เพราะรักแล้วช้ำ

พนาไพร

เหมือนเป็นกรรมหัวใจใยต้องรัก    แล้วสวรรค์กลับมาหักให้รักหาย
ใจมันร้าวเราช้ำโดนทำลาย           เมื่อรักกลายหมดไปไม่เหลือดี

แม้จะเคยรักใครมาหลายคน          แต่ว่าเขาไม่สนคนคนนี้
รักแล้วช้ำทำร้ายใจได้ทุกที            มันเหมือนมีหมู่มารมาหาญใจ

แต่ว่าใจหนอใจไม่เคยจำ               ใจยังทำเหมือนเก่าเข้าจนได้
แล้วก็เจ็บก็ช้ำอยู่ร่ำไป                    เพราะเหตุใดไม่อาจรักสักครานึง

รักนี้หนอมิพอให้เข้าใจได้              ทำอย่างไรรักนี้จะมีซื้ง
คอยกลั่นแกล้งใจเศร้าเฝ้ารำพืง        ให้คิดถึงคนเรารักที่จากลา

โอ้ว่ารักรักนี้นั้นมีสุข                      หรือว่าทุกข์ทุกข์แท้นี่แน่หนา
แต่ตัวเรามีสิ่งหนึ่งซึ่งรู้มา                ทุกข์ทุกคราหากเกิดรักจักหักลง

จึงต้องมาระบายใจในบทกลอน        ทิ้งเรื่องร้อนขับไสแล้วไล่ส่ง
จดปากกาจารึกเรื่องที่เคืององค์         ให้จำจงฝังใจไปจนตาย

ว่าต่อไปภายหน้าอย่าริรัก                มีเรื่องราวท้วงทักมิรู้หาย
ได้จดจำเข้าไปในใจกาย                 รักมันร้ายรักมันแกล้งแสร้งหลอกคน

เข้าใจยังหัวใจในเรื่องรัก                  ริมันนักรักนี้จะกี่หน
รักเข้าไปรักมันได้หรือใจทน            แหนะขอบกลใจระยำทำข้ำใจ

หากสามารถผ่าใจออกไปทิ้ง              จะผ่ามันจริงจริงให้จงได้
ก็เพื่อว่าจะไม่ต้องปองรักใคร             ให้มันเจ็บข้ำใจได้อีกที