ลมไล้ร่างพร่างสายฝนดลใจจิต เหมือนหนึ่งมิตรประโลมปลอบตอบเเทนเหงา อันยามใดเมื่อไร้รักที่พักเนาว์ สุดทรวงเราจะเศร้าโศกวิโยคใจ เสียงลมหวีดกรีดกรายในความมืด ดังวืดวืดวีดวิ่วละลิ่วไหว พาเสียงศัพท์จับสำเนียงถึงเสียงใจ ที่ยังไร้เสียงตอบปลอบชีวี ประกายฟ้าฝนพรำเมื่อค่ำเข้า เมื่อฝนเพลามีลมหนาวมาแทนที่ ยังดวงใจให้คิดถึงหนึ่งนารี ให้คอยที่ติดลมหนาวคราวพัดมา พรพัฒนา ๑๔ กันยายน ๕๓
หน้าส่วนตัว
1602
