14 กุมภาพันธ์ 2548 00:33 น.
พระจันทร์สวย
วันนี้ก็เป็นวันที่หลายคนคงจะตื่นเต้นและตั้งตารอมานาน
และนั่นก็คือฉันด้วย.....
ฉันเขียนบทความนี้ไว้ให้เธอตั้งแต่วันนั้น
วันที่ฉันบอกกับตัวเองว่าฉันรักเธอเหลือเกิน
จนมาถึงวันนี้แม้ว่าทุกๆอย่างที่อยู่รอบๆตัวฉันและเธอ
จะเปลี่ยนไป...เแต่สิ่งที่มันยังคงอยู่ในใจส่วนลึกของฉัน
นั่นก็ความรู้สึกดีๆที่ฉันมีให้กับเธอไม่เคยเปลี่ยนเลย
วันนี้เป็นเป็นวันที่ทุกคนจะบอกรักกับคนที่เขารัก
เป็นวันที่ผู้คนจะเตรียมดอกไม้ การ์ด ช็อกโกแลต และของขวัญไว้
สำหรับคนพิเศษ และ คนที่เขาจะบอกรัก
แต่สำหรับฉันวันนี้ฉันไม่มีอะไรจะมอบให้เธอเลย
ฉันไม่มีของขวัญ ดอกไม้ หรือว่าการ์ดสักใบเลยที่จะมอบให้เธอ
สำหรับฉันวันนี้มันก็เหมือนทุกๆวันที่ผ่านไปของฉัน
วันนี้ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องบอกรักเธอ
ไม่ใช่ว่าฉันเปลี่ยนไป...
ไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้รักเธอ...
ไม่ใช่ว่าฉันมีคนอื่นที่สำคัญมากกว่าเธอ...
แต่ฉันอยากบอกเธอว่าในทุกๆวันที่ผ่านไปของฉัน
ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันไม่รักเธอ
ในวันนี้ฉันจึงไม่จำเป็นที่จะต้องบอกรักเธอ
และฉันยังคงคิดถึงเธออยู่เหมือนทุกๆวันที่ฉันยังมีลมหายใจ...
5 กุมภาพันธ์ 2548 23:01 น.
พระจันทร์สวย
จากวันนั้น...มาถึงวันนี้
ฉันพยายามที่จาทำตัวให้เป็นเพื่อนที่ดีของนายมากที่สุด
เท่าที่ฉันสามารถทำได้ในตอนนี้
ฉันไม่ได้คิดถึงเธอตลอดเวลาเหมือนเมื่อก่อนแต่...
ในทุกๆวันฉันยังคงคิดถึงเธอ
แม้ว่ามันจาเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆแต่ฉันก็รู้สึกดี
แล้วตอนนี้ฉันอยู่ในฐานะอะไรของเธอ
แต่ก็ชั่งมันเถอะมันก็ไม่ได้สำคัญอาไรกับฉัน
ตัวฉันเองยังสับสนเลยว่าเธอหนะเป็นใครสำคัญอะไรกับชีวิตฉัน
ที่โบสถ์...นายเป็นพี่น้องร่วมพันธสัญญาเดียวกับฉัน
ที่โรงเรียน...นายเป็นเพื่อนห่างๆที่วันๆฉันไม่ค่อยได้ใส่ใจ
แทบจะเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันซะมากกว่า
ที่บ้าน...นายเป็นเพื่อนคุยของฉันที่ทุกครั้งฉันคุยด้วยแล้วรู้สึกดี
อาจจะไม่ถึงกับมีความสุข
แต่...มันก็ทำให้ฉันอยากที่จะคุยกับนายทุกวัน
เอ...แล้วนายเป็นคนที่ฉันรู้สึกดีด้วยตอนไหนนะ
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน...
หรือว่าช่วงเวลานั้นที่ผ่านมามันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
ที่ฉันไม่ทันจาเก็บมันไว้
ที่นานๆฉันจะนึกถึงเวลาว่างๆมั้ง
แต่ก็ไม่รู้สิ...อยู่อย่างนี้มันก็ดีอยู่แล้ว
ถึงตอนนี้นายจะมีใครก็คงเป็นสิทธิ์ของนาย...
สำหรับฉันอนาคตมันยังอีกยาวนาน
แค่วันนี้ตอนนี้เราทำให้ดีที่สุดให้คนที่เรารู้สึกดีด้วยมีความสุข
แค่ในแต่ละวันเราได้เห็นความสำเร็จที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา
ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นฉันอาจจะไม่มีส่วนอะไรเลย
แต่...อย่างน้อยทุกๆวันฉันก็อธิษฐานเผื่อเธอเสมอนะจะรู้บ้างหรือเปล่าน้า...
4 กันยายน 2547 19:12 น.
พระจันทร์สวย
หลายคร้งที่เรามีความรักและทุกครั้งที่เราพบเจอกับมันนั้น...
เราจาไม่กล้าที่จาเปิดเผยมัน
ฉันชอบที่จาเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวมากกว่า...
การที่เราได้แอบมองคนที่เราประทับใจเขาอยู่นั้นมันมีความสุขที่บอกไม่ถูกเลย
ฉันเชื่อว่าหลายๆคนคงจาเป็นแบบที่ฉันกำลังเป็นอยู่เช่นกัน
ถ้าใครลองที่จาสัมผัสกับสิ่งนี้แล้วจารู้สึกว่าชีวิตของตัวเองดูมีค่ามากกว่าที่เป็นอยู่
และสิ่งที่ฉันกำลังสัมผัสอยู่นั้นมันเป็นสิ่งที่มันตราตรึงอยู่ในใจของฉัน
ฉันก้าวเข้าไปในชีวิตของเขาโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าฉันเป็นใครหรือว่าฉันมีตัวตนหรือเปล่า
และเขาก็เข้ามาในชีวิตของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...ฉันรู้เพียงว่าเขายังคงจาอยู่ในใจของฉัน
ฉันเป็นผู้หญิงที่ธรรมดาที่ไม่มีอาไรน่าสนใจเลยมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นความหวังของพ่อและแม่ที่รักฉันเท่านั้น
การดำเนินชีวิตของฉันนั้นเป็นสิ่งที่เรียบง่ายตามที่ครอบครัวอบรมมา
คนภายนอกจึงดูว่าฉันเป็นผ้หญิงที่เรียบร้อย
และแน่นอนฉันชอบที่จาอยู่ในโลกความฝันของตัวเองมีความฝันที่ทุกๆคนต่างก็ต้องมีเป็นของตัวเอง
ทุกครั้งที่ฉันมีความรู้สึกที่ฉันเรียกว่าความรักนั้น
ฉันจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวและเก็บเอามันมาเป็นกำลังใจในการดำเนินชีวิตของฉัน
นอกจากที่ฉันได้รับจากพ่อและแม่ของฉัน
และทุกครั้งเช่นกันที่ความลับของฉันถูกเปิดเผยฉันจาต้องมีน้ำตาเสมอ...
คำปฏิเสธที่ออกจากปากคนที่ฉันแอบรู้สึกดี
และแน่นอนฉันจึงกลัวที่จาสัมผัสความรู้สึกนี้ฉันบอกกับตัวเองว่าฉันเหนื่อยเหลือเกิน...
แล้ววันเวลาก็หมุนไปเรื่อยๆทำให้ความรู้สึกเจ็บปวดจางหายไปความกลัวที่จาสัมผัสความรู้สึกนี้ก็จางหายไปพร้อมกัน
ฉันชอบอยู่กับเพื่อนๆในกลุ่มของฉัน...ฉันจึงไม่ได้เป็นที่สนใจของใครและก็ไม่ค่อยที่จารู้จักใคร
วันหนึ่งฉันเจอเขาโดยบังเอิญเขาก็อยู่ชั้นเดียวกับฉันนั่นแหละแต่ว่าฉันไม่เคยที่จะสังเกต
เขาเป็นช่างภาพของโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่...ฉันจะเห็นเขาตอนที่โรงเรียนมีงาน
จากวันนั้นฉันก็เฝ้ามองเขามาตลอด...
แต่ว่าเราไม่ค่อยมีโอกาสที่จาได้เจอกันบางครั้งฉันก็ลืมเขาไปบ้างเพราะต่างคนก็ต่างเรียนและเราก็ไม่รู้จักกัน
แต่ทุกครั้งที่ฉันเจอเขาฉันมีความสุขและรู้สึกว่ามีกำลังใจแบบว่าบอกไม่ถูกฉันเป็นแบบนี้เป็นเวลานอนจนฉันไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่
เวลาผ่านไปทำให้ฉันอยากที่จะรู้จักกับเขาและแล้วฉันก็ได้คุยกับเขาแต่ว่าเราเล่นMSNกัน
ฉันเข้าไปคุยกับเขาโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าฉันเป็นใครเขารู้เพียงแต่ว่าฉันเป็นคนที่แอบประทับใจในตัวเขา
เขามีอาไรหลายอย่างที่คนภายนอกอาจจะไม่รู้เลย
เขาและฉันไม่มีอะไรที่เหมือนกันแต่ฉันก็รู้สึกดีที่ได้คุยกับเขา
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันคิดว่าเหมือนกันคือฉันชอบดูดาวและพระจันทร์มากเพราะฉันคิดว่าควมรู้สึกที่ฉันมีให้กับใคร
จะส่งผ่านไปถึงคนนั้นโดยที่ฉันก็ไม่เคยรู้เลยว่าเขาก็ชอบดูเหมือนกัน
ฉันสังเกตตัวเองว่าฉันตั้งใจเรียนมากขึ้นแต่ว่าฉันไม่ได้เปลี่ยนตัวเอง
ช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่ฉันมีความสุขมาก
ตอนนั้นฉันบอกกับตัวเองว่าฉันจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ
เพราะว่าฉันไม่อยากจะเสียเขาไปเหมือนกับใครๆที่เข้ามาในชีวิตของฉัน
และเขาก็ไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่ฉันเคยรู้จักเลย
ฉันบอกกับตัวเองว่าฉันจาแอบเก็บเขามาเป็นกำลังใจเล็กๆ
โดยที่ฉันไม่ได้หวังความรู้สึกดีๆที่เขาจามอบให้ฉันเลย
ฉันและเขาคุยกันทุกวันทำให้ฉันรู้สึกผูกพันธ์กับเขามากขึ้นทุกวันและแน่นอนฉันก็รู้จักในตัวเขามากขึ้น
เขาเป็นคนที่สุภาพ...เรียบร้อย...ขี้อาย...ไม่เจ้าชู้เหมือนกับผู้ชายทั่วไป...ที่สำคัญที่สุดเขาก็เป็นคนดีด้วย
รอยยิ้มของเขาที่ไม่เหมือนใครยังคงตราตรึงอยู่ในใจของฉันเสมอ
ทุกครั้งที่เขายิ้มฉันคิดว่าโลกนี้ช่างสดใสเหลือเกิน
และฉันเชื่อว่าทุกคนที่อยู่รอบข้างเขาหรือได้เห็นรอยยิ้มของเขาคงจะรู้สึกเหมือนฉันเช่นกัน
ในขณะที่เขาก็ยังคงไม่รู้ว่าฉันเป็นใครและเขาก็ยังคงตามหาฉันอยู่เช่นกัน
ในตอนนั้นความรู้สึกของฉันที่มีให้กับเขาก็มากขึ้นทุกวัน
ฉันพยายามที่จะหยุดมันแล้วแต่ว่าฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมมันหยุดไม่ได้
ในตอนนั้นฉันเริ่มที่จะคิดมากเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฉันกันเขา...เขาเริ่มที่จะรู้แล้วว่าฉันเป็นใคร
ฉันพยายามที่จะจบมันนะเพราะฉันรู้ตัวเองดีว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป
แต่เขาก็ยังเป็นคนดีบอกกับฉันว่าไม่เป็นไรให้มันอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆก็ดีอยู่แล้ว
ฉันยังคงแอบมองเขาอยู่เหมือนทุกวัน
ทุกครั้งที่ฉันเห็นหน้าเขาฉันต้องหันหน้ากลับมายิ้มกับเพื่อนสนิทฉันเสมอ
ในสายตาของคนอื่นๆอาจจะมองว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรที่น่าสนใจ
แต่เขาก็ยังคงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตฉัน
ในขณะนั้นฉันสามารถที่จาบอกอาไรกับเขาก็ได้
ทุกครั้งที่ฉันคุยกับเขาฉันไม่เคยที่จะโกหกเขาเลย
มีเรื่องเดียวที่ฉันไม่ได้บอกเขาก็คือฉันเป็นใคร
มันเป็นเรื่องน่าอายมากเลยใช่ไหมที่ฉันจะบอกว่า...
ทุกครั้งที่ฉันคุยกับเขาฉันจะบอกว่าฉันคิดถึงเขาและรู้สึกดีกับเขามากแค่ไหน
เพราะฉันรู้ว่าฉันคงจะมีโอกาสอีกไม่นานนักที่จะบอกความรู้สึกนี้กับเขา
แล้ววันหนึ่งเขาก็รู้ความจริง...
ฉันเลยตัดสินใจที่จะบอกกับเขาด้วยตัวของฉันเองเพราะว่าฉันไม่อยากให้เขารู้สึกว่าฉันมาหลอกลวงเขา
แล้วความลับของฉันก็ถูกเปิดเผย...ฉันก็ไม่กล้าที่จะเจอเขาเลย
ฉันลืมตัวไปว่าฉันไม่มีสิทธิ์ทีจามาเรียกร้องอาไรในตัวเขา
ฉันเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของเธอมากเกินไป
ฉันเสียใจนะที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้
สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดก็เกิดขึ้นฉันต้องเสียเขาไปจริงๆหลอเนี่ย
ฉันต้องเสียเธอไปจริงๆหลอ...
เขาบอกกับเพื่อนของเขาว่าเขาไม่กล้าที่จะบอกกับฉันว่า...
เขาไม่ได้รู้สึกเหมือนกับที่ฉันรู้สึกกับเขาเลย
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย
น้ำตาของฉันมันไหลไม่หยุดเลย
ฉันเผลอหลับไปในขณะที่ฉันกำลังร้องไห้
ฉันพึ่งรู้ว่าหลับทั้งนำตาหนะเป็นยังไง
ในขณะที่เพื่อนๆก็ถามฉันว่าไปทำอะไรมาทำไมซูบลง
ฉันจาบอกเขาได้ยังไง...ฉันไม่อยากให้พวกเขามาเป็นห่วงฉันเพราะใกล้สอบแล้ว
ฉันคงจะบอกเขาไม่ได้หลอกว่าฉันหนะกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเรื่องไร้สาระของฉัน
ฉันพยายามยิ้มให้กับปัญหาที่เกิดขึ้นและควรขอบคุณปัญหาที่ทำให้ฉันได้รู้ว่า
ฉันควรจะใช้ความรักที่ฉันให้กับเขามากมายในทางที่ถูกมากกว่านี้
ฉันจะใช้มันเป็นกำลังใจในการเรียนของฉัน
เขาไม่จำเป็นที่จะต้องฉันอยู่ในความคิดหรือความรู้สึกของเขา
แต่ฉันจะมีเขาอยู่ในความคิด ความรู้สึก และในหัวใจของฉัน
แต่เขาก็ไม่ได้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของฉัน
ฉันไม่ได้มีเขาทุกลมหายใจเข้าออกของฉัน
แต่ฉันมีเขาไว้ต่อลมหายใจของฉันต่างหากหละ
มันเป็นเรื่องยากนะที่จะให้เราลืมคนที่เราบอกกับตัวเองว่าฉันรักเขามากเหลือเกิน
ฉันเชื่อว่าสักวันเขาจะรับรู้ความหวังดีและความรู้สึกดีๆที่ฉันมีให้กับเขา...มากมาย
หน้าส่วนตัว
1129
