20 พฤศจิกายน 2549 13:17 น.
พรรณนิล
เธอไม่ใช่คนแรก
ที่แทรกเข้ามากลางใจฉัน
มีคนอีกร้อยพัน
แต่เขาเหล่านั้น ...
ไม่ใช่เธอ
17 พฤศจิกายน 2549 13:14 น.
พรรณนิล
...หากความคิดถึง...
และความห่วงใยของฉัน
มันทำให้เธอรำคาญ
ก็..ขอโทษ..
...อย่าโกรธ...หากห่างหาย
เพราะเธอมีใคร
ที่ห่วงใยมากเกินพอ
16 พฤศจิกายน 2549 14:57 น.
พรรณนิล
นั่งมองดาวบนฟ้างาม
ท่ามกลางแสงของดวงจันทร์
ดาวลูกไก่อยู่ตรงนั้น
แล้วเธอฝากฝันไว้...
...ที่ดาว..ดวงใด...
16 พฤศจิกายน 2549 14:26 น.
พรรณนิล
ทะลึ่งตื่นนอนตะก่อนไก่ขัน
มิรอตาวันจะทันฉายแสง
มิรู้เหน็บหนาวนะเข้าจัดแจง
สิ..ตาวันแดงจะไม่ทันการ
แน่ะ..มีดกรีดยางก็วางรวมกัน
และดวงไฟนั่นก็สาดแสงฉาน
ตะคุ่มดุ่มเดายะเยือกยาวนาน
วนาไพรปานกะขุมทรัพย์เรา
ก็ต้นต่อต้นนะวนเวียนหว่าง
ประหนึ่งต้นยางสิ..เพื่อนคลายเหงา
ตะวันโผล่ทักมิพักผ่อนเบา
แน่ะ..ถัง เร็วเข้าเถอะน้ำยางรอ
แวะพักสักนิดประกาศิต-หลัง-
จะยืนหรือนั่งก็ลำบากหนอ
ทว่าไม่นานก็ต้องทำต่อ
สิน้ำยางก่อธนบัตรงาม
จะเหน็ดเหนื่อยนักระทดท้อหน่อย
ก็มีไม่บ่อยเพราะกลัวคนหยาม
พะพรั่งหยาดเหงื่อละไล้โลมลาม
ณ คราวถึงยามก็เหนื่อยเกินใคร
สราญสุขนักเพราะลูกรักรอ
ระทดหรือท้อมิเคยหวั่นไหว
จะเหน็ดเหนื่อยยาก ฤ หนักเพียงใด
หะ..แม้มองไปเจอะลูกเหนื่อยคลาย
15 พฤศจิกายน 2549 11:21 น.
พรรณนิล
จะสั่งสมสร้างฝันด้วยฉันเอง
จะไม่เกรงไม่หวั่นกับวันไหน
จะอดทนมิก่นด่าฟ้าดินใด
จะก้าวไปมิหยุดยั้งรึรั้งรอ
หากวันใดใจท้อก็มองฟ้า
หากวันใดอ่อนล้าอย่านั่งขอ
หากวันใดใจแพ้..แค่คอยรอ
หากจะทอถักฝัน....มิทันใคร
มือกำหมัดหยัดยืนฝืนต่อฝัน
มือหนึ่งนั้นซับแก้มแต้มน้ำใส
มือสองมือถักทอฝันกันต่อไป
มือจะได้ร่วมไชโยโห่ยินดี
หน้าส่วนตัว
867
