29 มิถุนายน 2551 19:22 น.
พรฟ้า
วันหนึ่งน้ำได้ออกไปงานกับคุณแม่และได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งหล่อมากคุณแม่แนะนำให้รู้จัก กันเขามีชื่อว่า ตะวันเขาเป็นคนรูปหล่อและรวยมากเขาเป็นคนสุภาพเรียบร้อยเป็นคนวางตัวเก่ง และเขายังเป็นหลานชายเพื่อนของคุณแม่อีกด้วย น้ำเริ่มคุยกับเขาและเริ่มประทับใจในบุคลิกของชายผู้นี้ ความสนิทที่มีไม่ได้ช่วยให้น้ำเกิดความรักในตัวตะวันแต่อย่างใด อาจเป็นเพราะใกล้เกินไปจึงมองไม่เห็นและตัวของตะวันเองก็ไม่เคยบอกว่าชอบน้ำ เมื่อน้ำเข้าเรียนมหาวิทยาลัยน้ำได้มีแฟนหนึ่งคนชื่อต้น เขาทั้งสองคนรักกันมากและคิดว่าจะรักกันตลอดไปแต่ฟ้าก็กลั่นแกล้งให้ต้นต้องย้ายที่เรียนอย่างกระทันหันเนื่องจากพ่อของเขาจะพาต้นไปอยู่ที่อเมริกา แต่ทั้งคู่ก็ให้สัญญากันว่าจะติดต่อกันและสักวันจะกลับมาแต่ต้นกลับประสบอุบัติเหตุรถคว่ำที่อเมริกา เจ็บอย่างสาหัสไม่สามารถติดต่อกลับมาได้ น้ำก็ได้แต่รอ รอแล้วรอเล่าต้นก็ไม่ติดต่อกลับมาการรอคอยคงไม่เป็นอุปสรรค์มากเท่ากับเมื่อต้นหายดีแล้วก็ได้หมั้นกับ แนนนี่ ซึ่งเป็นเพื่อนที่รู้จักกันที่อเมริกาและในตอนที่ต้นเข้าโรงพยาบาลก็มีเธอเป็นผู้ดูแล น้ำได้รู้ข่าวเสียใจมากและคิดว่าจะไม่รักใครอีก ตะวันมาหาน้ำและปลอบใจ ตะวันบอกให้น้ำลองมองอะไรใกล้ๆดูบ้างถ้าไกลไปก็ยากที่จะเสาะหาถ้าใกล้ไปคนบางคนก็มองไม่เห็นน้ำยังงงๆกับสิ่งที่ตะวันพูด ท่าทีของตะวันดูแปลกๆ ตะวันมองหน้าน้ำอย่างซึ้งพร้อมกับจับมือทั้งสองข้างของน้ำไว้ที่ข้างหน้าของตนแล้วพูดว่า ต่อไปนี้เราจะไม่ให้ใครมาทำลายน้ำอีกเราจะดูแลน้ำตลอดไป เรารักน้ำนะรักตั้งแต่ครั้งแรกที่พบแต่เราเป็นเพื่อนกันมันยากที่จะเอ่ย แต่ถ้าเราไม่บอกน้ำก็จะไม่มีวันรู้น้ำเริ่มเข้าใข้ใจและดีใจที่เขาไม่ได้เดียวดายอีกต่อไป ความรักยิ่งเราวิ่งหามันจะยิ่งวิ่งหนีเราแต่ถ้าเราลองอยู่เฉยๆบางครั้งมันก็กระโจนเข้าหาเราเองมันเป็นสัจธรรมรึเปล่าเนี่ย