14 ตุลาคม 2553 22:55 น.
พจนา
ฉันเข้าใจ ที่เธอ มาขอจบ
เพราะว่าเธอ ได้พบ คนดีกว่า
คนอย่างฉัน คงไม่ มีปัญญา
ทำได้ตาม ปรารถนา เธอต้องการ
แม้ว่าฉัน จะรัก เธอเพียงไหน
แต่ว่าฉัน ก็คง ไม่อาจหาญ
สัญญาเธอ จะให้ ตามต้องการ
คงต้องยอม ทรมาน ฉันมันจน
13 ตุลาคม 2553 00:35 น.
พจนา
เธอใช่งาม กว่าใคร ในทั่วหล้า
แต่ยากหา นางใด เสมอเหมือน
กิริยา ท่าที ไม่บิดเบือน
เธอเปรียบเหมือน นางพญา แห่งธานี
ฉันตกเป็น ทาสรัก สลักจิต
ทั้งชีวิต ไม่คิด จะหลบหนี
สุดแต่แก้ว กานดา จะปรานี
จะเฆี่ยนตี อย่างไร ตามใจนาง
ขอเพียงฉัน ได้อยู่ เพื่อรับใช้
ไม่กลัวใคร นินทา หรือถากถาง
ขออาศัย อยู่ใน เสี้ยวใจนาง
จะซื่อสัตย์ ต่อนาง ตลอดไป
แม้เธอจะไม่สวยกว่าใครในโลก
แต่ฉันก็รักเธอ รักในสิ่งที่เธอเป็น..
11 ตุลาคม 2553 00:27 น.
พจนา
วันนี้ผม เกือบโดน เขาชกหน้า
ก็เพราะว่า เผลอจีบ แฟนชาวบ้าน
ผมไม่รู้ จริงๆ ขอสาบาน
แต่ผมยัง ต้องการ จึงต้องเคลีย..
ขอโทษครับ ผมไม่รู้ เลยจริงๆ
ว่าผู้หญิง คนนี้ เป็นแฟนเสี่ย
โปรดอภัย ให้ผม นะครับเฮีย
ต่อไปเนี๊ยะ ผมจะไม่ เข้าใกล้เธอ
8 ตุลาคม 2553 19:55 น.
พจนา
น้องสมหญิง แฟนเก่า เจ้าสมชาย
เธอร้องไห้ ฟูมฟาย กลับมาหา
โผ..เข้ากอด สมชาย ทั้งน้ำตา
คร่ำครวญว่า พี่จ๋า น้องผิดไป
น้องสุดแสน เสียใจ เสียยิ่งนัก
ที่ตัดรัก จากพี่ คบคนใหม่
ตอนนี้เขา ทอดทิ้ง น้องหญิงไป
หญิงรู้แล้ว ว่าใคร รักหญิงจริง
เจ้าสมชาย ได้ฟัง นั่งครุ่นคิด
นึกสงสาร ชีวิต ของน้องหญิง
ถอนหายใจ เฮือกใหญ่ กลุ้มใจจริง
จูบหน้าผาก น้องหญิง แล้วพูดไป..
สมชาย จะพูดว่าอย่างไร ?
ท่านผู้อ่าน ช่วยกันต่อหน่อยครับ..
7 ตุลาคม 2553 08:03 น.
พจนา
เจ้าสมชาย เพื่อนฉัน มันอกหัก
มันถูกแฟน ตีจาก คบคนใหม่
มันคงแสน เจ็บช้ำ ระกำใจ
เห็นมันแอบ ร้องไห้ เมื่อปลอดคน
ฉันก็ได้ แต่ปลอบ บอกเพื่อนเอ๋ย
กูก็เคย เจ็บมา ตั้งหลายหน
จึงได้เขียน บทกลอน สอนใจตน
ฉันก็เลย รีบค้น มาให้มัน
ฉันต้องลืม ใครสักคน บนโลกนี้
ลืมคนที่ ทำร้าย หัวใจฉัน
แค่ผู้หญิง คนหนึ่ง ไม่รักกัน
อนาคต ของฉัน ยังอีกไกล
พ่อกับแม่ รักฉัน ปานดวงจิต
ฉันยังมี ญาติสนิท มิตรสหาย
คนรักฉัน ยังมี อีกมากมาย
ฉันจะก้าว ต่อไป แม้ไม่มีเธอ
หน้าส่วนตัว
907
