29 กันยายน 2551 15:26 น.
พรรณ
อยากเป็นสาวคนนั้นสุดสวย
ขอบุญช่วยอำนวยผลให้
อยากอยู่ใกล้คุณนั้นร่ำไป
อย่าปล่อยไห้รำพึงคนเดียว
เอียงแก้มก้มมารอหอมชื่น
แม้จะฝืนใจหญิงหยิ่งเปรี้ยว
ใจหนอใจรักเขาจริงเชียว
อยากให้เกี้ยวเกี่ยวก้อยร้อยใจ
รอหนอรอมานานหวังพบ
ไม่รู้จบลงตัวตรงไหน
ด้วยสาวรักแรกไม่แปลกใจ
แล้วทำไมใจต้องหมองตรม
ยังมั่นคงไม่หลงใครอื่น
รอวันชื่นได้ดวงใจสม
ยังหวังรอหวังได้ภิรมย์
หากมาชมให้รู้คนคอย
คนสวยเอียงแก้มแกมรอไว้
ลมหายใจอุ่นไอไม่น้อย
ประทับฝากไว้เห็นเป็นรอย
สาวจะคอยแม้นานแสนนาน
21 กันยายน 2551 15:11 น.
พรรณ
เธอห่างหายหลายวันไม่ได้ข่าว
อย่าปล่อยสาวให้รอง้อคิดถึง
รู้บ้างไหมใจฉันนั้นดื้อดึง
คิดคำนึงเหมือนไฟสุมกลุ้มใจจัง
เพียงข่าวคราวว่าอยู่พันธมิตร
น้อยใจนิดบอกตรงๆอยากสมหวัง
สุขหรือทุกข์อย่างไรเนี่ยเงี่ยหูฟัง
สาวพรรณยังคอยคุณอยู่กู้ชาติกัน
หากหนุ่มนั้นได้มาอ่านผ่านตรงนี้
สาวจะดีใจมากฝากใจฝัน
เพียงเอื้อนเอ่ยเผยใจผูกสัมพันธ์
หัวใจนั้นเทหมดใจมอบให้คุณ
9 กันยายน 2551 10:14 น.
พรรณ
ไปชุมนุมคงเหนื่อยมากอยากช่วยเหลือ
ขอให้เชื่อใจพรรณอย่าหันเห
มาเม้นท์บ้างหากว่าว่างอย่าลังเล
พรรณจะเทใจให้ในวันเรา
กลอนพี่หายไปไม่บอกหรือชอกช้ำ
ขอส่งข่าวพอทำให้พรรณไม่เหงา
พรรณจะรอเฝ้าพะนอในวันเรา
ขอให้เข้าใจพรรณเฝ้าปันใจ
ทุกครั้งคราเข้ามาอ่านกลอนกานท์พี่
แช่มฤดีสุขใจนักมอบรักให้
ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าตาเป็นอย่างไร
แต่รู้ได้จากกลอนพี่อ้อนกัน
เหนื่อยไหมจ๊ะคนดีพี่คงเหงา
อยากจะเฝ้าเอาใจจากสาวมั่น
หากพี่ท้อพรรณจะรอขอสักวัน
รอวันนั้นพี่ผันมองจ้องตากัน
ยังรออยู่ทุกวันไม่หันหนี
ยังรอพี่ทุกครั้งไม่ห่างหัน
อยู่ทำเนียบตรงไหนให้บอกกัน
จะไปพลันทันทีไม่รีรอ
4 กันยายน 2551 14:59 น.
พรรณ
เขาหายไปหลายวันไม่ได้ข่าว
ต่อเรื่องราวเลือนรางช่างคิดถึง
มองสายฝนทุกวันพรรณรำพึง
ถึงคนหนึ่งในบ้านกลอนสะท้อนใจ
รู้เพียงว่าเขาพากันไปประท้วง
ใจกายพ่วงกับพันธมิตรอย่างชิดใกล้
อยากให้รู้ว่าพรรณนั้นห่วงใย
เผยหัวใจให้อ่านหากผ่านมา
16 สิงหาคม 2551 15:44 น.
พรรณ
ลืมตาตื่นจากนอนทุกตอนเช้า
ความคิดเจ้าก็คะนึงแต่คิดถึง
ชายคนหนึ่งในห้องกลอนหวานใจตรึง
ด้วยซาบซึ้งกลอนรักจนปักใจ
ความรู้สึกที่พะวงสาวสงสัย
เกิดเป็นนัยมาได้อย่างไรหนอ
ทั้งทั้งที่ไม่มีเสียงเพียงหน้าจอ
หน้าตาหล่อหรือไฉนไม่รู้กัน
หรือว่าคือแรกรักมาทักทาย
นิมิตหมายจากสวรรค์ประทานฉัน
ใจหนอใจทำไมช่างผูกพัน
แค่เห็นชื่อเขานั้นสั่นหัวใจ
เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
แค่เข้ามาอ่านกลอนก็อ่อนไหว
อยากจะรู้หน้าตาเป็นเช่นไร
พรรณก็ได้แต่จินตนาด้วยอาวรณ์
เขาจะเขียนถึงใครไม่สำคัญ
แต่ใจฉันนั้นฝังใจไม่ทอดถอน
ใจเอ๋ยใจไฉนเฝ้าอาทร
ทุกคำกลอนช่างจับใจในฤทัย
กลอนเขาสอนให้รู้จักความรักแรก
ใจฉันแปลกเกิดขึ้นแต่หนไหน
คิดถึงเขาก็หวิวไหวทุกครั้งไป
ใจเอ๋ยใจรักเขาเสียแล้วซี
หน้าส่วนตัว
2150
