8 สิงหาคม 2549 07:53 น.
พระรอง
เพราะไม่เคยสักนิดจะคิดฝัน
แต่ละวันผ่านพ้นมิค้นหา
ใช้ชีวิตโดดเดี่ยวเปลี่ยวอุรา
จนเธอมาข้องเกี่ยวยึดเหนี่ยวใจ
แปลกนะเออ !.. ครานั้นเมื่อวันก่อน
หลับตาย้อนปรากฏความสดใส
ภาพผู้หญิงตัวเล็กเด็กกว่าใคร
ชอบวิ่งไล่ก่อกวนชวนต่อตี
รำลึกคราครั้งใดหัวใจสุข
เราสนุกด้วยกันทุกวันวี่
เสียงหัวเราะขับขานเนิ่นนานมี
เราเป็นพี่,เธอเป็นน้องเรียกพ้องกัน
จวบวันคืนผ่านไปหัวใจเปลี่ยน
เราผิดเพี้ยนหรือไรจึงไหวหวั่น
ยิ้มที่เธอมอบให้ยามใกล้กัน
กลับสร้างความอัดอั้นแสนพรั่นทรวง
อยากสลัดคำว่าพี่ที่ข้องเกี่ยว
แล้วยึดเหนี่ยวหัวใจใคร่ห่วงหวง
รักที่สุมซ่อนไว้ในแดดวง
มันล้นล่วงเกินกักทะลักลาม
เมื่อความรักเข้าตาอุรากลุ้ม
จิตร้อนรุ่มวิตกหัวอกหวาม
จะหักใจเพียงนิดยากคิดปราม
มันสุดห้ามเสียจริงยิ่งรักเอย
13 กรกฎาคม 2548 14:27 น.
พระรอง
อัศจรรย์วิหคตกจากฟ้า
ร่อนถลาวิปโยคสุดโศกศัลย์
เฝ้าครวญครางบ่นคำพร่ำรำพัน
"บ้ากอดฝัน"เพ้อพกอกหักฤๅ
หากมิ่งแก้วขวัญใจสายสมร
ด่วนตัดรอนสัมพันธ์มิมั่นถือ
คงเป็นเพราะไร้ใจหลายคนลือ
นกอย่ายื้อคิดคว้ามาครอบครอง
อ่านบัญญัติวาจาอันกล้าแกร่ง
แม้นกำแหงน่าวิตกอกกลัดหนอง
ถ้าหลงรักอาจปวดปร่าน้ำตานอง
เรา"พระรอง"สบประเด็นก็เห็นนัย
น่าสงสารวิหคตกจากฟ้า
ร่วงลงมาสู่พื้นสะอื้นไห้
ร้องระงมน่าอนาทแทบขาดใจ
ที่ทำได้แค่สมเพทเวทนา
11 กรกฎาคม 2548 13:26 น.
พระรอง
มองเห็นเธอขมขื่นสะอื้นไห้
เพราะหัวใจหมดสิทธิ์จะคิดหวัง
เป็นส่วนเกินเขาว่าน่าชิงชัง
น้ำตาหลั่งเขาเห็นเป็นนางรอง
ต้องกินน้ำใต้ศอกช้ำชอกจิต
เขาประณามว่าผิดจิตจึงหมอง
เธอยอมรับว่าหลงใหลเผลอใฝ่ปอง
อันดับสองจึงติดตัวพันพัวใจ
ฉันก็เป็นพระรองต้องหมองเศร้า
พระเอกเขาคงเชยชิดพิสมัย
กับนางเอกคู่ขวัญทุกวันไป
บทที่ได้น่าเศร้าเหงาเหมือนเดิม
แม้นเธอเป็นส่วนเกินเขาเมินค่า
เถอะจงมาตัวฉันนั้นใคร่เพิ่ม
แบ่งความรักส่วนนั้นพลันต่อเติม
เพื่อมาเสริมหัวใจฉันให้เต็ม
20 มิถุนายน 2548 14:01 น.
พระรอง
http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=77275
หากเธอพ่ายต่อชะตาล้าชีวิต
ขอเวลาเพียงนิดโปรดคิดใหม่
ซ้ำ(ที่)ซากความเจ็บกักเก็บใน
เริ่มต้นไหมกับฉันร่วมวันครอง
ซาก(ที่)ช้ำเกินใครจะรักษา
เธอเหว่ว้าสาหัสอกกลัดหนอง
วันทั้งวันปวดปร่าน้ำตานอง
เสียงร่ำร้องจากใจฉันได้ยิน
เพราะข้อความบ่งช้ำในคำถ้อย
ใจดวงน้อยอาดูรดั่งสูญสิ้น
หยดน้ำใสจากตาคราหลั่งริน
คนต่างถิ่นเยี่ยงฉันพลันโศกตาม
แม้นกี่ซ้ำ(ที่)ซากหากยอมรับ
เริ่มต้นกับฉันไหมฝากใจถาม
ซาก(ที่)ช้ำเจ็บจนทุกข์ล้นลาม
ฉันจะปรามด้วยรักจริงยิ่งใหญ่แทน