ความสับสนของตัวตนกับจิตใจ

พรฟ้า

คุณเคยคิดบ้างรึเปล่าว่าสิ่งที่อยู่รอบตัวคุณเหมือนกำลังเล่นตลกกับตัวคุณอยู่     

ฉันเป็นคนที่คิดเรื่องนี้อยู่หลายหนแต่ก็สับสนเพราะมันยากที่จะเข้าใจ คุณคงเคยที่

จะเดินสวนทางกับใครสักคนแต่ไม่เคยคิดที่จะหันกลับไปมองว่าคนนั้นคือใครไม่

เคยคิดอยากจะสนใจว่าเขาเป็นคนอย่างไรแต่มันจะแปลกอะไรล่ะ ก็ในเมื่อเราไม่

รู้จักคนนั้นนี่นาแต่ทว่าวันเวลาก็เล่นตลกกับฉันทำให้ฉันได้พบคนเดิมทุกวันเดิน

สวนกันบ่อยๆจนถ้าไม่รู้จักกันคราวนี้คงท่าจะแปลกเสียแล้วฉันได้ยินคนหลายคน

พูดถึงเค้าคนนี้ให้ฉันฟังอยู่บ่อยๆว่าเขาเป็นคนดี สุภาพ และอ่อนโยน แต่มันก็ตลกดี

เพราะฉันไม่มีทางที่จะเชื่อก็จะให้เชื่อได้ไงฉันไม่เคยคุยกับเขาเลยสักครั้ง แล้ว

เรื่องนี้มันก็ไม่แปลกอยู่ดีก็ใครๆก็คิดแบบฉันทั้งนั้นคุณว่าจริงไหม? เรื่องตลกยัง

เล่นกับฉันไม่หายเมื่อวันเวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปีและหลายปีที่

เรายังคงอยู่อย่างนี้เดินสวนกันโดยไม่สนใจกันเช่นเคยจนกระทั่งวันที่เราต้องมานั่ง

อยู่ตรงหน้ากัน และเมื่อตาประสานตาก็เกิดความรู้สึกประหลาดในใจฉันใจมันสั่น

ฉันรู้สึกเขินอายจนพูดไม่ออก และที่แย่กว่านั้นอาการของฉันยงคงสั่นสู้แต่เขา

กลับจ้องฉันตลอดจนฉันต้องหันหน้าหนี จากนั้นไม่นานเราก็แยกย้ายกันกลับแต่

เมื่อกลับบ้านฉันกลับรู้สึกว่าใจของฉันยังไม่หยุดกลับยิ่งคิดถึงคนนั้นทั้งที่ไม่เคย

เป็นมาก่อนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ฉันเริ่มตบหน้าตัวเองทั้งสองข้างแล้วบอกตัวให้

ตื่นแต่คืนนั้นทำให้ฉันเริ่มสับสนตัวเองจนนอนแทบไม่หลับแต่เพราะเหนื่อยมาก

เลยต้องหลับลง ฉันเริ่มลืมเหตุการณ์วันนั้นได้เมือผ่านไปหลายวันที่ไม่เจอเขาแต่

แล้วก็เอาอีกแล้วฉันกลับเจอเขาที่ลาดจอดรถฉันยืนงงในขณะที่เขายืนเฉยแต่ไม่

ยอมละสายตาที่มองฉันแล้วอมยิ้มนิดๆ ฉันได้แต่ภาวนาให้เขาหยุดจ้องฉันเสียที่ฉัน

เขินจะแย่แล้วยืนค้างกันอยู่นานเลยฉันรู้สึกเหมือนโลกกำลังหยุดหมุนและฉันก็

เกือบไม่หายใจแล้วฉันตัดสินใจยืนหันหลังให้เขา  เขาจึงหยุดจ้องแล้วก็เดินไปทำ

ธุระต่อฉันโล่งใจลง แต่พอฉันเข้าไปในงานเราต้องมานั่นตรงกันอีกแล้วฉันต้องใจ

ดีสู้เสือทำเป็นไม่มีอะไร แต่เขามองฉันอีกแล้วและก็อมยิ้มอีกด้วยฉันจะบ้าตายอยู่

แล้ว เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง มองและยิ้ม ๆๆๆและยิ้ม แต่บางครั้งก็ดูเฉยชามากฉัน

ไม่กล้าคิดเลยว่าเขาแอบชอบฉันเพราะบางทีเขาก็ไม่สนใจฉันเลย และทุกๆอย่าง

ที่เขาทำอาจจะเป็นแค่การทักทายคนรู้จักด้วยมิตรไมตรีก็ได้แต่ยิ่งนับวันยิ่งทำให้

ฉันไม่เข้าใจเพราะเขาสนใจฉันบ้างไม่สนใจบ้างและบางครั้งเวลาฉันคุยกับใครก็หัน

มามองบ้างหัวเราะฉันบ้าง มันงงแบบบอกไม่ถูกฉันได้แต่บอกตัวเองว่าอย่าไปหลง

รักเขาเชียวนะ เมื่อความสงสัยมีมากขึ้นฉันเลยตั้งใจสืบเรื่องของเขาว่าเป็นคนเช่น

ไรอย่างจริงจังสักทีตั้งแต่งานที่ชอบทำ สีที่ชอบรถที่ขับรุ่นอะไรทะเบียนอะไร เขา

มีความคิดอย่างไรกับคนรอบข้ารวมไปถึงคนที่เขาคบอยู่เป็นคนอย่างไรด้วยฉันเริ่ม

พิจารณารูปภาพเขา  การแต่งกายของเขาและสิ่งต่างๆที่เป็นเขายิ่งนับวันสิ่งต่างๆยิ่ง

ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆฉันรู้จักเขามากขึ้นแต่ปัญหาคือมีรูปของเขาเต็มบ้าน บ้านของฉัน

เลยมีแต่เรื่องราวของเขามากกว่าตัวฉันเองเสียอีกมันเลวร้ายมากเมื่อท้ายสุดแล้ว

ฉันก็เริ่มเข้าใจว่าเขาไม่เคยชอบฉันเลยและเขาก็ไม่เคยคิดจะสนใจใครสักคนแต่

มันคงไม่เลวร้ายเท่าฉันเริ่มเข้าใจว่าฉันชอบเขาเสียแล้วมันยากเกินไปแล้วที่จะตัด

ใจฉันยังไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไปได้แต่บอกตัวเองทุกวันว่าเขาไม่รักเราเราเองก็

ต้องไม่รักเขา     เศร้าจังรักเขาข้างเดียวคุณคิดยังไงกับรักที่แปลกแบบนี้เออฉัน

ลืมบอกเรื่องประหลาดอีกอย่างฉันกับเขามักทำอะไรคล้ายๆกันชอบอะไรคล้ายๆ

กันหลากครั้งที่เราทั้งสองต้องงงกับความเหมือนนี้ฉันงงว่ามันบังเอิญเกินไปรึเปล่า

น่าแปลกจริงๆคุณว่าไหม?...