23 สิงหาคม 2545 04:50 น.
พรระวี
อยากปลอบใจในนิยามความเป็นเพื่อน
เพื่อย้ำเตือนใจขวัญอย่าหวั่นไหว
อย่าท้อแท้รินน้ำตาครามีภัย
ข่มความทุกข์ซ่อนไว้ในใจเรา
อยากซุกกายเอนเรียงเคียงข้างข้าง
ซับน้ำค้างบนตาคราเธอเศร้า
ความเป็นเพื่อนสดใสในใจเรา
เนิ่นนานเนาว์สนิทเป็นนิจไป
18 สิงหาคม 2545 21:03 น.
พรระวี
เสียงไก่แก้วแว่วหวานขับขานเช้า
น้ำค้างพราวพรายพรมห่มผืนหญ้า
เย็นยะเยือกหวามไหวในอุรา
รับทิวาวันใหม่ชื่นใจชนม์
สายหมอกโปรยโรยไล้ทิวไม้ลู่
ดาวฤกษ์หรู่แสงจางค้างเวหน
ดอกไม้ป่ากรุ่นกลิ่นหอมย้อมกมล
ผ่านตำบลทุ่งนาสู่ฟ้าไกล
เพลงชาวนาแผ่วผ่านจากบ้านทุ่ง
ล้วนแต่มุ่งทำงานคราดหว่านไถ
ไม่เคยทุกข์ไม่เคยท้อต่อสิ่งใด
มวลเภทภัยมิกล้ำกราย ณ ปลายนา
สายลมอ่อนโชยมาจากนาข้าว
กลิ่นสาบสาวจรุงอวลจากนวลหน้า
ประกายวิบแจ่มใสจากไรตา
โอ้..บ้านนาเปรียบปานวิมานแมน.
15 สิงหาคม 2545 20:25 น.
พรระวี
ฉันท่องเที่ยวเดียวดายในไพรพฤกษ์
ข้ามแก่งลึกห้วยละหารธารน้ำใส
ผ่านหุบเหวเพิงถ้ำเงื้อมง้ำไกล
ทิวไศลเรียงรายสุดสายตา
แต่ละยอดสูงสล้างกลางกลุ่มเมฆ
สวรรค์เสกสีสันบรรโลมหล้า
ยามแสงสูรย์สีทองสาดส่องมา
สุดปลายฟ้าเรื่อเรืองเหลืองดั่งทอง
ละอองฝนหล่นโปรยโชยความชื่น
ให้ป่ารื่นรมณีย์ไม่มีหมอง
ยามใกล้สนธยาเข้ามาครอง
ลำนำของทิวาเลือนลาไป
ขอพำนักฝากใจไว้ในป่า
ฝากกายากับโขดเขินเนินไศล
อาบแสงดาววาววับระยับใย
อิงอุ่นไพรตรงนี้ชั่วนิรันดร์.
หน้าส่วนตัว
789
