ลาน้อง

พรพันดาว

จะไม่เจอกันแล้วใช่ไหม
ก็เธอจากไปไกลขนาดนั้น
นึกถึงรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ เรื่องราวที่ผูกพัน
คิดถึงคืนวัน  ที่เราร่วมเล่น..ร่วมเรียน

ทำไมโลกช่างโหดร้าย
มาผลักไสความรักเราลงขาดสะบั้น
ฉุดเธอไปบนฟ้าไกล เกินผูกพัน
ยังไม่ทันเอ่ยลา.. คำอาลัย

ลาแล้วนะ.. น้องรักวุฒิราช
คงไม่อาจได้ยินเสียงคุ้นๆเหมือนก่อน
จะไม่มีคำหยอกเย้า ออดอ้อน
จะไม่มีสายตาที่อาทร.. เหมือนดังเคย

จงเป็นสุขทั้งกายใจเถิดนะ
หลับตาซะ พักผ่อนให้คลายร้อน
หนึ่งความดี หนึ่งความรักยังอาวรณ์
พี่กอดหมอนคิดถึงน้อง.. น้ำนองตา

คิดถึงน้องชาย วุฒิราช ยืนนาน
วันนี้ คิดถึงที่สุด เราเป็นพี่สาวน้องชายที่ผูกพันกันนะ เรียนมัธยมมาด้วยกัน จนถึงมหาวิทยาลัย แต่..มีบางสิ่ง น้องเรียนไม่จบ จากไปไกลเสียก่อนพี่เพิ่งมารู้ข่าวเมื่อทำงาน เจอเพื่อนน้อง พี่ถามถึง เขาบอกว่า น้องจากไปไกลแล้ว ตั้งนาน..
ฝากคำบางคนมาเอ่ยลา ทำไม ..เขาช่างใจร้าย ไม่ส่งต่อคำพูดนั้นมาบอกพี่ ให้พี่ได้ลาน้องเป็นครั้งสุดท้าย..เสียใจ

วันนี้ เป็นอะไรไม่รู้ คิดถึงน้องที่สุด
ใกล้สาง น้องมาเข้าฝันบอกว่าให้ทำทานของโปรดไปให้หน่อย ทั้งที่ไม่เคยมาหาเลย บอกจะไปเกิดใหม่แล้วนะ
พี่ยังรู้สึกติดค้างในใจที่ไม่เคยไปเยี่ยมเยียน ไม่เคยรู้ข่าวอุบัติเหตุครั้งนั้นเลย.. คำลาสักคน ก้อไม่ได้เอ่ยลา
น้องคงกังวล ห่วงหา มาลาครั้งสุดท้าย..อีกครั้ง
พี่จะจูงมือส่งน้องตรงนี้นะ ไปดี ในภพที่มีความสุข
จากไปไกล แต่ใจยังอยู่ พี่ยังคงระลึกถึง
น้องชายแสนเซี้ยว ขี้อ้อน คนเดิม


ลาก่อนนะ น้องรัก ..
ฝากอ้อมกอดผ่านฟ้า
ฝากคำลาผ่านเมฆขาว
ฝากรอยจูบผ่านดวงดาว
ดูแลเจ้าในคืนที่เดียวดาย
....