คนเดียว นาน จากชั่วข้ามคืนถึงนิรันดร์ ฉันขอให้คนที่เปิดกล่องของขวัญคนต่อไปเป็นฉัน ขอให้วันที่เรามีกันและกันจะเป็นที่ระลึกของพระองค์