12 พฤศจิกายน 2552 11:03 น.
พจน์รำพัน
.
~ โคลงขำขำ R ~ หน้าตาเขาดูซื่อๆ ~
( โคลงขำขำ ๘ )
.. วันซึ่งอากาศเช้า ............. ชื่นสบาย
คุณแม่เรือนกรีดกราย .......... เก็บบ้าน
เสียงออดเอื่อยดังหลาย ....... ระลอกกด
หนุ่มหนึ่งหน้าตาสะอ้าน ...... แอบรั้วเมียงมอง
.. "พี่อองรีอยู่มั้ย ................ ครับผม"
"เพิ่งออกไปส่งนม .............. โน่นจ้า"
เธอขานรื่นอารมณ์ .............. รับแขก
"เชิญนั่งก่อนนะฮ้า .............. หากต้องการคอย"
.. หนุ่มน้อยคำนับยิ้ม .......... อย่างงาม
ก้าวสืบเท้าเดินตาม ............. ติดต้อย
ภายในแต่งสวยงาม ............ ง่ายง่าย
รายรอบแลเรียบร้อย ........... รูปพร้อยพราวผนัง
.. นั่งลงแล้วต่างยิ้ม ........... แก่กัน
หนุ่มเจฟนิดหนึ่งงัน ........... ผงะจ้อง
ชักไม่สงบสุขสันต์ .............. กระสับกระส่าย
แล้วเอ่ยปากวอนร้อง ........... เร่งเร้าในที
.. เจนนี่คุณก็รู้ .................. ฤๅไหม
ว่าอกคุณบรรลัย ................ โลกสล้าง
ผมยังไม่เห็นใคร ............... เขื่องขนาด นี้นา
ขอแค่ดูสักข้าง .................. เถิดให้ร้อยดอล ( $ )
.. หล่อนสะดุ้งเล็กน้อย ....... นิ่งไป
พลางครุ่นคิดฉับไว ............ สติตั้ง
ร้อยดอลน่าสนไฉน ............ เหนาะเหนาะ
เอาสิโชว์สักครั้ง ................ แค่นี้เป็นไร
.. ยักไหล่แล้วเลิกเสื้อ ......... ทรงบาน
เปิดอกอันโอฬาร ................ เล็กน้อย
เจฟกล่าวขอบคุณขาน ......... ละล่ำละลัก
แล้วควักแบ๊งค์หนึ่งร้อย ...... รีบให้แก่นาง
.. ต่างคนต่างนิ่งก้ม ............ แกมเขิน
จนหนุ่มเจฟเอ่ยเชิญ ............ ชื่นน้อม
"นั้นช่างตื่นเต้นเกิน ............. กว่าอด ใจนา
เถิดเปิดสองข้างพร้อม ......... เพิ่มให้อีกสาม"
.. เจนนี่ความคิดคล้อย ....... คำเสนอ
สักอึดใจแล้วเธอ ................ พยักหน้า
ลาภลอยนี่หนอเจอ ............. แจ็คพ็อต
ค่อยค่อยปล่อยเสื้ออ้า .......... ออกให้เห็นทรวง
.. เวลาล่วงผ่านพ้น ........... พอนาน
รถเต่าอองรีคลาน .............. เคลื่อนเข้า
เจนนี่รีบรายงาน ................ แง้มบอก
"เจฟแวะมาแต่เช้า ............. เช่นครั้งก่อนเคย"
.. อองรีเฉยอยู่คล้าย .......... คำนึง
เจนนี่จัดเสื้อดึง .................. เล็กน้อย
จนสักครู่เขาถึง .................. ถามไถ่
"เจฟติดหนี้สี่ร้อย .............. ฝากไว้ฤๅไฉน"
.
12 พฤศจิกายน 2552 11:02 น.
พจน์รำพัน
~ โคลงกลบท พจน์รำเพย-พจน์รำพาย ~ ชื่นรัก ~
( โคลงกลบท ๗ )
จากการศึกษากลบทต่างๆ พบว่าการซ้ำเสียงพยัญชนะบาทต่อบาท มักบังคับตำแหน่งไว้คงที่ หรือไม่ก็บังคับเพียงจำนวนคู่เสียงแต่ไม่บังคับตำแหน่ง คราวนี้จึงขอนำกลบทซ้ำเสียงเคลื่อนที่ที่คิดว่าน่าสนุกคิดในการแต่งมาให้ลองดูครับ
กลบทนี้บังคับซ้ำเสียงพยัญชนะ
เริ่มจาก ๑ และ ๒ ในบาทแรก
ไปซ้ำตรง ๒ และ ๓ ในบาทสอง
ต่อไปซ้ำตรง ๓ และ ๔ ในบาทสาม
แล้วไปซ้ำตรง ๔ และ ๕ ในบาทสี่
บังคับแบบนี้ใช้แต่งได้ง่ายทั้งโคลงและกลอน เมื่อเสียงคำเคลื่อนต่อเนื่องไปตามลำดับเช่นนี้ จึงอยากให้ชื่อว่า "พจน์รำเพย"
ถ้าท่านแต่งซ้ำเสียงพยัญชนะได้ถึงสามเสียงจาก ๑-๒-๓ ไป ๒-๓-๔ ต่อไป ๓-๔-๕ ไป ๔-๕-๖ แล้วไซร้ ก็น่าจะยกให้เป็น "พจน์รำพาย" ไปเลยครับ
หากกลบทนี้ไปรอด ก็อาจยกระดับความยากขึ้นไปอีกโดยให้มีบังคับซ้ำเสียงสระด้วย ตัวอย่างกลบทดังนี้ครับ
"ชื่นรัก"
~ ชื่นรักชักโลกล้อ ลอยละมุน
ยามฉุดราตรีหมุน มาสน้อย
ดาดาวช่วงเรืองจุน ใจเพริศ
พาพจน์พร่ำฉ่ำร้อย รื่นรู้กานท์กล
~ จนรักชักเชื่อมคล้อง คิดถึง
ดวงจิตราวโดนดึง ดูดพ้อง
ครวญคำจ่อมรำพึง พันผูก
โยงเยื่อใยใจร้อง ร่ำซึ้งสิเนหา
คุณเฌอมาลย์
ลองดูสักเที่ยวท้า ........ ทดลอง
ติดหล่มโดดลงคลอง ... แค่นั้น
คำคลังล่มแดหมอง ..... มัวหม่น
หมดอักษรเล่นดั้น ..... ดิ่งห้วยลงคลอง
คุณยาแก้ปวด
เมื่อสายสวาทขาดแล้ว ..... ลาไกล
รักมั่นสูงจากไป ............ แปลบดิ้น
ฤาเรามุ่งเสียใจ .............. จรดจ่อ แม่นอ
ไฟสว่างมอดหมดสิ้น ..... สุดแล้วเลือนแสงฯ
คุณเพียงพลิ้ว : หนาวน้ำตา
หนาวอารมณ์ข่มไว้ ........ วันหวาม
นานเนิ่นอ่อนไหวลาม .... รุ่มร้อน
นวลนึกนิ่งอิงความ ......... คราวก่อน
ใครคร่ำครวญนัยอ้อน ..... อุ่นเนื้อแอบขม
อุ่นน้ำตาจุกแล้ว ............... หลายคราว
อุกอาจนำเรื่องราว ............. รักร้าว
พลัดพลาดอกนอนหนาว .... เหน็บหน่วง
จากจบเจ็บเอิบน้าว ........... เหนี่ยวได้น้ำตา
.
ขอเพิ่มเติมตัวอย่าง "พจน์รำพาย" ที่แต่งกันเข้ามาครับ
คุณเฌอมาลย์
พจน์รำพายร่ายร้อย ........ เรียงคำ
เพียรพร่ำเรียงพจน์อำ ...... เอ่ยอ้าง
ดังฝนพร่างรินพรำ ......... พรูพรั่ง
เปียกชุ่มไพรพฤกษ์ร้าง .... พุ่มไม้งอกเงย
คุณโอเลี้ยง
โลกรอรักชักเรื้อ ........... อารมณ์
นัยร่าหลอมระบม ........ จากห้วง
บทหวานล่ามลนรม ..... ตวงชื่น
พาจิตไหลลอบล้วง ....... รับพลิ้วนองฝัน
ผันยามยังคู่ใกล้ .............. ใครคน
จินต์พรั่งเยือนใยดล ......... ก่อเคลิ้ม
เหมือนรอยแผ่วยอมยล ..... วาดวุ่น
หยดรักจองภักดิ์เยิ้ม .......... เยี่ยงคล้อยคนหวง
ต้องบอกว่าเขียนได้เนียนมาก ดังนี้เห็นทีต้องขยายกันต่อไปครับ
ซ้ำเสียงพยัญชนะ ๑-๒-๓-๔ ไป ๒-๓-๔-๕ ไป ๓-๔-๕-๖ ไป ๔-๕-๖-๗
ขอเรียกว่า "พจน์รำเพยรำไพ"
ซ้ำเสียงพยัญชนะ ๑-๒-๓-๔-๕ ไป ๒-๓-๔-๕-๖ ไป ๓-๔-๕-๖-๗ ไป ๔-๕-๖-๗-๘
ขอเรียกว่า "พจน์รำพายรำไพ"
คุณก้าวที่...กล้า
เขียนใจใส่รักร้อย ........ เรียงผสาน
หวังขับจินตนาการ ...... กล่อมฟ้า
เคียงดาวขจ่างปาน ...... ประดับ
ท่ามรัตติกาลแข่งจ้า ..... จรัสด้วยประกายฝัน
( พจน์รำเพย )
จันทร์ทอทบรูปไล้ ........ โลมตา
เพื่อจักถอดทรมา .......... มั่นแล้
ทุกขณะจึ่งทาบทา ........ ทุกท่วง
โชติช่วงประจักษ์แท้ ..... ท่วมท้นดวงมาน
( พจน์รำพาย )
สานผูกพันรักด้วย .......... ใจดาว
รับส่งพจน์เพราราว .......... รื่นซ้อง
กาลสรรค์ซึ่งแพรวพราว .... เลอลักษณ์
จำรัสทุกศัพท์พ้อง ........... พิศรู้ดูงาม
( พจน์รำเพยรำไพ )
ตามภักดิ์ฤๅผ่านพื้น ...... คำขยาย
อาจแตกพจน์รำพาย ...... แผกรู้
อักษราต่างพรรณราย ..... พรายพร่าง
จินตภาพต่อผู้ .............. ร่วมพ้องพิสมัย
( พจน์รำพายรำไพ )
เมื่อมาถึงจุดนี้ก็ควรมีจุดต่อไปครับ เมื่อซ้ำเสียงได้ ๕ เสียงไล่เรียงกันไปได้ การซ้ำเสียง ๖ ลำดับคงไม่ใช่ปัญหาแล้ว เพียงเพิ่มเติมอีกว่าซ้ำเสียงพยัญชนะท้ายบาทไปขึ้นต้นเสียงคำในบาทต่อไปด้วย ไปจนถึงบาทสี่ คำสุดท้ายของบาทสี่ให้ซ้ำเสียงพยัญชนะท้ายบาทสอง หรือถ้ามีสร้อยโคลงในบาทสาม คำต้นของสร้อยโคลงก็ให้ซ้ำเสียงจากท้ายบาทสองเช่นกัน
หากตรงตามบังคับนี้ ย่อมเสมือนพลังแรงที่ขับเคลื่อนไปจนสุดแล้วหมุนวนกลับมา จะเป็นพายุหมุนก็ปาน ดังนั้นหากให้ชือว่า "พจน์พายุรำไพ" น่าจะได้นะครับ
หวังว่า พจน์พายุรำไพ อันเป็นที่สุดนี้ จะเป็นอีกหนึ่งความท้าทายครับ
( 1 )( 2 )( 3 )( 4 )( 5 ) ........ ( 6 )( 7 ) ( 0 ส )
( 7 )( 1 )( 2 )( 3 )( 4 ) ........ ( 5 )( 6 )
( 6 )( 7 )( 1 )( 2 )( 3 ) ........ ( 4 )( 5 ) ( 6 ส )
( 5 )( 6 )( 7 )( 1 )( 2 ) ........ ( 3 )( 4 )( 5 )( 6 )
คุณก้าวที่...กล้า
ไพจิตรเคียงรจน์ร้อย ..... คอยเพียร
พันผูกใจคิดเรียน ......... ร่ายเคล้า
คัมภีรภาพจรสเขียน ..... รอยรัก ครองรา
เลอค่าพรพจน์เจ้า ......... ขับเรื้องรองขวัญ
( พจน์พายุรำไพ )
เขียนคำโคลงแต่งแต้ม ..... ตามจิต
จรดขีดเขียนคำติด .......... ต่างต้อง
ตรึกจนเข็ดเคี่ยวคิด ......... ตัวต่อ แตกนอ
ตรูไต่ใจคาดคล้อง ........... ค่อยตั้งตัวตรง
( พจน์พายุรำไพ )
.
6 พฤศจิกายน 2552 23:00 น.
พจน์รำพัน
.
~ โคลงขำขำ ~ เซอร์ไพรส์ ~
( โคลงขำขำ ๗ )
.. เขาเป็นคนหล่อเข้ม ........ คมขำ
เสียแต่ตดเจ้ากรรม ............. กลิ่นคลุ้ง
เพื่อนฝูงต่างพลอยลำ- ........ บากจมูก
ยินตดมักสะดุ้ง .................. โดดเด้งแตกวง
.. ถั่วลิสงยอดเย้า .............. ยวนใจ
เขาติดงอมหลงใหล ........... เรื่อยลิ้ม
แม้เพื่อนอีกใครใคร ............ เคืองกลิ่น
เขาหนักเอาเบายิ้ม .............. อย่างรู้ผิดตน
.. จนมีความรักต้อย ........... ตกหลุม
ตระหนักว่าควรคุม ............. ประพฤติแล้ว
หากต้องบิดต้องกุม ............ กันบ่อย
วันหนึ่งคงไม่แคล้ว ............. เข่งใช้คลุมหัว
.. ครั้นละเลิกถั่วได้ ............. ดังถวิล
กล้าแต่งงานอยู่กิน .............. กับน้อง
มีความสุขอาจิณ ................. จนกระทั่ง
เย็นหนึ่งรถขัดข้อง .............. ห่างบ้านไกลโข
.. จึงโทรบอกกล่าวแจ้ง ........ ภรรยา
ระหว่างเดินทอดขา ............. ไขว่เท้า
กลิ่นถั่วอบโชยมา .................. เหมือนยั่ว
สุดอดรนทนเร้า .................. รี่ซื้อสามถุง
.. เติมพุงให้อิ่มพร้อม ......... พลังงาน
เดินกลับนึกคงนาน .............. เหนื่อยล้า
เพลิดเพลินรับประทาน ........ ถั่วโปรด
จนหมดแล้วมิช้า .................. กลับบ้านมาถึง
.. ภรรยาซึ่งอยู่เฝ้า ............. คอยมา
จึงบอกให้หลับตา ............... ตี่ไว้
เอาผ้าทบหนาหนา .............. แนบผูก
ว่าจะมีเซอร์ไพร้ส์ ............... พี่ห้ามเปิดมอง
.. แล้วประคองโอบเข้า ....... ข้างใน
เขานั่งลงด้วยใจ ................. เจิ่งเต้น
ท้องเริ่มปั่นป่วนไหว ........... วูบวาบ
โอยโย่ขะมักเขม้น ............... ขมุบก้นเกร็งเอียง
.. เสียงกริ่งโทรศัพท์พ้อง ..... พอดี
ร้องบอกห้ามสามี ................. เปิดผ้า
"รอสักสิบนาที .................... นะพี่"
เขาส่งเสียงตอบ"จ้า" .......... จากนั้นผายลม
.. ดมดมเหม็นกลิ่นคลุ้ง ....... คลื่นเหียน
เขาโบกมือวนเวียน .............. แหวะยิ้ม
แก๊สระลอกใหม่จวนเจียน ..... จะออก
เขาเบี่ยงก้นผ่อนพริ้ม ........... พรูด!ซ้ำสามที
.. รีบคลี่ผ้าเช็ดหน้า ............ น้อยมา
สะบัดซ้ายป่ายขวา ............. โบกข้าง
แล้วตดสั่งสามรา ............... เรียงระลอก
เสร็จยกขาไขว่ห้าง ............. กระดิกเท้าไหวไหว
.. หลายอึดใจกลิ่นพ้น ......... พอหาย
เขาค่อยดูผ่อนคลาย ............ ขยับก้น
ภรรยาเพิ่งวางสาย .............. โทรศัพท์
มาบอกจักเริ่มต้น ................. ต่อนี้เตรียมใจ
.. "เซอร์ไพร้ส์ครั้งใหญ่ต้อง .. ตราตรึง"
นับอย่างช้าช้า "นึง ............... ส่อง..ส้ำ"
เปิดผ้าปิดตาดึง ..................... หลุดออก
เขาแทบอยากมุดจ้ำ ................ เจาะพื้นธรณี
.. มีญาติสองฝ่ายพร้อม ....... หลานหลาน
เพื่อนเก่าเพื่อนร่วมงาน ......... ลูกน้อง
ตั้งหลักห่างห่างปาน ............ ประหวั่น
ปะแล่มปะแล่มร้อง ............... Happy Birthday
เสียงเพลงอวยพรค่อยๆดังขึ้นทีละน้อย
Happy birthday to you
happy birthday to you
happy birthday
happy birthday
happy birthday to you.
.
6 พฤศจิกายน 2552 23:00 น.
พจน์รำพัน
.
~ โคลงกลบท ระลอกแก้วกระทบผั่ง ~ เฉลียวรัก ~
( โคลงกลบท ๖ )
ระลอกแก้วกระทบฝั่ง ต้นกำเนิดเป็นกลบทกลอน แบบกลอนเก้า ลักษณะ
กลบททำให้เกิดเสียงอ่านเป็นระลอก ๓ กลุ่มๆละ ๓ พยางค์ เมื่อมองโครงสร้าง
ของกลบท และจินตนาการตามชื่อกลบท รู้สึกเสมือนว่าสองกลุ่มแรกเป็นระลอก
คลื่น ส่วนกลุ่มท้ายเป็นฝั่ง ช่างไพเราะยิ่งนัก... ละลอกแก้วกระทบฝั่ง
บังคับของกลบทนี้คือ ซ้ำเสียงพยัญชนะ ๑-๒-๓ ไปลงที่ ๔-๕-๖ โดยจะ
ต้องซ้ำเสียงสระจาก ๓ไป๕ และ ๖ไป๘ ส่วนสัมผัสระหว่างวรรคกลอนเลื่อนไป
รับต่ำแหน่ง ๖
เมื่อเขียนกลบทนี้เป็นโคลงจำเป็นต้องใช้คำสองพยางค์ที่พยางค์หน้าเเป็นลหุ
เพื่อให้ได้พยางค์เสียงครบตามกลบท ในแง่ของคำจะถือเป็นลูกเก็บอ่านรวบไปเสมือนเป็นหนึ่งคำหรือไม่ก็ได้ เป็นทางออกที่จะปรับกลบทนี้ให้สอดคล้องกับฉันทลักษณ์ของโคลงสี่สุภาพ
พิจารณาสัมผัสระหว่างวรรคของกลอนที่เลื่อนไปรับในตำแหน่ง ๖ เทียบกับสัมผัสระหว่างบาทของโคลงซึ่งอยู่ในตำแหน่งท้ายวรรคหน้า ก็ต้องถือว่าช่างเหมาะเจาะกันดี
ขอยกตัวอย่างสักหนึ่งบาท คู่คำตอนบนคือซ้ำเสียงพยัญชนะ คู่คำตอนล่างคือซ้ำเสียงสระ จะว่ายากหรือไม่ยากต้องลองเขียนใจเย็นๆครับ
ระ...........เร่
ลอก.........แล้ว
แก้ว.........เกี่ยว
ระลอกแก้วเร่แล้วเกี่ยว เฉลียวหัน
แก้ว....แล้ว
เกี่ยว...............เ ลียว
"เฉลียวรัก"
~ ระลอกแก้วเร่แล้วเกี่ยว เฉลียวหัน
กระทบฝั่งกระทั่งฝัน กระนั่นพ้อง
สลวยสับสลับสรรค์ สวรรค์เสก
ประหนึ่งคีตประณีตคล้อง ละล่องพลิ้วละลิ่วเทียว
~ เฉลียวรักฉลักร้อย ชะรอยจัก
ประสานพบประสบภักดิ์ ตระหนักเจ้า
ฤดีรับระดับรัก สมัครมุ่ง
เสนาะคิดสนิทเคล้า ครุ่นเย้าหยอกไฉน
ป.ล. ต้นบทที่สอง "เฉลียวรักฉลักร้อย ชะรอยจัก ประสานพบประสบภักดิ์"
ลองขับโคลงดู ปรากฏว่าเหมือนร้องลิเกมาก ขำๆดีครับ
คุณยาแก้ปวด :
ระยิบรับระยับร้าย .......... ฉงายฝัน
สะท้านก่อนสะท้อนกัน ... สนั่นฟ้า
กระเทือนสบกระทบสัน ... ตะวันโด่ง
ชะโงกแหล่ชะแง้หล้า ...... บ่กล้าฤาไฉนฯ
สลวยรักสลักไร้ .............. ฤทัยหา
เสน่ห์ล่องสนองลา .......... ชะล่าให้
ประดับติดประดิษฐ์ตา .... อปราพ่าย ใจฤา
หทัยหม่นหากทนไหม้ .... มอดไซร้เสน่หาฯ
คุณก้าวที่...กล้า :
สฤษดิ์รักสลักร้อย ............ สลอยรา
สวาดิพร่างสว่างพา ........... สง่าพ้อง
ประหวัดติดประวิตรตา .... คณาแต่ง
ระทึกในฤทัยน้อง ........... ละล่องคล้ายละลายขวัญ
.
หน้าส่วนตัว
1093
