ใต้เงาโศกไร้แสงดาวคราวฟ้าเศร้า
เมฆบังเงายิ่งอกตรมระทมเหงา
ราตรีนี้เมฆมาพลั้งบดบังเงา
จิตหมองเศร้าวิปโยคให้อกตรมมีแสงจันทร์วันฉายพรายแพรวฟ้า
ในอุราหาใดชื่นกลับขื่นขม
ราตรีนี้ใต้เงาโศกอกยิ่งตรม
เมฆทับถมให้รันทดด้วยบดบังเขาพรากเธอจากไปหัวใจเจ็บ
ยืนหนาวเหน็บอยู่ไปไร้ความหวัง
อนิจจาความรักใยไม่จีรัง
สิ้นกำลังสิ้นหวังดังที่เป็นใต้เงาจันทร์คืนนี้ช่างอ้างว้าง
น้ำตาหลั่งรินไหลใครจะเห็น
แอบมาหลบนั่งร้องไห้แสนลำเค็ญ
ไม่อยากให้ใครเห็นรอยน้ำตา
ฝากดวงใจฝังไว้ใต้ต้นโศก
ความวิโยคฝังไว้ใต้พฤกษา
ความเจ็บช้ำเก็บซ่อนไว้ในแววตา
รอยน้ำตาฝากไว้ใต้ฝืนธรณี.....
หน้าส่วนตัว
1762
