17 กรกฎาคม 2548 21:43 น.
พระจันทร์เศร้า
ฉันมีเพียงคำพูดไม่ฉูดฉาด
มิสามารถแต่งเติมเพิ่มสีสัน
เฝ้าเขียนกลอนแก้เก้อเพ้อรำพัน
ปล่อยคืนวันว่างเปล่าเหงาเดียวดาย
ทุกคำบอกจากใจให้พิสูจน์
มิใช่พูดเจื้อยแจ้วแล้วเลือนหาย
ทำให้เธอเห็นว่าไม่ท้าทาย
พาลเบื่อหน่ายหนีหน้าเลิกมาแล
ฉันจึงปรียบเป็นสิ่งเขาทิ้งขว้าง
ทนอยู่อย่างยากไร้ใครแยแส
เสแสร้งสุขซุกซ่อนความอ่อนแอ
เป็นผู้แพ้ที่กล้าเชิดหน้ามอง
ฉันไม่ใช่ตัวฉันเหมือนวันเก่า
ไม่มีเงาเธอในใจทุกห้อง
รับไม่ได้ในฐานะตัวสำรอง
หยิ่งผยองรอซ้ำยามเธอเซ
17 กรกฎาคม 2548 08:31 น.
พระจันทร์เศร้า
ซ้ายคือจอมยุทธธรรมะละอาศรม
มาชื่นชมธรรมชาติกลางหาดกว้าง
พิเคราะห์น้ำวิจัยฟ้าหาแนวทาง
ปรับโครงสร้างลมปราณให้ทานทน
ขวาคือนางมารร้ายใต้เงาสิงห์
จอมยุทธหญิงผ่านศึกได้ฝึกฝน
วิชาเสพเมรัยให้แยบยล
กล้าท้าชนใครก็ได้หมายประลอง
จอมยุทธแก้วฯบอกกล่าวเล่าธรรมะ
ช่วยชำระจิตใจให้ใสผ่อง
มารเมรัยนั่งนึกอย่างตรึกตรอง
แล้วหยิบป๋องสิงห์ดื่มปลื้มรสธรรม
ระยะทางห่างไกลไม่อาจกั้น
ความสัมพันธ์ต่างค่ายฤากรายกล้ำ
จุดยืนต่างก็ปรับได้ใจอยากทำ
สุขดื่มด่ำฉ่ำใจไประยอง
16 กรกฎาคม 2548 19:39 น.
พระจันทร์เศร้า
ได้ของขวัญวันเกิดแสนเลิศค่า
วางอยู่ในสายตาทุกคราเห็น
เป็นสุขใจถึงคนให้ไม่วายเว้น
ทุกเช้าเย็นใส่ใจได้ดูแล
กระดิ่งสายลมล้อรอลมพัด
โลมาฟัดพันกันต้องหมั่นแก้
แกะสายเชือกทุกวันฉันดูแล
คิดถึงแท้เจ้าของหนูภูกับวา
แมวสองตัวพักตร์พริ้มยิ้มน่ารัก
คอยทายทักพยักให้ในตะกร้า
สาวคนไหนขี้เมาเขาให้มา
ทะเลใจผู้เก่งกล้าท้าความเมา
นาฬิกาไอเลิฟยูรูปปูสวย
แกว่งได้ด้วยมองนานนานชักพาลเฉา
แกว่งเหมือนจะสะกดจิตคิดสิเรา
อย่าลืมเจ้าของเก่าเขา...เรไร
ผะอบน้อยของใครให้มานะ
แอบมากระซิบหยอกบอกใกล้ใกล้
เปิดที่บ้านนะพี่มีเซอร์ไพร้ส์
จันทโครพนั่นไงได้มาเยือน
อังคารเอ๋ยรู้ไหมแก้วใบนี้
มันช่างมีคุณอนันต์หาใดเหมือน
เติมครั้งเดียวดื่มได้ไปเป็นเดือน
เมายังไงไม่เลือนเหมือนเพื่อนเกลอ
ห่วงนักหนาคือหัวใจไอดาโฮ
จับแขวนโชว์ย้ายที่ไปไม่เคยเผลอ
ประคับประคองรดน้ำบำรุงบำเรอ
หวังให้เธอเป็นหัวใจดวงใหม่งาม
ซีดีหวานฟังทุกวันนั้นจากจิ๊ก
ต้องนั่งหยิกแขนตัวกลัววาบหวาม
เพลงอ้อยสร้อยเอ่ยเอื้อนทำนองความ
ช่างงดงามสมค่าภาษาไทย
ชิ้นสุดท้ายจากคนหนึ่งซึ่งขี้เล่น
แต่ซ่อนเร้นความหรรษาน่าสดใส
ของกุ๊กกิ๊กหยิกหยอกบอกด้วยใจ
คนมอบให้เอาแต่อายไม่กล้ามอง
เป็นของขวัญวันเกิดเลิศเลอนัก
ได้ตระหนักรักนี้ไม่มีหมอง
ถนอมรักษาไว้ในใจปอง
ได้ครอบครองของขวัญนี้มีสุขจริง
ของขวัญวันเกิด
9 กรกฎาคม 2548 22:37 น.
พระจันทร์เศร้า
มองฟ้าเหงาร้าวใจกระไรนี่
ยากพาทีรักคนที่มีเจ้าของ
ระทดท้อระทมใจเฝ้าใฝ่ปอง
แล้วก็นองน้ำตามานานปี
ทำเหินห่างร้างราต่อหน้าเขา
แต่ร้อนเร่าราวไฟกระไรนี่
ซุกซอกไซ้ยามลับตาหนาคนดี
ไฟสวาทบาดฤดีทุกวี่วัน
เจ็บกับการเย็นชาที่ถาโถม
ยามลูบโลมหวามไหวหัวใจหวั่น
หนาวและร้อนสับสนจนนิ่งงัน
เมื่อไหร่ฝันจะกระจ่างกลางดวงใจ
เป็นส่วนเกินในใจชายคนนี้
ร่างนี้พลีเพื่อสนองรองรับใคร่
แล้วก็ได้แต่เจ็บร้าวหนาวหัวใจ
ยามเมื่อเขาร้างไปไม่หวลคืน
3 กรกฎาคม 2548 19:31 น.
พระจันทร์เศร้า
กราบงามงามแทบอกนะคุณพี่
เวรนักหนาที่พาทีให้พี่ขุ่น
ยกโทษให้น้องนะโปรดการุณย์
น้องมันวุ่นเพราะหวงพี่นี้จริงใจ
เทคฯมันทำให้สับสนจนใจนัก
เลยทึกทักนึกว่าพี่จะมีใหม่
ส่งเมล์ด่าน่าสงสารประจานไป
พี่จงให้อภัยน้องลองอีกครา
จะไม่ทำเช่นนี้อีกแล้วหนอ
จึงมาขอโทษพี่ที่ตรงหน้า
วานพี่ชายคนดีมีเมตตา
คืนดีกันเถิดหนาอย่าราเลือน
หน้าส่วนตัว
1832
