10 กรกฎาคม 2549 17:02 น.
พระจันทร์เศร้า
เหมือนนางฟ้าผู้อารีมีแต่ให้
จรรโลงใจยามไร้ใครเคียงข้าง
มิตรภาพให้ไว้ไม่อำพราง
ในโลกกว้างหากอ้างว้างยังมีเธอ
หลงละเมอเพ้อว่าใช่ไม่เคยร้าง
อยู่เคียงข้างจริงใจให้เสมอ
จะยากเย็นเพียงใดไม่ห่างเธอ
ใจมันเผลอหลงเพ้อ...เธอคนดี
แล้ววันนี้ วันที่ใจได้พิสูจน์
ว่าคำพูดแค่ผ่านไปไม่คงที่
คนที่ใจเคยผูกพันในวันนี้
แค่คนที่เห็นแก่ตัวมัวระเริง
ไม่ใส่ใจประจักษ์น้ำรักเพื่อน
ทำแชเชือนเลือนไปใจมันเหลิง
ทุกข์ของใครก็ช่างเขาเจ้าบันเทิง
นี่แหละเชิงแยบยลกลลวงตา
ตกเป็นเหยื่อมายาน่าสมเพช
แสนทุเรศอัปยศหมดคุณค่า
ตะเกียกตะกายทุกข์ทนหม่นอุรา
ภาพลวงตาครานี้นี่สุดทน
ขอเดินห่างจากไกลต่อไปนี้
คงไม่มีน้ำใจให้อีกหน
ที่ผ่านมาให้เป็นทาน..มารผจญ
ขอไปพ้นภาพลวงตา...ผู้อารี
หน้าส่วนตัว
2914
