15 กรกฎาคม 2551 19:07 น.
พรรณ
เข้ามาอ่านกลอนเขาอยู่หลายหน
บอกกับตนว่าทำไมใจถามหา
เพียงเห็นชื่อก็หวั่นไหวในอุรา
อยากเห็นหน้าเขาว่าเป็นอย่างไร
รู้จักเขาในห้องกลอนแค่เพียงนาม
พยายามติดตามถามเขาไว้
ทุกครั้งที่เปิดอ่านกลอนเขาทีไร
ไม่มีใครสาวคนนั้นของเขาจริง
ที่อ่านผ่านก็คงกลอนเขาเขียนเล่น
สาวเนื้อเย็นเห็นเธอไม่หวังอิง
หากว่าเธอและเขารักกันจริง
จะไม่ติงมาเล่าให้เขาชัง
นั่งรอกลอนเขาลงอย่างหลงใหล
ใจหนอใจเป็นอย่างไรใฝ่แต่หวัง
นี่คือสัญญาณส่งให้ฟัง
ยังรอหวังเขาปันใจให้สาวคืน
8 กรกฎาคม 2551 16:20 น.
พรรณ
เข้ามาอ่านกลอนเขาทุกเช้าค่ำ
เป็นประจำทุกครั้งสาวไหลหลง
ใจหนอใจทำไมใฝ่พะวง
จิตดำรงคิดวุ่นวายในอุรา
ตั้งแต่แรกแตกเนื้อสาวคราววัยรุ่น
วันนี้อุ่นใจมากในใจข้า
ขอใครช่วยไขบอกหน่อยนา
รักเข้าตาพรรณนั้นเป็นเช่นไร
ยากที่จะห้ามใจไม่คิดถึง
ใจดื้อดึงคิดถึงเขาพรรณหวั่นไหว
อยากอ่านกลอนของเขาทุกครั้งไป
ดวงหทัยสาวพรรณอัดอั้นจริง
1 กรกฎาคม 2551 17:32 น.
พรรณ
บ้านของฉันไม่ใหญ่และไม่เล็ก
แต่วัยเด็กฉันพอจำความได้
อาณาเขตรอบบ้านลานไม้ไทย
มีต้นไม้สูงใหญ่อยู่เรียบเรียง
คุณพ่อมีรถเบ้นซ์เก่ากลางใหม่
มีไว้ใช้ไปกระทรวงห่วงชื่อเสียง
รถโรสรอยด์ของคุณปู่จอดเทียบเคียง
ฉันนั้นเพียงได้แค่จับขับไม่เป็น
บ้านเป็นสวนในซอยสุขุมวิท
มีรั้วรอบขอบชิดมิดไม่เห็น
ตั้งแต่เด็กบ้านสุขสมแสนร่มเย็น
คุณแม่เป็นหัวหน้าใหญ่ในกรมกอง
ปู่ย่าฉันสืบเลือดเนื้อเชื้อท่านขุน
มีตระกูลชาติเชื้อเนื้อไม่หมอง
ท่านดูแลสอนสั่งดั่งเนื้อทอง
ทุกอย่างต้องไว้ตัวอย่ามั่วชาย
ฉันครองตัวตรองตนจนสาวรุ่น
วัยดรุณหอมกรุ่นอรุณฉาย
หากกล่าวถึงความรัก พรรณ แสนอาย
ไม่เคยชายตาใครให้หวั่นใจ
บ้านของฉันนั้นอยู่สุขุมวิท
ใช้ชีวิตตั้งแต่เด็กเล็กจนใหญ่
นิสิตโทสามย่านมหาวิทยาลัย
ห้องหัวใจยังว่าง...ชายต่างหมายปอง
หน้าส่วนตัว
1899
