8 พฤษภาคม 2550 10:32 น.
พรสวรรค์
นั่งแท๊กซี่มุ่งไปค้วยใจมั่น
ตรงถึงงานที่อิมแพ็คด้วยใจหมาย
เที่ยวชมงานนิทัศการณ์อย่างภูมิใจ
จัดงานใหญ่สมพระเกียรติบารมี
เทอดไว้แด่พระองค์ผู้ทรงศักดิ์
ยิ่งใหญ่นักน้อมแด่องค์พระทรงศรี
ภูมิพลอดุลยเดชพระจักรี
พระภูมีนั้นสถิตย์กลางจิตใจ
ประชาชนมากมายไปพร้อมหน้า
เบียดนักหนา"แต่ยิ้มย่อง"ดูผ่องใส
ทั้งต่างชาติต่างภาษาพากันไป
ยลบารมีไซร้องค์กษัตรย์นักพัฒนา
มีห้องมากหลากหลาย 20 ห้อง
ล้วนน่ามองน่าพินิจคิดศึกษา
มีทั้งห้องพระองค์"ทรงกีฬา"
"ห้องคชา"คู่พระองค์ผู้ทรงชัย
อีกหนึ่งห้องพระองค์"ทรงวัยเด็ก"
ทรงตัวเล็ก"แต่อัจฉริภาพ"นั้นยิ่งใหญ่
อีกห้องหนึ่ง"เทอดไว้เหนือเกล้าชาวไทย"
เดินเดินไปชักหิวลิ่งออกมา
หาอาหารทานกันสักหน่อยนะ
เห็นจะจะราคาสูงเป็นหนักหนา
ข้าวหมูแดงข้าวมันไก่ไปดูมา
สนนราคา 80 บาทแทบขาดใจ
เดินตรงไปอีกหน่อยค่อยค่อยคิด
หิวตะหงิดขึ้นมาน่าใจหาย
เอ๊ะ นั่นไงร้านข้าวแกง"แหมรอดตาย"
จานก็ใหญ่ 25 บาทนั้นขาดตัว
เรามากินข้าวกันนะเพื่อนนะ
แถมราคาไม่แพง"ค่อยยังชั่ว"
พอกินอิ่มกลับบ้านฟ้ามืดมัว
ฝนก็รั่วตกลงมาฟ้าคะนอง....
8 พฤษภาคม 2550 10:27 น.
พรสวรรค์
คาบคณิด คิดถึงเธอ จนปวดจิต
คาบอังกฤษ คิดถึงเธอ คนอ่อนไหว
คาบวิทย์ คิดถงเธอ จนปวดใจ
คาบต่อไป โดดดีกว่า ไปหาเธอ
4 พฤษภาคม 2550 08:32 น.
พรสวรรค์
ความทรงจำที่ดีระหว่างเรา
เธอยังจำได้บ้างรึเปล่าวันนั้น
ความห่วงหาอาทรที่เคยให้กัน
กับความผูกพันที่เคยให้มา
แล้ววันนี้ที่เธอทิ้งไป
ไม่นึกเสียดายเพรราะมันไม่มีค่า
รู้บ้างรึเปล่า.ฉันเสียน้ำตา
เจ็บที่ดูไม่มีค่าในสายตาเธอ..
ไม่รักกันแล้วใช่ไหม
ตลอดมาที่ทำห่วงใยหลอกกันเสมอ
อย่างน้อยๆเวลาที่พบเจอ
ขอรอยยิ้มเวลาที่เจอบ้างแล้วกัน
ฉันอาจไม่ใช่ทุกอย่าง
เป็นแค่..หมอกเลือนลางที่ผ่านมาในชีวิตเธอนั้น
อยากให้เธอนึกถึงบ้างความผูกพันธ์
อย่าทำร้ายจิตใจกันด้วยคำว่า..หวังดี
4 พฤษภาคม 2550 08:14 น.
พรสวรรค์
อยู่บนดอย สูงหนาว ดาวเต็มฟ้า
ลมหนาวพา ให้คิดถึง คนึงหวล
ถึงคนไกล ในบางกอก จึงบอกครวญ
แสนปั่นป่วน จนรวนไหว ไปกับลม
เสียงเอื้อนออ สะล้อหวาน ปานสลาย
ตีดตึงกลาย ตามสายซึง ซึ่งผสม
สาวแม่สาย ยังนอนหนาว ร้าวระทม
รวนระบม เพราะจมคิด ถึงคนไกล
อยู่เมืองหลวง ในบางกอก บอกนานแล้ว
คงไม่แคล้ว ไปเมาสาว เม่นก่อ้าย
ปากแดงๆ ใส่เอวลอย อย่าไว้ใจ
ตัวน้องไง ยังท่าอ้าย อยู่ที่เดิม
4 พฤษภาคม 2550 08:05 น.
พรสวรรค์
น้ำ.......คำร่ำขานกังวานเสนาะ
เงิน......นั้นเหมาะคุณค่ามหาศาล
หา.......เช้าค่ำกรำไปใช้แรงงาน
ง่าย......ต่อการจับจ่ายใช้ให้เป็น
น้ำ.......ใดไหนมีค่ากว่าน้ำคำ
ใจ.......อย่าดำแห้งแล้งแสดงเห็น
หา.......ที่ไหนไม่พบจบประเด็น
ยาก......จะเห็นใจกันนึกหวั่นกลัว
คนเราทุกวันมีหลายหลาก
หวานแต่ปากใจหินยินแล้วหัว
ต้องตรมระทมจิตคิดหวาดกลัว
รู้กันทั่วปากหวานมารหัวใจ
คนจะงาม "น้ำใจ" ให้เป็นหนึ่ง
"น้ำเงิน" ถึงจะดีมีที่ไหน
"น้ำใจ" นั้นประเสริฐเลิศกว่าใคร
น้ำเงินไม่เทียบเท่าใจเราเอย
หน้าส่วนตัว
1656
