19 มีนาคม 2550 15:12 น.
พรรณนิล
แล้ววันหนึ่งมิตรภาพก็ลางเลือน
ความเป็นเพื่อนจางหายคล้ายเหมือนฝัน
ตัวเธอเองเริ่มคิดเปลี่ยนแปลงมัน
คิดแปรผันเป็นอื่นแสนชื่นใจ
ด้วยใจฉันคิดอยู่รู้หรือเปล่า
อยากติดตามเป็นเงาเธอมิเผลอไผล
อยากจับมือกุมมือไว้ตลอดไป
อยากให้ใจประสานใจไว้มั่นคง
แล้วความฝันของฉันก็เป็นจริง
แล้วทุกสิ่งเธอบอกใช่เพ้อหลง
แล้วความจริงงดงามตามจำนง
รักฉันนี้คงยืนยงดั่งใจปอง
13 มีนาคม 2550 09:33 น.
พรรณนิล
เพราะเรานั้นห่างไกลเกินเจอะเจอ
คำของเธอว่าคิดถึงคะนึงหา
หัวใจฉันจึงสั่นไหวได้ทุกครา
ทั้งทั้งที่รู้ว่าไม่เป็นไป
เพราะคำเธอบอกว่า "มิตรภาพ"
จึงมิอาจจ้วงจาบให้วาบไหว
แม้จะรักจะคิดถึงเธอเกินใคร
ต้องทำใจให้ชาชินกับคำเธอ
รัก ห่วงใย ห้ามไกลเกินคำ "เพื่อน"
คอยย้ำเตือนว่า..จิต..อย่าคิดเผลอ
เป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนเกลอ
"มิตรภาพ" จึงเลิศเลอและยั่งยืน
หน้าส่วนตัว
1290
