9 กรกฎาคม 2551 11:41 น.
พระจันทร์ลอยน้่ำ
ฉัน....คือ....ฉัน
หรือบางที ฉัน อาจจะเป็นใครก็ได้
ในวันหนึ่งฉันอาจจะเป็น.....อาจจะเป็น....และอาจจะเป็น....
แต่ท้ายที่สุดแล้วฉันก็ยังคงเป็นฉัน
ไม่ว่าโลกจะหมุนไปมากเท่าไหร่
ฉันยังต้องเดินทางอีกแสนไกลแค่ไหน
คำนิยามของคำว่าฉันอาจมากมายนับร้อย นับพัน นับหมื่น อาจถึงล้าน
แต่มันก็ยังคือฉัน
.....หรือ.......
ในทุกขณะแห่งความเป็นฉันนั้น
ฉันอาจไม่ได้เป็นฉ้น ไม่ได้เป็นคุณ ไม่ได้เป็นเขา ไม่เป็นอะไรเลย
แม้หนึ่งนิยามก็ไม่อาจระบุได้
วันนี้ คือ วันนี้
พรุ่งนี้ คือ วันใหม่
ฉัน ในวันนี้ อาจเป็นคนเดียวกับ ฉัน ในวันพรุ่งนี้
และในเวลาเดียวกัน
ฉัน ในวันนี้ อาจไม่เกี่ยวข้องอะไรกันเลยกับ ฉัน ในวันพรุ่งนี้
ประโยชน์อะไรที่เราต้องใส่ใจในนิยาม ความเป็น และตัวตน
ในเมื่อเราไม่อาจรู้ได้...ไม่อาจรู้จริงๆว่า...
ขณะนี้ ฉัน เป็น ฉัน อยู่หรือเปล่า ฉัน เป็น ฉัน อยู่หรือไม่
3 กรกฎาคม 2551 15:19 น.
พระจันทร์ลอยน้่ำ
กล่อมเห่ระเริงจันทร์เจ้า
เงาจันทร์ลอยน้ำระริ้วไหว
เล่นแสงเลียนล้ออย่างพอใจ
จันทร์จริงเจ้ายักยิ้มให้ขยิบตา
สองจันทร์สบตาพบพักตร์
สองจันทร์หยอดรักข้ามฟ้า
ดาวเห็น ฉันเห็น อิจฉาสองจันทรา
จูบรัก เพื่อร่ำลา อาทิตย์ลับขอบฟ้า...รอพบเจอ...