1 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
ลืมฉันเถอะคนดี
เมื่อวันนี้--เธอมีเขาอยู่ใกล้ ๆ
ฉันไม่ต้องการเป็นตัวสำรองของใคร
แม้จะรักเธออยู่มากมายก็ตามที
ฉันทำใจไม่ได้
ที่จะต้องแบ่งหัวใจกับใครอย่างนี้
ไม่มั่นใจว่าเมื่อเวลาผ่านไป อะไร ๆ ที่เคยดี
อาจป็นแค่สิ่งที่เธอลืมว่าเคยมีในสายตา
1 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
การลืมใครสักคนเป็นเรื่องยาก
ยิ่งเป็นคนที่รักมากยิ่งลืมไม่ได้
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาไม่เคยมีเราในใจ
สิ่งที่เขาให้..คนอื่นก็ได้ เป็นธรรมดา
เคยเข้มแข็งและคิดว่าต้องลืมได้
แต่นานเท่าไหร่หัวใจยิ่งย้ำว่า
ผู้ชายคนนี้แม้ไม่มีเราในสายตนา
แต่วันเวลาไม่ช่วยให้ใจปรารถนาที่จะลืม...
1 กุมภาพันธ์ 2545 16:48 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
เกลียดนักความหลอกลวง
เกลียดคำว่าห่วงที่เธอเสแสร้ง
เกลียดการกระทำที่เธอแสดง
เกลียดความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะตามมา
เกลียดที่เธอรักคนอื่น
เกลียดที่เธอไม่หวนคืนกลับมาหา
เกลียดมากที่สุดคือวันเวลา
ที่นำพาเธอและฉันมาพบกัน...
1 กุมภาพันธ์ 2545 16:48 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
ความรักในแบบของฉัน
คือการเชื่อมั่นและศรัทธา
ความรักที่เธอยกให้มา
มันดูไร้ค่าถ้าไร้ความจริงใจ
ความรักที่เธอมีให้ฉัน
ไม่ต่างกัน กับการจำนำไว้
แลกเปลี่ยนดอกเบี้ย - ความเสียใจ
สุดท้ายเธอทวงไถ่ ต้นความรักจากฉันคืน.
1 กุมภาพันธ์ 2545 15:36 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
ฉันบอกเธอไม่ได้
ว่ารักเธอมากแค่ไหน ในใจฉัน
เพราะสถานะที่เรา นั้นผูกพัน
ต้องทนเก็บความรักไว้ ในดวงตา
แม้ว่าใจอยากไขว้คว้า สักเพียงไหน
ทำได้เพียงฝัน...แล้วเก็บความไหวหวั่น ไว้ภายใน
แฝงตัวเป็นคนใกล้ - แอบมีใจไปวัน ๆ
หน้าส่วนตัว
703
