2 สิงหาคม 2546 17:32 น.
พระหัตถ์
ยามรักแรกแปลกอุราแห่งข้ายิ่ง
หวังแอบอิงเชยชิดพิศมัย
ห่วงอาวรณ์นอนฝันถึงติดตรึงใจ
ห่วงอาลัยหวังผูกใจไว้สองดวง
ภวังค์รักสลักไว้ในแผ่นฟ้า
ฝากดารารัศมีราตรีสรวง
ฝากตะวันพันทิวาอุราทรวง
ช่วยผูกใจสองดวงไว้ด้วยกัน
ด้วยพิษรักหักสวาทบาดในจิต
เฝ้าแต่คิดถึงเขาในเงาฝัน
รักจะสมหวังหรือไม่ช่วยบอกกัน
ฝ่านวานวันที่ฉันเหงาเศร้าเดียวดาย
วอนสวรรค์ช่วยกำหนดบทลิขิต
ช่วยดลจิตดั่งศรปักรักมิหาย
กามเทพช่วยแผลงศรพรมิวาย
มิเสื่อมคลายรักนิรันดร์ฉันและเธอ
2 สิงหาคม 2546 17:21 น.
พระหัตถ์
งามหยดย้อยลำธารรักสลักจิต
งามเพ่งพิศหยาดน้ำลำธารสวรรค์
สลับสายลำแสงแห่งตะวัน
รอแสงจนทร์พิลาสสาดราตรี
ดุจมนตราพาใจให้ลอยล่อง
ตามครรลองอารมณ์สมราศี
ดาวดึงส์คนึงทรวงห้วงวารี
รัศมีแห่งสวรรค์พลันประกาย
รุ้งเชื่อมฟ้าเชื่อมดินไม่สิ้นรัก
ใจประจักษ์รักสมอารมณ์หมาย
สู่ความงามความฝันอันเพริศพราย
เลื่อมพรรณรายสายสวาทมิขาดรอน
สายสัมพันธ์ฉันมิตรลิขิตรัก
ใจเราภักดิ์รักนี้ศรีสมร
สายใยรักเธอนั้นประพันธ์กลอน
ห่วงอาวรณ์ถึงคนรักที่จากไกล
กายสนิทชิดเชื้อจุนเจือรัก
ฤทัยปักรักนี้ศรีไสว
ดาวและเดือนเคลื่อนคล้อยลอยห่างไกล
แต่ฤทัยรักสร่างมิห่างเธอ
2 สิงหาคม 2546 17:19 น.
พระหัตถ์
ตราบ โลกสิ้นแผ่นดินสิ้นแผ่นฟ้า
โลก โลกามอดม้วยระทวยหาย
สิ้น มนุษย์สิ้นชาติศาสตร์มลาย
หล้า สลายกายวิบัติพัดวิญญาณ์
ตราบ ตะวันพันแสงจำแลงดับ
ฟ้า ระยับสลับแสงแห่งเวหา
สิ้น ไตรภพจบแผ่นผืนหมื่นนภา
ดาว บนฟ้าน้ำตาร่วงทรวงระทม
2 สิงหาคม 2546 17:14 น.
พระหัตถ์
ไตรภพบรรจบหล้า
ผืนนภาแห่งความฝัน
ดาวคล้อยร้อยคืนวัน
แสงดวงจันทร์สาดส่องมา
เรไรระหริ่งร้อง
เสียงกึกก้องประสานสา
วิหคนกพนา
มหิงสาสิคลาไคล
สายใจสอดประสาน
สุขสำราญกว่าสิ่งไหน
สูงส่งศิวิลัย
สมฤทัยอุ่นดวงมาน
เป็นมนุษย์ทุกสิ่งพร้อม
ร่วมกันน้อมรวมประสาน
จิตใจให้เป็นทาน
สุขสราญยิ่งอื่นใด
จิตตั้งตั้งจิตพร้อม
ทุกจิตน้อมน้อมศึกษา
ระรื่นรักรักวิชา
หมั่นค้นคว้าคว้าความดี
บุญญปริสุทธิ์
อีกมนุษย์ ณ สิ่งศรี
ระเริ่มริความดี
ประโยชน์มีคุณูธร
สรรพสิ่งพร้อมยิ่งแล้ว
กวีแก้วแพร้วสมร
เรียงร้อยถ้อยบทกลอน
เพื่อขอพรปวงเทวัญ
รอนลมมาพัดพา
ร้อยวาจาจากความฝัน
ขอแสงจากดวงจันทร์
ช่วยห่มปกตัวข้าเนอ
วาจาอันแสนหวาน
ร้อยกลอนกานต์มาเสนอ
สลักจิตคิดถึงเธอ
ใจอาจเผลอจนลืมตน
อย่าให้ใจเดียวดาย
มันจะอายคล้ายสับสน
จากหัวใจของคน
ผู้ซึ่งพ้นจากรักไป
จงกล้าท้าเปิดเผย
เพื่อชมเชยความสดใส
สื่อรักสลักใจ
อยากมอบให้ใครสักคน
ดวงจิตข้าหมายมี
ประภาศรีมีมากล้น
ให้แม่ได้เชยยล
มิได้พ้นจากอกนาย
คร่ำครวญครวญคร่ำรัก
ใจสมัครสัมพันธ์สาย
เชิดชิดสนิทกาย
พรรณรายถึงนวลนาง
หอมหอมกลิ่นคันธา
หอมมาลาแต่รุ่งสาง
อบอวลไม่จืดจาง
ของนวลนางจากป่าพง
งามงดทุกหยาดหยด
งามหมดจดเปรียบเปรยหงษ์
รักแท้แสนมั่งคง
ประคองชิดสนิทนาง
ดังแก้วประกายพฤกษ์
แต่มีศึกอยู่ลางราง
ร่มฟ้าสิมาวาง
มาห่มปกอยู่ร่มเย็น
สดใสดั่งหยาดค้าง
ผิวบอบบางพลางมองเห็น
หน้าตาพาร่มเย็น
ร่างรูปเห็นหน้าเอ็นดู
ระริ้วระลมริก
นาฎนวลนิดละเลิศหรู
จากใจข้าพร่ำพรู
ขอจบฟู่แค่นี้แล
หน้าส่วนตัว
545
