16 มกราคม 2546 21:40 น.
พรระวี
ณ ริมฝั่งตาปีคลี่ริ้วหนาว
โชยแผ่วผ่าวซ่านมาจากฟ้าเหนือ
คลื่นละลิ่วพริ้วสท้อนย้อนโยนเรือ
ดังโอบเอื้อเพ้อพ้อล้อเลียนกัน
แพเมฆส้มเลือนสลายใกล้ค่ำแล้ว
ราตรีแก้วเริ่มเยือนมาเตือนขวัญ
ให้คนที่เคยซึ้งคิดถึงกัน
ยามเพ็งจันทร์สีทองผ่องนภา
พรายสีนวลชวนมองท้องฟ้าใส
วูบหวิวใจกระต่ายน้อยคอยหวลหา
หลงละเมอเพ้อฝันแต่จันทรา
ชื่นชีวาหมายเขม้นไม่เว้นชม
เพลงหรีดหริ่งร่ำร้องทำนองเศร้า
มอบให้เราผู้รับซับความขม
แล้วย้อนยอกตอกย้ำความระทม
กระต่ายตรมทุกข์ท้อไม่ขอฟัง
อันตัวตนเท่าที่ยังมีอยู่
ก็อย่างผู้...ไหวหวามกับความหวัง
กับเรือนร่างร่อนเร่เที่ยว....เซซัง
มิอาจตั้งสติตน ณ หนใด
อยากตะกายว่ายฟ้าข้ามมาถึง
จันทร์ดวงหนึ่งเสวยสวรรค์อันสุกใส
มอบความรักสลักแน่นจากแดนไกล
เต็มแก่นใจกระต่ายซึ้ง....อีกหนึ่งดวง.
9 มกราคม 2546 16:02 น.
พรระวี
เธอดังเปลวตะวันอันอบอุ่น
ริ้วละมุนลูบกายคล้ายปลอบขวัญ
เช่นสายลมระรินพาผกาพันธ์
โชยกลิ่นอันหวลหอมย้อมเยือนใจ
เธอเหมือนน้ำฉ่ำเย็นเป็นหยดทิพย์
ยามดื่มจิบผ่อนกระหายได้อาศัย
เธอเหมือนดาวพราวพร่างกลางฟ้าไกล
หยาดโยงใยให้ดินถวิลดาว
เธอเหมือนดอกไม้ฟ้ามาจากสรวง
กลีบสวยร่วงพริ้วพรมกับลมหนาว
ค่าสูงส่งกว่าทองผ่องสกาว
ประกายวาวแววพ้อล้อตายล
ใจหมกมุ่นครุ่นเป็นนิจสิน
ให้ถวิลสวาทหวังช่างสับสน
จำทอดท้อระทมใจให้ทุกข์ทน
เหมือนต้องมนตราสาปตราบนิรันดร์
ความเป็นเพื่อนข้ามปีที่เคยคบ
ไม่อาจลบจากใจที่ไฝ่ฝัน
แล้วเราจะทำใจอย่างใดกัน
เมื่อเขานั้น....ให้แค่เพื่อน...เหมือนเช่นเดิม.
1 ธันวาคม 2545 23:58 น.
พรระวี
ทุ่มทอดกายหงายหน้าสู่ฟ้ากว้าง
ณ ท่ามกลางเทือกภูดูไสว
ใต้แพดาวพราวกระพริบระยิบใย
ปล่อยดวงใจละล่องท่องวนา
แต่ละวันขวัญจิตชีวิตพี่
ยังคงมีใจมั่นฉันใดหนา
ก่อนจะพรากจากกันเคยสัญญา
ว่าศรัทธาร่วมฝันนิรันดร
มาบัดนี้เหตุไฉนไยเงียบเฉย
นิจจาเอ๋ยหรือศรัทธามาหลุดถอน
หรือชีวาลาลับกับกองฟอน
หรือโอนอ่อนพ่ายแพ้แก่กาลี
เธออยู่ไหนไม่สำคัญหรอกขวัญจิต
ขอเพียงคิดถึงสัญญาอย่าหน่ายหนี
อยู่ที่ไหนก็เหมือนกันมั่นฤดี
ขอเพียงมีรักแท้ไม่แปรไป
แม้จะพรากจากไปไกลสุดฟ้า
เพียงแก้วตาไม่พะวงจิตหลงไหล
ไม่ลุ่มหลงกะเท่เล่ห์สัตว์ไพร
กลางดวงใจ...ฉันยังอุ่นกรุ่นเนื้อนาง.
28 พฤศจิกายน 2545 15:15 น.
พรระวี
คนหยาบกร้านคลานมาหาตักแม่
ใจขี้แยดวงเริ่มเริ่มร่ำไห้
ตักแม่สร้านอุ่นซึ้งเต็มบึ้งใจ
ต้องจากไกลแล้วกลับนับว่าบุญ
โอบเกาะกุมทั้งสองมือของแม่
รอยยิ้มแผ่เปื้อนปร่าน้ำตาอุ่น
มือแห่งแม่คู่นี้ช่างมีคุณ
ความการุณย์จากแม่ปกมา
เคยป้อนข้าวป้อนน้ำพร่ำสอนสั่ง
ตอนลูกยังเยาว์วัยไม่ประสา
จะลำบากยากใจไม่นำพา
ความเมตตาท่วมท้นทั้งต้นปลาย
และ.....วันนี้ลูกมาหาแม่แล้ว
อยู่กับแก้วดวงงามเปี่ยมความหมาย
หวังกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงแม่ที่แก่กาย
จะไม่หายห่างตา.....แม้นาฑี.
25 พฤศจิกายน 2545 21:38 น.
พรระวี
มองสายน้ำบิดเกลียวไหลเชี่ยวกราก
ต้นน้ำจากเทือกไพรไกลนักหนา
ผ่านขุนเขาน้อยใหญ่ไหลล่องมา
สู่ไร่นาทวยไทยได้พึ่งพิง
ละลอกคลื่นรื่นริ้วพริ้วพรมฉ่ำ
กระซิบร่ำกล่อมฤดีสุขียิ่ง
ในอ้อมกอดแม่ตาปีที่อ้อนอิง
สรรพสิ่งสวยแสนแดนคนดี
แม่ตาปีมีความหมายของสายน้ำ
คุณแม่ล้ำเลอค่าเป็นราศรี
ด้วยดวงใจจงรักและภักดี
เทอดตาปีฝากกาย ณ ชายชล.
หน้าส่วนตัว
1070
