18 กุมภาพันธ์ 2545 18:00 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
คิดถึงเธอเหลือเกิน..
หรือว่าเธอหมางเมินจากฉัน
แล้วสิ่งต่าง ๆ ที่ดี ที่เคยมีให้กัน
มันหายไปไหนนั้นช่วยบอกที
แล้วในวันนี้ ยังต้องการกันอีกไหม
จะได้รู้และทำใจในตอนนี้
ก็อาจมีน้ำตาบ้างในบางที
ถ้ารู้ว่าคำตอบที่มี..คือจากกัน
แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้ฉัน
เฝ้าเพ้อรำพันอยู่อย่างนี้
ช่วยบอกฉันหน่อยนะคนดี
ก็เพียงแค่นี้...ที่ต้องการ
13 กุมภาพันธ์ 2545 10:19 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
บอกว่าฉันดีเกินไป
นี่ใช่ไหม ที่เรียกว่าเหตุผล
บอกว่าฉันดีเกินไปเลยไปรักใครอีกคน
คงจะเป็นเหตุผล ของคนหลายใจ
เธอคงชอบคนเลว เหมือนกัน
ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันอภัยให้
เดินจากกันไปเลย ไม่ว่าอะไร
เพราะเธอแค่คนเลว ที่หลายใจ
โชคดีของใจที่ไม่มีอะไร...ต้องเกี่ยวพัน
13 กุมภาพันธ์ 2545 10:19 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
สำหรับเธอ..
นิยามที่ตีค่าฉัน คือ..คนเคยรัก
แตกต่างกันยิ่งนักกับความหมายของฉัน
ถ้าถามว่าเธอคือใคร..ฉันจะตอบว่าคือคนสำคัญ
ที่จะยิ่งมีค่าขึ้นทุกวัน..ในวินาทีถัดไป
เธอคือ..คนที่ฉันรักตลอดกาล
เธอคือผู้เดียวที่แทรกซึมผ่านในทุกความหมาย
เธอเหมือนน้ำค้างที่หยดลงบนทะเลทราย
มีค่ามากมายสำหรับผืนทราย..แม้ไม่มีใครสังเกตทัน
13 กุมภาพันธ์ 2545 10:04 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
ตั้งใจจะไม่อ่อนไหว
เพราะไม่อยากถูกทำร้ายได้ง่ายกว่า
ถ้าเธอละเลย..เฉยชา
ไม่อยากรู้สึกว่า..น้อยใจ
ตั้งใจจะแกร่งกร้าน
ไม่ว่าเธอจะห่างหายไปนานแค่ไหน
ก็อยากจะไม่หวงไม่ห่วงใย
เพื่อตอบแทนคนไม่มีหัวใจ
..อย่างเธอ..
13 กุมภาพันธ์ 2545 10:04 น.
พระจันทร์ไม่ลืมคืน...
เก็บใจดวงเหงา ๆ ใส่ลิ้นชัก
เก็บความรักที่ผิดหวังเพราะยอมแพ้
ความรู้สึกที่ไม่เคยมีใครแคร์
เก็บมาล็อคใส่กุญแจแล้วปิดตาย
จะเหลือแต่หัวใจที่ตายด้าน
จะเหลือเพียงดวงวิญญาณไร้ความหมาย
จะเหลือเพียงทุกข์ระทมที่ข่มกาย
จะไม่ยอมให้ใจใครอีกเลย
หน้าส่วนตัว
1109
