2 สิงหาคม 2545 19:04 น.
พนาไพร
เป็นวันศุกร์น่าจะสุขดั่งใจฝัน
คงเป็นวันที่สมหวังดังประสงค์
คิดสิ่งใดหวังสิ่งใดให้ได้จง
อยากให้ตรงดั่งหวังที่ตั้งมา
แต่วันนี้ไม่มีเธออยู่กับฉัน
ทำให้วันมันเศร้าเหงาหนักหนา
วันไม่สุขสมชื่อที่ตั้งมา
อนิจาโอ้ฟ้าไม่น่าเลย
2 สิงหาคม 2545 00:09 น.
พนาไพร
บรรจบครบหนึ่งครั้ง รอบปี
วันแม่มาอีกที ยิ่งใกล้
เข้าสิงหาเดือนดี เดือนแม่
ทุกแห่งล้วนสุขไซร้ ทั่วหน้าทั่วกัน
ยิ่งใกล้ก็ยิ่งเฝ้า รอวัน
ครั้งที่ก้มกราบกัน แม่ข้า
คิดถึงซึ่งครั้งนั้น วันแม่ ก่อนเอย
เคยซบลงตรงหน้า ฝ่าเท้าแม่เรา
ปีนี้ก็ย่างแล้ว ทุกคน
วันแม่มาอีกหน หนึ่งครั้ง
ขอแม่ท่านสุขล้น มากยิ่ง กว่าเคย
โปรดช่วยน้อมจิตตั้ง เพื่อให้แม่เอย
ขอบุญทุกแหล่งหล้า ปกปัก
ให้แก่แม่ที่รัก สุขไว้
อีกเทพช่วยอารักษ์ ให้แม่ นี้นา
เพียงแค่คุ้มครองให้ ห่างพ้นโรคภัย
30 กรกฎาคม 2545 21:47 น.
พนาไพร
.....ชมดอกหญ้าบนฟ้ากว้างช่างเหมาะสม
ปลิวตามลมลอยล่องท่องเวหา
ดอกหญ้าพัดริ่วโรยโปรยดอกมา
อยู่บนฟ้าใครเห็นเป็นสุขใจ
......แต่ลองนึกย้อนมาดอกหญ้านี้
ถ้าไม่มีลมพริ้วคอยปลิวให้
อยู่บนพื้นธรรมดาน่าสวยไหม
คงตอบไม่ดูสลดหมดราคา
30 กรกฎาคม 2545 18:32 น.
พนาไพร
น้ำตาที่ฟ้าหลั่ง ก็เหมือนดังน้ำตาเรา
ดูฟ้าช่างน่าเศร้า คลอเคลียเคล้ากับสายลม
ลมโชยโหยหวนให้ พัดพาใจให้ทุกข์ตรม
โบกพริ้วปลิวทับถม โอ้เจ้าลมมิเห็นใจ
เหมือนเยาะหัวเราะข้า หลั่งน้ำตาลงมาให้
อีกลมก็ถมใส่ พัดพาใจล่องลอยหาย
นั่งมองฟ้าคนเดียว ช่างเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
มิมีใครเคียงกาย ก็เหมือนตายทั้งยังเป็น
ความรักเวลานี้ กลับไม่มีผู้มองเห็น
คอยรักจักเช้าเย็น ยังไม่เห็นยังไม่มี
เคยให้หัวใจรัก แต่ก็มักไม่เหลือดี
คนรักมักหลีกหนี ชีวิตนี้ช่างหมองมน
ไม่เคยมีรักให้ ทั้งหัวใจเลยปี้ป่น
ทั้งกายแทบวายชนม์ ก็เพราะคนไม่เห็นใจ
โอ้ฟ้าเจ้ายังดี ตรงที่มีลมเคียงใกล้
แต่ข้าน่าเสียใจ ไม่มีใครอยู่เคียงเลย
หน้าส่วนตัว
925
