13 กรกฎาคม 2548 14:27 น.
พระรอง
อัศจรรย์วิหคตกจากฟ้า
ร่อนถลาวิปโยคสุดโศกศัลย์
เฝ้าครวญครางบ่นคำพร่ำรำพัน
"บ้ากอดฝัน"เพ้อพกอกหักฤๅ
หากมิ่งแก้วขวัญใจสายสมร
ด่วนตัดรอนสัมพันธ์มิมั่นถือ
คงเป็นเพราะไร้ใจหลายคนลือ
นกอย่ายื้อคิดคว้ามาครอบครอง
อ่านบัญญัติวาจาอันกล้าแกร่ง
แม้นกำแหงน่าวิตกอกกลัดหนอง
ถ้าหลงรักอาจปวดปร่าน้ำตานอง
เรา"พระรอง"สบประเด็นก็เห็นนัย
น่าสงสารวิหคตกจากฟ้า
ร่วงลงมาสู่พื้นสะอื้นไห้
ร้องระงมน่าอนาทแทบขาดใจ
ที่ทำได้แค่สมเพทเวทนา
11 กรกฎาคม 2548 13:26 น.
พระรอง
มองเห็นเธอขมขื่นสะอื้นไห้
เพราะหัวใจหมดสิทธิ์จะคิดหวัง
เป็นส่วนเกินเขาว่าน่าชิงชัง
น้ำตาหลั่งเขาเห็นเป็นนางรอง
ต้องกินน้ำใต้ศอกช้ำชอกจิต
เขาประณามว่าผิดจิตจึงหมอง
เธอยอมรับว่าหลงใหลเผลอใฝ่ปอง
อันดับสองจึงติดตัวพันพัวใจ
ฉันก็เป็นพระรองต้องหมองเศร้า
พระเอกเขาคงเชยชิดพิสมัย
กับนางเอกคู่ขวัญทุกวันไป
บทที่ได้น่าเศร้าเหงาเหมือนเดิม
แม้นเธอเป็นส่วนเกินเขาเมินค่า
เถอะจงมาตัวฉันนั้นใคร่เพิ่ม
แบ่งความรักส่วนนั้นพลันต่อเติม
เพื่อมาเสริมหัวใจฉันให้เต็ม
หน้าส่วนตัว
1738
