11 กุมภาพันธ์ 2553 19:57 น.
พระจันทร์แห่งความตาย
เพื่อน ไม่ใช่แค่คนที่ผ่านไปผ่านมาในแต่ละวัน ไม่ใช่นิยายรักหวานแหววในแต่ละตอน และไม่ใช่บทละครในแต่ละฉาก แต่ เพื่อนคือคนที่จะอยู่ในใจเราตลอดกาล คนเราทุกคนย่อมมีเพื่อน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนดี เพื่อนชั่ว เพื่อนรัก เพื่อนแรด เพื่อนตาย หรือเพื่อนตอแหล แต่เราก็ยังเห็นเขาเหล่านั้นเป็นเพื่อน
ไหล่ของฉัน มันไม่ได้มีประโยชน์เพียงเพื่อประคองหัวฉันเท่านั้น แต่มันยังเอาไว้เพื่อให้เพื่อนได้พักพิงยามเหนื่อยล้า
เสื้อของฉัน ไม่ได้มีไว้เพียงห่อหุ้มร่างกายของฉันเพียงอย่างเดียว มันพร้อมจะเป็นผ้าซับน้ำตา และสั่งขี้มูกของเพื่อนในเวลาที่ต้องการ
มือของฉัน ไม่ได้มีไว้เพียงถือของ แต่มันสามารถช่วยประคองเพื่อน เมื่อเพื่อนจะล้ม และหากเพื่อนได้ล้มลงไปแล้ว มือของฉันก็สามารถช่วยดึงให้เพื่อนลุกขึ้นมาได้
ปากของฉัน ไม่ได้มีไว้เพียงเพื่อกิน และพูดพล่ามทั้งวัน แต่มีไว้พูดให้กำลังใจเพื่อน เมื่อถึงคราวจำเป็น
ตาของฉัน ใช่ว่าจะทำได้เพียงทำตาโตๆ เพื่อให้น่ารักแอ๊บแบ๊ว แต่ฉันใช้มันไว้มองสิ่งดีๆในตัวเพื่อนต่างหาก
ฟันของฉัน ไม่ได้มีไว้กัดใครๆ แต่มีไว้เพื่อประดับเหงือกเวลาที่ฉันยิ้มให้เพื่อน
หูของฉัน ไม่ได้มีไว้เพื่อเจาะรูแขวนเครื่องประดับ แต่ฉันใช้มันไว้เพื่อรอฟังสิ่งที่เพื่อนอยากจะระบาย
เท้าของฉัน ไม่ได้มีไว้เพื่อสะสมกลิ่น หรือวิ่งตามคนที่ชอบเท่านั้น แต่ชั้นใช้มันไว้คอยเดินอยู่เคียงข้างเพื่อนของฉัน
สมองของฉัน ถึงมันจะไม่ค่อยมีประโยชน์นักในเวลาสอบ แต่มันจะทำงานหนักเสมอหากเพื่อนต้องการความช่วยเหลือ
และหัวใจของฉัน มันไม่ได้มีไว้เพียงสูบฉีดเลือดเพื่อหล่อเลี้ยงร่างกายเท่านั้น แต่ฉันใช้มันไว้เก็บเพื่อน และความทรงจำดีๆไว้ข้างใน
ไม่ว่าเราจะอยู่ห่างไกลกันมากแค่ไหน สายใยของคำว่าเพื่อนจะไม่มีวันห่างไกลจากเราไป แต่มันจะยิ่งแน่วแน่ และหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวตลอดไป....