14 ตุลาคม 2552 19:25 น.
พรภวิษย์
.... ดอกไม้บานบานเพื่อรับแสงขอบฟ้า
ใช่บานเพื่อนแสวงหาคนชื่นชู้
ดอกไม้มีหนามคมข่มศัตรู
แต่ยังรู้เวลาที่กล้าคม
....เกิดเป็นคนสนใจแต่ใดเล่า
อย่าให้ใครอื่นเขาเข้าทับถม
อยู่อย่างเรียบเปรียบได้กับหนามคม
จะช้ำตรมก็เพียงเราใช่เขาทำ
... จงทนงจงรักศักดิ์ศรี
อย่าให้ใครบดขยี้ยีย่ำ
จงเบ่งบานบานอยู่รู้คุณธรรม
เป็นไม้งามเลิศล้ำหนามปัญญา...
14 ตุลาคม 2552 19:06 น.
พรภวิษย์
น้ำเอ๋ยน้ำตา.. หลั่งมาเพราะใจช้ำ
น้ำเอ๋ยน้ำคำ..ทิ่มตำที่กลางใจ
น้ำเอ๋ยน้ำฟ้า.. รินมาร่วมร่ำไห้
น้ำเอ๋ยน้ำใจ.. มอบไปได้ช้ำคืน..
14 สิงหาคม 2552 14:50 น.
พรภวิษย์
...เมื่อวาน เห็นพ่อ ร้องไห้
เหมือนใคร ใช้มีด กรีดฉัน
ลูกหลาน ร่วมผืน เดียวกัน
ฟาดฟัน กันไป ไร้เกรง
เอ็งดี ข้าเด่น เป็นทุกข์
คลานคลุก ลุกล้ม ข่มเหง
พี่น้อง จัองฟัน กันเอง
ใครเก่ง ใครกล้า น่าชม
...วันนี้ พ่อยัง ร้องไห้
ด้วยใจ กล้ำกลืน ขื่นขม
ลูกแยก แตกคอ พ่อตรม
อกขม อกขื่น ทุกคืนวัน
...พ่อเหนื่อย พ่อเหน็ด กว่าเจ็ดรอบ
เพื่อลูก เพื่อครอบ- ครัวมั่น
เอ็งแดง ข้าเหลือง เคืองกัน
พ่อฉัน วิปโยค โศรกใจ
ควรคิด ปรองดอง น้องพี่
เริ่มกัน วันนี้ ยังมิสาย
เพื่อพ่อ แผ่นดิน ถิ่นไทย
หรืออยากให้ พรุ่งนี้ ไม่มีพ่อ..!!!
13 สิงหาคม 2552 22:43 น.
พรภวิษย์
ท้องฟ้า..กว้างกว่ากว้าง
ฟ้ากั้นกลาง..ขวางเราไว้
เวิ้งฟ้า..กว้างเพียงใด
ฟ้าหาได้..กั้นใจเรา
ผืนฟ้า..แผ่นเดียวกัน
ฟ้าโอบฉัน..ปันความเหงา
ฟ้าฟาก..ฝากรักเรา
ฟ้าเป็นเงา..ความผูกพัน
แหงนหน้า..มองฟ้ากว้าง
ฟ้าไม่ขวาง..ใจเธอฉัน
บอกฟ้า..ว่าสักวัน
จะติดปีกผัน..ข้ามฟ้า..ไปหาเธอ...
13 สิงหาคม 2552 13:55 น.
พรภวิษย์
สูญสิ้นแล้วแก้วตา ร่ำไห้ รำพัน
จากดินสู่แดนไกล สุดหล้า
โหยหาดั่งดวงใจ ถูกคร่า ปลิดปลง
มิทันเอื้อนเอ่ยอ้า คำร่ำ ลาใด
วอนเทพไท้เทวา รับไว้ เถิดองค์
ดวงวิญญาณเจ้าไซร้ เจิดจ้า
สถิตย์สรวงเพริศพิไล ดั่งข้า อ้อนวอน
สงบสิ้น ณ สุดหล้า สนิทแนบนิทรา.
หน้าส่วนตัว
861
