27 กรกฎาคม 2551 08:38 น.
พรหม ปกาศิต
จงภูมิใจในคุณค่าของภาษา
มรดกตกทอดมาตั้งนานโข
สิ่งล้ำค่าที่คนไทยได้อวดโอ้
เพราะเก๋โก้วิเศษกว่าภาษาใด
เป็นภาษาที่ไพเราะเสนาะดี
เป็นเหมือนเสียงดนตรีที่สดใส
มีสระวรรณยุกต์ไม่เหมือนใคร
ภาษาไทยจึงโดดเด่นกว่าทั้งปวง
เราจึงต้องช่วยกันอนุรักษ์
ให้ประจักษ์ว่าเรารักแหนหวง
อย่าบั่นทอนบ่อนทำลายให้ลับล่วง
รักษ์และห่วงภาษาไทยให้ยืนนาน
อย่าเห็นดีเห็นงามตามของนอก
อยากขอบอกเตือนว่าน่าสงสาร
อย่าลืมตนเป็นคนไทยแต่ใจมาร
คอยคิดอ่านผลาญพล่าภาษาตน
27 กรกฎาคม 2551 01:25 น.
พรหม ปกาศิต
ชาติไทยดำรงสืบมา มีองค์ราชา
เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ
พระองค์ทรงธรรมนำชัย สร้างชาติไทยให้
สู่วัฒนาถาวร
เดี๋ยวนี้ไทยไม่เหมือนก่อน เกิดความรุ่มร้อน
ด้วยขาดความสามัคคี
ทั้งที่มีองค์ภูมี ชี้นำวิถี
ไทยให้อยู่รอดปลอดภัย
ปรีชาสามารถเกริกไกร ทุกข์ร้อนแก้ไข
ให้ไทยนั้นอยู่ร่มเย็น
ทั่วโลกได้รู้ได้เห็น พระองค์นั้นเป็น
ดั่งเช่นพ่อของแผ่นดิน
เดี๋ยวนี้คนไทยลืมสิ้น ว่าองค์ภูมินทร์
เป็นหลักของครอบครัวไทย
จงสามัคคีกันไว้ เราลูกหลานไทย
ถวายแด่องค์ราชันย์
27 กรกฎาคม 2551 01:20 น.
พรหม ปกาศิต
ดั่งอัสนีสายฟ้าฟาดลงกลางใจ
เหล่าพสกนิกรไทยทั้งผอง
ทั่วทุกถิ่นคนไทยน้ำตานอง
ร่ำร้องร่ำไห้ด้วยอาลัย
นักพัฒนาด้านการแพทย์ที่ใหญ่ยิ่ง
นักการศึกษาองค์จริงที่ยิ่งใหญ่
นักประวัติศาสตร์โบราณคดีที่เกริกไกร
องค์สมเด็จเจ้าฟ้าไทยวงศ์จักรี
สมเด็จพระพี่นางเธอเจ้าฟ้า
กัลยานิวัฒนาพระองค์นี้
ทรงมุ่งมั่นพระราชกรณี
นำวิถีทรงคุณค่าอเนกอนันต์
ขอกุศลผลบุญคุณสนอง
บรรลุสู่สมปองสรวงสวรรค์
สถิตสุขสถาพรนิจนิรันดร์
บนชั้นทิพย์วิมานสราญเทอญ
27 กรกฎาคม 2551 01:16 น.
พรหม ปกาศิต
โลกใหญ่กว้างบางที่เห็นเป็นทางแคบ
เมื่อหัวใจเจ็บแบบทุกข์มหันต์
ไร้ดวงตามืดสนิทหยุดคิดพลัน
ถึงตอนนั้นแม้ชีวิตก็จบลง
อยากบอกว่าคนรอบข้างนั้นสำคัญ
คอยใกล้ชิดปลุกปลอบขวัญจากความหลง
เข้าใจว่าในโลกนี้คงเจาะจง
คนอื่นคงไม่เจอเหมือนอย่างเรา
ช่วยแนะนำชี้ทางสว่างให้
กำลังใจให้ไปคลายความเหงา
เป็นคู่คิดเมื่อเห็นทุกข์ช่วยบรรเทา
ช่วยให้เขาเห็นคุณค่าของตนเอง
27 กรกฎาคม 2551 01:13 น.
พรหม ปกาศิต
เป็นเพียง น้ำค้าง ท่ามกลางแดด
ที่ถูกแผด นิดเดียว แห้งเหือดหาย
เปรียบเหมือนดั่ง รอยเท้า บนพื้นทราย
เหยียบย่างกราย ก็หาย ในพริบตา
เธอคงไม่ ใส่ใจ อะไรนัก
ได้เพียงรัก จากลมปาก นั่นแหละหนา
จากใจหรือ ไม่มีทาง จะได้มา
อนิจจา ตัวเรา ก็เท่านี้
ทั้งยากจน ขัดสน ไม่เป็นท่า
ไร้หน้าตา เกียรติยศ และศักดิ์ศรี
เพียงสุรา คอยเป็นเพื่อน เลื่อนดีกรี
แล้วนารี ที่ไหน เขาจะมอ ง
ปลอบตัวเอง ด้วยเหล้า เมาแล้วหลับ
ตื่นมารับ ความทุกข์ ปวดสมอง
ยิ่งมีทุกข์ ก็ยิ่งดื่ม ให้ลำพอง
ความเป็นคน ก็ยิ่งพร่อง ลงทุกวัน
หน้าส่วนตัว
767
