22 พฤศจิกายน 2549 14:34 น.
พระจันทร์ร้องไห้
ไม่ว่าจะนานแค่ไหนเค้าก็ยังเป็นเค้า...เราก็คือเรา...เค้าผู้ไม่เคยมองเรา...เราผู้ซึ่งมองแต่เค้า..รักแต่เค้า...ทำเพื่อเค้า...แต่เราก็ยังเป็นได้แค่คนที่เค้ารู้จัก...เป็นแค่รุ่นน้องคนหนึ่ง...ทุกครั้งที่เค้ามองหาใครสักคน...คนๆนั้นต้องไม่ใช่เรา...ทุกครั้งที่เรามองหาใคร...คนๆนั้นคือ...เค้า..รักเค้ามากจนทรมาน...แต่ไม่เคยโทษเค้า...แค่เห็นเค้ายิ้ม...ก็มีความสุข...แต่เมื่อเห็นเค้าเศร้า..คนที่จะเป็ยจะตายกลับเป็นเรา...เราผิดเองที่ไม่กล้าบอกเค้า...เพราะเรากลัวว่า...ถ้าวันหนึ่งเราพูดไป...มิตรภาพที่วันนี้เคยมี...พรุ่งนี้จะมีอีกไหม...ทุกครั้งที่เจอหน้ากันเค้าจะเล่นกับเรา...แล้วเค้าจะเล่นอีกไหม....เราจึงทำได้แค่นี้...เฝ้ามองเค้าห่างๆ...ดีใจที่ได้รักเค้า..คุ้มแล้วสำหรับเรา...คือ...แค่นี้
17 พฤศจิกายน 2549 16:54 น.
พระจันทร์ร้องไห้
ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ นายก็จะกลับมาในความทรงจำเราเสมอ ทำให้เรารู้ว่านายไม่ได้ไปไหน นายยังอยู่ในใจเราเสมอ 4 ปี แล้วที่นายจากเราไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา นายจากไปทั้งๆที่ยังรักเรา นายจากไปทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าเราก็เริ่มที่จะรักนาย... ทำไมนะ นายไม่ทิ้งเราไปมีคนอื่น เราว่ายังจะดีซะกว่า เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้ว่า นายยังอยู่ให้เราเห็น ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บที่นายมีคนอื่น แต่มันคงใช้เวลาในการลืมง่ายกว่านี้ ทำไมนะ เวลาที่มีความสุขมันถึงสั้นขนาดนี้ พอไม่มีนาย ชีวิตบางส่วนที่เคยเต็มมันก็ขาดหายไป ตอนเช้าใครจะบอกให้เราตั้งใจเรียน ตอนเย็นใครจะถามเราว่ากินข้าวหรือยัง ตอนเราหัวเราะใครจะหัวเราะไปพร้อมกับเรา ตอนเราร้องไห้ใครจะเป็นคนปลอบแล้วก็บ่นว่าเราไม่เหมาะกับน้ำตา เราเหมาะกับเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม ก่อนนอนใครจะบอกให้เราฝันดี ทำไมวันนั้นนายต้องออกไปเที่ยวกับเพื่อนนาย ทำไมคนใจร้ายคนนั้นต้องยิงนายซ้ำทั้งๆที่มันก็ยิงนายที่ขาแล้ว ทำไมไม่ปล่อยนายไป ทำไมต้องให้นายตาย และก่อนหน้านั้นทำไมนายต้องบอกแม่นายว่า เราเป็นผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้ายที่นายจะรัก ในเมื่อนายเคยบอกเราว่านายเป็นห่วงเรา แล้วทำไมนายไม่ดูแลเรา นายสัญญาว่าจะอยู่ข้างเรา นายขี้โกง นายหลอกเรา นายจะรู้ไหมว่า 4 ปีมานี้เราทรมานแค่ไหน นายรู้ไหมว่าเราไม่กล้าที่จะรักใคร เรารู้ว่านายต้องเสียใจแน่ๆถ้าเราเป็นอย่างนี้ (ที่เรารู้ก็เพราะเพื่อนนายนั่นแหละที่บอก) แต่นายจะให้เราทำยังไงล่ะก็เรากลัวนี่นา เราขอโทษนะที่เป็นอย่างนี้ พอไม่มีนายเราก็ยังยิ้มได้ไม่เหมือนเดิม แต่วันนี้เราก็เข้มแข็งขึ้นแล้วนะ เราไม่ร้องไห้แล้วนะเวลาที่คิดถึงนาย แล้วสักวันเราจะยืนได้อย่างเต็มที่ให้นายดู นายอย่าลืมมองลงมาดูเราบ้างนะ เพราะเราก็จะแหงนมองดูนายบนฟ้าเหมือนกัน มีอีกเรื่องหนึ่งที่เราจะขอโทษนาย คือว่า...ในวันนี้เราไม่ได้รักนายแล้ว...แต่นายยังเป็นคนสำคัญของเราเสมอ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนที่นายหายไปจากตาของเรา แต่ขอให้รู้ไว้ว่านายไม่เคยหายไปจากใจเราเลยสักครั้ง...
หน้าส่วนตัว
563
