10 พฤศจิกายน 2552 12:07 น.
พยัคฆ์ แดนกลาง
ครู คือ ( พรหม ) คนที่สามให้กับศิษย์
สอนประสิตประศาสตร์วิชา อันหลากหลาย
ศิษย์ไม่รักมักล้อครูว่า งมงาย
ชีพไม่วายคงต้องพาย พาศิษย์ไป
ศิษย์ จะรักไม่รัก ครูไม่สน
สอนให้ศิษย์เป็นคนจนเติบใหญ่
ได้การงานที่หวังสมดังที่ตั้งใจ
สุดท้ายไซด์ หัวใจ มอบแด่ครู
ครูคือบุคคลที่เสียสละรองลงมาจาก บิดา มารดา ที่เสียทั้งเวลา และกำลังมาสอนคนจากดินให้เป็นดาวมันคือความภาคภูมิใจสำหรับ คนที่ถูกเรียก และ
เรียกได้เต็มปากว่า ( ครู )
9 พฤศจิกายน 2552 08:44 น.
พยัคฆ์ แดนกลาง
คำว่า ( รัก ) น้ำต้มผักยังว่าหวาน
อันคืนวานเคลื่อนไปใจเป็นสอง
เก่าก่อนนั้นฉันคอยเฝ้าเมียงมอง
ได้จับจองเป็นเจ้าของแต่เพียงกาย
ครั้นสุดท้ายหัวใจกลับได้คิด
ว่าชีวิตไม่มีใคร คนใดจะคอยสน
เดือนและดาวคล้อยไปหัวใจปลง
( แม่ ) คือ ( พรหม ) ยิ่งใหญ่ของลูกเอย
5 พฤศจิกายน 2552 15:41 น.
พยัคฆ์ แดนกลาง
น้ำใจหนึ่งนั้นคือ เธอ ที่ฉันเฝ้าละเมอและเพ้อพก
ดั่งตัว I นั้นเช่นกับยาจก จึงไม่อาจอดใจไปหา YOU
ตัว YOU นั้นเป็นดัง Fairy ที่ไม่ ตระหนี่ในความ LOVE
อันตัวฉันมิอาจจะห้ามหัก ให้ หลง ให้ LOVE นั้นเพียง YOU
หน้าส่วนตัว
978
